We zaten dicht genoeg bij elkaar op de rand van zijn bed dat ik de warmte van zijn lichaam kon voelen zonder hem daadwerkelijk aan te raken. Een nerveus magnetisme hield ons dichter bij elkaar dan nodig en ook net iets uit elkaar. Als energie in de lucht zichtbaar was, zouden de centimeters tussen onze dijen oplichten als neon.
De lading kwam van een ijle, onuitgesproken seksuele aantrekkingskracht die de hele basis van onze “vriendschap” vormde – een die we eigenlijk nooit hadden erkend omdat ik, op dat moment, een serieuze relatie had. Mijn vriendje – we zullen zeggen dat hij Matt heet* – was een wederzijdse vriend. Ik was naar Drew’s huis gekomen die avond in de vroege zomer onder een belachelijke dekmantel die ik me nu niet eens meer kan herinneren… maar het had gewerkt. Dus daar zaten we, onze dijen tegen de doorgezakte zijkant van zijn bed gedrukt, wachtend tot er iets of niets zou gebeuren.
Voordat u me gaat haten om wat er nu komt, moet u iets weten: ik had mijn lichaam in maanden niet zo warm voelen worden. Matt en ik hadden elke dag seks (soms meerdere keren per dag) in de eerste twee jaar van onze relatie. Maar op die vochtige avond begin juni waren we gestopt. Niet helemaal, maar wel genoeg om hem in staat te stellen me aan te kijken voor we in slaap vielen en me precies te vertellen hoeveel dagen het geleden was dat we hadden geneukt.
Ik dacht: dit zijn mijn geilste jaren, er moet iets mis met me zijn.
Ik was 21. Dus toen ik een afkeer begon te krijgen van seks met mijn vriend, dacht ik: Dit zijn mijn geilste jaren. Er moet iets mis met me zijn. Ik overwoog naar een therapeut te gaan om mezelf te genezen. Het was nog niet bij me opgekomen dat ik misschien geen seks met mijn vriend wilde vanwege wie hij was. De manier waarop hij bijhield hoeveel dagen het geleden was dat we voor het laatst seks hadden gehad, voelde meer als een bedreiging dan als een zorg.
En op dat moment wist ik nog niet wat het verschil was tussen van iemand houden en hem gewoon vast willen houden. Dit is geen excuus om te liegen tegen iemand tegen wie je “ik hou van je” hebt gezegd, maar het is wel wat er door mijn hoofd flitste in de momenten voordat het volgende gebeurde in Drew’s bed. De een raakte de ander eerst aan, en toen waren de monden op elkaar en de handen bewogen zo snel dat ze met dezelfde urgentie naar kleren en huid grepen.
We lagen horizontaal, half aangekleed en vochtig van de hitte en onze zenuwen, voordat mijn telefoon ons weer terugbracht in de realiteit. Dat was de eerste keer dat ik een vriendje had bedrogen.
Sjoemelen is een van de grote verboden, een knipperend NIET PASEN teken, een van de weinige dingen waar de meeste mensen in de wereld het over eens zijn dat het heel slecht is. Het is een schandaal met een hoofdletter S – iets waar je letterlijk Beyoncé-kracht voor nodig hebt om het te vergeven. En ik kan het weten: Ik heb het een van mijn ouders zien doen, en daarom zijn ze nu niet meer getrouwd.
Toch, dit wetende, heb ik alle drie mijn serieuze vriendjes bedrogen. Ik ben niet helemaal moreel bankroet, en ik voel me slecht omdat ik heb gelogen… ook al leefde de leugen maar een paar dagen of weken totdat ik het met elke jongen uitmaakte. Maar ik heb geen spijt van elk geval van bedrog. Niet echt. Want hoewel ze allemaal heel verschillend waren, leerde elke ervaring me cruciale dingen over mezelf en mijn seksualiteit in mijn vroege twintiger jaren.
