Guinguette Marais Poitevin

Wat is kapitaalkosten?

De kapitaalkosten zijn het vereiste rendement dat nodig is om een kapitaalbudgetteringsproject, zoals de bouw van een nieuwe fabriek, de moeite waard te maken. Wanneer analisten en investeerders het over kapitaalkosten hebben, bedoelen zij meestal het gewogen gemiddelde van de kosten van vreemd en eigen vermogen van een bedrijf.

De kapitaalkosten worden door bedrijven intern gebruikt om te beoordelen of een kapitaalproject de besteding van middelen waard is, en door investeerders die deze gebruiken om te bepalen of een investering het risico in verhouding tot het rendement waard is. De kapitaalkosten hangen af van de gebruikte financieringswijze. Zij verwijst naar de kosten van het eigen vermogen als het bedrijf uitsluitend met eigen vermogen wordt gefinancierd, of naar de kosten van vreemd vermogen als het uitsluitend met vreemd vermogen wordt gefinancierd.

Veel bedrijven gebruiken een combinatie van vreemd en eigen vermogen om hun bedrijf te financieren en voor dergelijke bedrijven worden de totale kapitaalkosten afgeleid van de gewogen gemiddelde kosten van alle kapitaalbronnen, die algemeen bekend staan als de gewogen gemiddelde kapitaalkostenvoet (WACC).

Cost Of Capital

Understanding Cost of Capital

Cost of capital vertegenwoordigt een drempel die een bedrijf moet overwinnen voordat het waarde kan genereren, en het wordt uitgebreid gebruikt in het kapitaalbudgetteringsproces om te bepalen of een bedrijf door moet gaan met een project.

Het concept kapitaalkosten wordt ook veel gebruikt in de economie en de accountancy. Een andere manier om kapitaalkosten te beschrijven is de opportuniteitskosten van een investering in een bedrijf. Een verstandig bedrijfsmanagement zal alleen investeren in initiatieven en projecten die een rendement opleveren dat hoger is dan de kosten van hun kapitaal.

De kosten van kapitaal, vanuit het perspectief van een investeerder, is het rendement dat wordt verwacht door degene die het kapitaal voor een onderneming verstrekt. Met andere woorden, het is een beoordeling van het risico van het eigen vermogen van een onderneming. Daarbij kan een investeerder kijken naar de volatiliteit (bèta) van de financiële resultaten van een bedrijf om te bepalen of een bepaald aandeel te riskant is of een goede investering zou zijn.

Gewogen gemiddelde vermogenskostenvoet (WACC)

De vermogenskostenvoet van een bedrijf wordt gewoonlijk berekend met behulp van de formule van de gewogen gemiddelde vermogenskostenvoet die rekening houdt met de kosten van zowel vreemd als eigen vermogen. Elke categorie van het bedrijfskapitaal wordt proportioneel gewogen om tot een gemengd tarief te komen, en de formule houdt rekening met elk type schuld en eigen vermogen op de balans van het bedrijf, inclusief gewone en preferente aandelen, obligaties en andere vormen van schuld.

Het vinden van de kosten van schuld

Elk bedrijf moet zijn financieringsstrategie in een vroeg stadium in kaart brengen. De kosten van kapitaal worden een kritieke factor bij de beslissing welk financieringstraject moet worden gevolgd: schuld, eigen vermogen, of een combinatie van beide.

Zeer jonge bedrijven hebben zelden omvangrijke activa als onderpand voor schuldfinanciering, zodat aandelenfinanciering voor de meesten van hen de standaard financieringswijze wordt. Minder gevestigde bedrijven met een beperkte bedrijfsgeschiedenis zullen hogere kapitaalkosten betalen dan oudere bedrijven met een solide staat van dienst, aangezien kredietverstrekkers en investeerders voor eerstgenoemde een hogere risicopremie zullen verlangen.

