Rose Tascher de La Pagerie
Geboren als Marie-Joseph-Rose Tascher de La Pagerie in een familie die op Martinique was gevestigd, kwam zij op 16-jarige leeftijd naar Frankrijk om te trouwen met een jonge officier, Alexandre de Beauharnais, wiens familie met de hare was verbonden. Zij kregen twee kinderen, een zoon, Eugène, in 1781, en een dochter, Hortense, in 1783. Het echtpaar was ongelukkig en scheidde
Joséphine, keizerin van de Fransen, Guillon-Lethière, Guillaume Guillon, 1807 © RMN-GP (Château de Versailles) / © Franck Raux
Na terugkeer op Martinique, De repercussies van de Revolutie en een slavenopstand deden haar in oktober 1790 terugkeren naar Frankrijk, waar ze terugkeerde naar haar echtgenoot, die lid en later voorzitter van de Jacobijnse Club en afgevaardigde van de grondwetgevende vergadering was geworden. Hij keerde terug in militaire dienst en werd in 1792 generaal aan het hoofd van het Rijnleger, voordat hij ontslag nam en op zijn landgoed ging wonen. Daar werd hij in maart 1794 gearresteerd. Vervolgens werd hij overgebracht naar de Carmes Gevangenis, waar hij in april gezelschap kreeg van zijn vrouw, en vervolgens naar La Conciergerie. In juli 1795 werd hij geguillotineerd. Rose wachtte haar beurt af, maar werd met de val van Robespierre vrijgelaten.
Een keizerin
Als weduwe, zonder inkomen en twee kinderen, kon ze zich zo goed mogelijk redden totdat haar vriendin Teresia Cabarrus, Barras, die haar beschermster werd, haar voorstelde aan een veelbelovende generaal, Napoleon Bonaparte. Haar gratie en charme veroverden zijn hart en hij trouwde met haar in een burgerlijke ceremonie op 9 maart 1796. Hij begon haar “Joséphine” te noemen. Zij volgde hem toen hij opklom van generaal tot Eerste Consul door de staatsgreep van Brumaire (9-10 november 1799) en vervolgens Keizer van de Fransen in mei 1804.
Ondanks het feit dat zij een volleerde echtgenote en Keizerin werd, kon zij geen erfgenaam voortbrengen, waardoor haar echtgenoot in 1809 in het belang van het land van haar scheidde. Ze behield haar titel van keizerin en koningin en ging wonen in het kasteel van Malmaison, bij Parijs, en in haar kasteel van Navarra in Normandië, waar ze overleed op de dag van Pinksteren in 1814, enkele weken na de troonsafstand van Napoleon.
Er zijn weinig tekenen van de herinnering van keizerin Joséphine in Versailles. Ondanks plannen om haar bij de keizer in Trianon te laten logeren, werd de renovatie van de twee kleine paleizen pas voltooid op de dag voordat Napoleon hertrouwde met de aartshertogin van Oostenrijk Marie-Louise. Na hun scheiding liet de keizer het kasteel van Malmaison volledig aan Joséphine over en ging hij op zoek naar een andere verblijfplaats. Hij vond dat het Grand Trianon een goede oplossing bood, omdat het even groot was en niet ver van Château de Malmaison.