Het uitzinnige vastgrijpen en zoenen op Drew’s bed die avond, bijvoorbeeld, maakte me niet meteen duidelijk hoe hard ik het nodig had om het uit te maken met Matt. Maar het liet me wel zien dat mijn seksualiteit nog niet was opgedroogd, zoals ik vreesde. Ik was nog steeds in staat om me tintelend en wild te voelen, en de drang om mijn lichaam zo dicht tegen dat van iemand anders aan te drukken dat het enige logische antwoord is om in elkaar te zijn, was er nog steeds. In de weken die volgden, merkte ik hoe onbestaande dat gevoel bij Matt was, hoe het er nooit echt geweest was. Het was niet ik die kapot was, het was onze relatie. En ik denk dat het veel langer geduurd zou hebben voor ik dat besefte als ik die avond gewoon uit Drew’s kamer was weggelopen.
Ik was nog steeds in staat om me tintelend en wild te voelen.
Dus, ik denk niet echt dat vreemdgaan een halsmisdaad is. Niet als je jong bent en nog probeert te leren hoe je hart en lichaam werken. Ik denk aan de manier waarop mijn grootouders – die in de tachtig zijn en nog steeds gelukkig getrouwd – over hun eerste relaties praten en hoe veel relaxter ze waren dan die van mij. Zij hebben het over afspraakjes in groepsverband en aantrekkingskracht die aanvoelde als popcorn in een hete pan – snel en willekeurig. Dingen waren ongedwongen en open totdat ze heel serieus waren. Dat is niet echt meer hoe mensen daten. En dus, in plaats daarvan, gaan sommige mensen vreemd.
De tweede keer dat ik een vriendje bedroog, was in de achtertuin van een overvolle openluchtbar. Opnieuw was het heet buiten, en de vochtigheid voelde aan alsof er nog een persoon in de kamer was. De jongen met wie ik uitging (we noemen hem Adam*), was er niet, maar een vriend (die we Kyle* noemen) wel. Na het drinken van drie plastic bekers kleverige drank vermengd met kleveriger sap, vertrouwde ik Kyle toe dat de dingen met Adam niet werkten. Ik was verliefd op Adam en wilde bij hem zijn, maar we hadden geen seks… en dat hadden we al een paar maanden niet meer gehad.
Ik had geprobeerd er met Adam over te praten, maar hij wilde niet, en daar voelde ik me slecht bij. Ik hield zoveel van hem dat ik mezelf ervan overtuigde dat het goed was. Ik heb niet zoveel behoefte aan seks met mijn vriend als ik dacht, dacht ik. Meisjes kunnen zonder. Maar die avond in de bar werd het heel duidelijk dat ik tegen mezelf loog. Nadat ik een paar uur met vrienden had gedanst, voelde mijn huid verlicht aan op alle plekken waar iemand haar had aangeraakt, zoals handafdrukken op schoon, stomend glas. Het was een overdreven hoeveelheid opwinding voor terloops contact, en ik had meer nodig.
Dus in de achtertuin trok ik Kyle naar me toe bij de hals van zijn overhemd en we kusten met tong op een manier die aanvoelde als een gretige handdruk. Het was de meest platonische kus die iemand ooit heeft gehad op een warme zomeravond. Na een paar minuten gingen we uit elkaar, keken elkaar aan en lachten om hoe belachelijk het was, en gingen toen weer naar binnen om ons bij de rest van onze vrienden te voegen.
Zij hielp me inzien dat ik niet vies was van de behoefte aan een relatie met een seksleven.
Het zoenen was zo niks geweest, maar ik voelde me meteen schuldig omdat ik stiekem achter Adams rug om was gegaan. Het schuldgevoel kwam van een rotte plek: Ik voelde me vies en schaamde me omdat ik seksueel contact wilde terwijl mijn vriend dat niet had. Alle lessen die ik uit mijn jeugd had verdrongen over kuisheid en hoe goede meisjes zouden moeten zijn – nooit seks willen en zeker nooit seks nodig hebben – kwamen terug. Ik vertelde een goede vriendin wat er gebeurd was, en gelukkig reageerde zij op mijn bekentenis met medeleven in plaats van een oordeel. Ze hielp me inzien dat ik niet grof was omdat mijn relatie een seksleven moest hebben. En ook dat het eerlijkste was, zowel voor Adam als voor mij, om het uit te maken.