De kosten van vreemd vermogen zijn slechts de rente die de onderneming op haar vreemd vermogen betaalt. Maar omdat rentelasten aftrekbaar zijn van de belasting, wordt de schuld na belasting als volgt berekend:

Schuldkosten=RentelastenTotale schuld×(1-T)waarbij:Rentelasten=Int. betaald over de huidige schuld van de ondernemingT=Het marginale belastingtarief van de onderneming &Tekst{Rente-uitgaven}{Totale schuld}} && betaald op de huidige schuld van de onderneming} &T=Tekst{Het marginale belastingtarief van de onderneming} } }Cost of debt=Totale schuldInterestkosten×(1-T)waar:Interestkosten=Int. van de huidige schuld van de ondernemingT=Het marginale belastingtarief van de onderneming

De kosten van vreemd vermogen kunnen ook worden geschat door een creditspread toe te voegen aan de risicovrije rente en het resultaat te vermenigvuldigen met (1 – T).

De kosten van eigen vermogen bepalen

De kosten van eigen vermogen zijn gecompliceerder, omdat het rendement dat investeerders in eigen vermogen vragen, niet zo duidelijk is gedefinieerd als dat van kredietverstrekkers. De kosten van eigen vermogen worden als volgt benaderd met het kapitaalkostenmodel:

CAPM(Kosten van eigen vermogen)=Rf+β(Rm-Rf)waarbij:Rf=risicovrij rendementRm=marktrendement &CAPM(kosten van eigen vermogen})= R_f + \beta(R_m – R_f) \ &CAPM(kosten van eigen vermogen})= R_f + \beta(R_m – R_f) \ &{waar:&R_f={risicovrij rendement} &R_m={marktrendement} &R_m={marktrendement} &CAPM(Kosten van eigen vermogen)=Rf+β(Rm-Rf)waar:Rf=risicovrij rendementRm=marktrendement

Bèta wordt in de CAPM-formule gebruikt om het risico in te schatten, en de formule zou de eigen aandelenbèta van een overheidsbedrijf vereisen. Voor particuliere bedrijven wordt een bèta geschat op basis van de gemiddelde bèta van een groep soortgelijke, openbare bedrijven. Analisten kunnen deze bèta verfijnen door deze te berekenen op een unlevered, after-tax basis. De veronderstelling is dat de bèta van een particuliere onderneming gelijk wordt aan de gemiddelde bèta van de bedrijfstak.

De totale kapitaalkosten van de onderneming zijn gebaseerd op het gewogen gemiddelde van deze kosten. Neem bijvoorbeeld een onderneming met een kapitaalstructuur die voor 70% uit eigen vermogen en voor 30% uit vreemd vermogen bestaat; de kosten van eigen vermogen bedragen 10% en de kosten van vreemd vermogen na belasting bedragen 7%.

Daaruit volgt dat de WACC:

(0,7×10%)+(0,3×7%)=9,1%(0,7 maal 10%) + (0,3 maal 7%) = 9,1%(0,7×10%)+(0,3×7%)=9.1%

Dit zijn de kapitaalkosten die worden gebruikt om de toekomstige kasstromen van potentiële projecten en andere kansen te verdisconteren om hun netto contante waarde (NPV) en hun vermogen om waarde te genereren te schatten.

Bedrijven streven naar een optimale financieringsmix op basis van de kapitaalkosten van de verschillende financieringsbronnen. Financiering met vreemd vermogen heeft het voordeel dat het fiscaal efficiënter is dan financiering met eigen vermogen, omdat rentelasten fiscaal aftrekbaar zijn en dividenden op gewone aandelen worden betaald met dollars na aftrek van belastingen. Te veel schuld kan echter leiden tot een gevaarlijk hoge leverage, wat resulteert in hogere rentetarieven die door kredietverstrekkers worden nagestreefd om het hogere debiteurenrisico te compenseren.

De kapitaalkosten en fiscale overwegingen

Een element dat in overweging moet worden genomen bij de beslissing om kapitaalprojecten met eigen of vreemd vermogen te financieren, is de mogelijkheid van eventuele belastingbesparingen door het aangaan van vreemd vermogen, aangezien de rentelasten het belastbare inkomen van een onderneming kunnen verlagen, en daarmee de verschuldigde inkomstenbelasting.

Het Modigliani-Miller Theorema (M&M) stelt echter dat de marktwaarde van een bedrijf onafhankelijk is van de manier waarop het zichzelf financiert en laat zien dat onder bepaalde aannames de waarde van bedrijven met en zonder vreemd vermogen gelijk zijn, deels omdat andere kosten eventuele belastingbesparingen als gevolg van meer schuldfinanciering teniet doen.

Het verschil tussen de kapitaalkostenvoet en de disconteringsvoet

De kapitaalkostenvoet en de disconteringsvoet lijken enigszins op elkaar en worden vaak door elkaar gebruikt. De kapitaalkosten worden vaak berekend door de financiële afdeling van een bedrijf en door het management gebruikt om een disconteringsvoet (of hurdle rate) vast te stellen die moet worden gehaald om een investering te rechtvaardigen.

Dat gezegd hebbende, zou het management van een bedrijf zijn intern gegenereerde kapitaalkostengetal moeten betwisten, omdat het zo conservatief kan zijn dat het investeringen afschrikt. De kapitaalkosten kunnen ook verschillen op basis van het soort project of initiatief; een zeer innovatief maar riskant initiatief zou hogere kapitaalkosten moeten hebben dan een project om essentiële apparatuur of software met bewezen prestaties te updaten.

Voorbeelden uit de echte wereld

Elke bedrijfstak heeft zijn eigen heersende kapitaalkosten. Voor sommige bedrijven zijn de kapitaalkosten lager dan hun disconteringsvoet. Sommige financiële afdelingen kunnen hun disconteringsvoet verlagen om kapitaal aan te trekken of deze stapsgewijs verhogen om een buffer in te bouwen, afhankelijk van hoeveel risico ze comfortabel vinden.

Vanaf januari 2019 heeft het vervoer in de spoorwegen de hoogste kapitaalkosten met 11,17%. De laagste kapitaalkosten kunnen worden geclaimd door niet-bancaire en verzekeringsondernemingen voor financiële diensten met 2,79%. De kapitaalkosten zijn ook hoog bij zowel biotech- als farmaceutische geneesmiddelenbedrijven, staalfabrikanten, internet(software)bedrijven en geïntegreerde olie- en gasbedrijven.Die industrieën hebben de neiging om aanzienlijke kapitaalinvesteringen in onderzoek, ontwikkeling, apparatuur en fabrieken te vereisen.

Onder de industrieën met lagere kapitaalkosten bevinden zich geldcentrumbanken, elektriciteitsbedrijven, vastgoedbeleggingstrusts (REIT’s), detailhandelsbedrijven in kruidenierswaren en voedingsmiddelen, en nutsbedrijven (zowel algemeen als water). Dergelijke bedrijven hebben wellicht minder apparatuur nodig of profiteren van zeer gestage kasstromen.

Veelgestelde vragen

Wat zijn kapitaalkosten?

De kapitaalkosten worden gebruikt om het noodzakelijke rendement te bepalen dat een onderneming moet behalen voordat zij een kapitaalproject uitvoert. Doorgaans is een beslissing verstandig als een bedrijf investeert in een project dat meer waarde genereert dan de kapitaalkosten. Voor investeerders worden de kapitaalkosten berekend als de gewogen gemiddelde kosten van vreemd en eigen vermogen van een onderneming. In dit geval is de kapitaalkosten een methode om het risico-rendementsprofiel van een onderneming te analyseren.

Hoe bereken je de kosten van kapitaal?

Om de gewogen gemiddelde vermogenskosten te berekenen, worden alle vormen van vreemd en eigen vermogen in aanmerking genomen. Het resultaat is dat de gewogen gemiddelde kosten uitkomen op een gemengd tarief. Om de kosten van vreemd vermogen te berekenen, wordt de rentevoet op het vreemd vermogen van de onderneming gedeeld door de totale schuld van de onderneming. Om de kosten van eigen vermogen te berekenen, gebruiken beleggers een prijsbepalingsmodel voor kapitaalgoederen, dat tot een benaderende waarde leidt. Deze wordt berekend door het risicovrije rendement te nemen, dat vervolgens wordt opgeteld bij de waarde van de bèta, vermenigvuldigd met het marktrendement minus het risicovrije rendement.

Wat is een voorbeeld van kapitaalkosten?

Bedenk een startup met een kapitaalstructuur van 90% eigen vermogen en 10% vreemd vermogen. De kosten van eigen vermogen, of het rendement dat een bedrijf zijn aandeelhouders betaalt voor investeringen in het bedrijf, bedragen 5%. De kosten van schulden die de onderneming aan haar crediteuren betaalt, bedragen 15%. De kapitaalkosten zouden als volgt worden berekend: (,9 x 5%) + (,10 x 15%) = 6%.