We maakten het binnen een maand uit, en ik heb er een week lang elke dag om gehuild, toen werd ik lichamelijk ziek en kreeg ik 103 graden koorts. Toen ik mijn arts vertelde wat er aan de hand was, vertelde ze me dat mensen soms ziek worden nadat ze een belangrijke, stressvolle gebeurtenis achter de rug hebben, zoals studenten altijd griep krijgen na de eindexamens.
Dit is het gedeelte waar ik je vertel dat ik weliswaar geen spijt heb van het vreemdgaan, maar dat het ook niet geweldig voelt. Schuldgevoel is als een gas, in die zin dat het uitzet om de container te vullen waar het in zit. Ik voelde de druk ervan in me opbouwen, en het was pijnlijk. Toch zijn spijt en schuldgevoel gescheiden gevoelens, en ik weet dat ik, als ik de kans kreeg, niets anders zou doen. Want anders weet ik niet zeker wie ik nu zou zijn.
Ik denk veel aan een regel uit de debuutroman van Brit Bennett, The Mothers: “De meeste mijlpalen in het leven van een vrouw gingen gepaard met pijn.” Elke keer dat ik vreemdging, voelde dat (tot op zekere hoogte) slecht, maar ook monumentaal op een productieve manier, als een mijlpaal. Met Drew, leerde ik dat passie verschillend is en dat je het weet wanneer je het voelt… en ook wanneer je het zeker niet voelt. Met Kyle, en dan de hulp van mijn meelevende vriend, heb ik geleerd hoe noodzakelijk seks is om van iemand te houden (althans voor mij). Ik heb andere dingen geleerd over mijn seksualiteit op de eerlijke manier, maar iets over het bereid zijn om mijn eigen morele code te breken om deze openbaringen te bereiken maakt ze kostbaarder voor mij. Alsof ze het waard moeten zijn geweest als ik bereid was zo ver te gaan.
De derde en laatste keer dat ik een vriendje bedroog was, alweer, op een hete nacht. Hoewel, dit was de enige keer dat ik ooit iemand heb bedrogen met een ex, en de ex was Matt. Het gecompliceerde einde van onze relatie (die veel rommeliger was dan alleen maar mijn afspraakje met Drew) had me achtervolgd. En in de jaren die sindsdien waren verstreken, was dit de eerste keer dat we op hetzelfde moment op dezelfde plek waren.
Soms weet je dat iets een slecht idee is en daarom doe je het.
Ik schoof het toeval in de schoenen, en toen hij vroeg of hij om 3 uur ’s nachts bij me langs kon komen, zei ik ja. Soms weet je dat iets een slecht idee is, en daarom doe je het. We spraken in de gevaarlijke taal van nostalgie en sloten de kloof tussen onze lichamen terwijl we dat deden. We stopten pas met praten toen we begonnen te zoenen, en ik merkte dat zijn tong klein en koud aanvoelde, als een medisch instrument dat je weg wilt slaan. We hadden methodische seks, als twee mensen die instructies volgen om een Ikea-meubel in elkaar te zetten, en hij kleedde zich aan en vertrok toen de zon door de mini-jaloezieën begon te schijnen. Ik voelde me niet slecht, maar ook niet goed.
Ik sliep een paar uur slecht en had een sterk verlangen om te douchen. Toen ik in het licht stapte, dat om 8 uur ’s morgens al te warm en te fel was, wist ik twee dingen: Ten eerste moest ik het uitmaken met mijn vriend. Het was duidelijk dat ik niet zo veel voor hem voelde als hij voor mij, want waar ik meestal de kern van schuld voelde groeien, voelde ik nu alleen maar verdriet.
Ten tweede had ik een lange weg afgelegd sinds de nacht in Drew’s bed, toen ik Matt voor het eerst had bedrogen. Ik had in de jaren daarna zoveel over mezelf geleerd, zoals hoe het voelt om verliefd te zijn, hoe een kus voelt als ik hem echt wil, en hoe seks voelt als liefde en willen samenkomen. Die derde les is zo zeldzaam om te leren en perfect als je het ervaart, hoe zou ik ooit spijt kunnen hebben van de dingen die ik heb gedaan om het te vinden?
Naam is veranderd.