Lincoln Hospital werd in 1839 opgericht als “The Home for the Colored Aged” door een groep prominente filantropen die bekend stonden als de “Society for the Relief of Worthy Aged Indigent Colored Persons”. De functie van het ziekenhuis werd geleidelijk het belangrijkste aspect van de operatie en in 1882 werd de naam veranderd in “The Colored Home and Hospital.”
In 1895, na meer dan een halve eeuw op verschillende locaties in Manhattan te hebben gestaan, kocht de Board of Trustees een groot terrein in de South Bronx – toen nog een semi-landelijk gebied van de stad – op de hoek van 141st Street en Southern Boulevard. Er werd een nieuw ziekenhuis gebouwd met de modernste voorzieningen op het gebied van de medische zorg. De inwijding vond plaats op 29 april 1899. Het ziekenhuis werd een algemeen ziekenhuis dat openstond voor alle mensen zonder aanzien des persoons of geloofsovertuiging, hoewel het zijn oorspronkelijke connectie behield als een instelling gewijd aan de verlichting en verbetering van de positie van zwarte mensen. Tijdens de reorganisatie van het ziekenhuis en de uiteindelijke ingebruikneming van de nieuwe locatie werd de naam veranderd in Lincoln Hospital, ter ere van president Abraham Lincoln.
Omwille van de toenemende vraag naar diensten die nodig waren voor een dichter bevolkte South Bronx – en een afnemend aanbod van filantropische fondsen – besloot de Board of Trustees in 1925 het Lincoln Hospital te verkopen aan het Department of Public Welfare van de stad New York. De grote uitstroom van artsen naar het leger tijdens de Tweede Wereldoorlog en de drastische sociaal-economische achteruitgang in het gebied die daarop volgde eisten hun tol van het Lincoln Ziekenhuis. Door het verlies van banen ten gevolge van de industriële herstructurering hadden nieuwe immigranten en migranten uit meestal arme plattelandsgebieden in het zuiden van de Verenigde Staten, het Caraïbisch gebied en Latijns-Amerika niet de vaste (maar laaggeschoolde) arbeidskansen van de vorige generaties immigranten. Hun levensstandaard op lange termijn werd aangetast.
De verschuiving van de bevolking luidde veranderingen in het Lincoln Ziekenhuis in. In 1969 markeerde een 15-daagse overname van de afdeling Psychiatrie door voornamelijk zwart en Puerto Ricaans niet-professioneel personeel, het Lincoln Ziekenhuis als een sleutelfiguur in de geboorte van de beweging voor geestelijke gezondheidszorg. De bezetters bekritiseerden het paternalisme van de blanke psychiaters en daagden de gemeenschapsgeest uit om meer te zijn dan instellingen die ten dienste stonden van de stedelijke bevolking en gedomineerd werden door goedbedoelende elites die niet voldoende oog hadden voor – of zich bewust waren van – de behoeften van arme stedelijke patiënten. Het jaar daarop, op 14 juli 1970, bezetten de Young Lords – een radicale groep van Puerto Ricaanse activisten – het administratieve gebouw van het Lincoln Ziekenhuis om te protesteren tegen de onverschilligheid van de stad ten opzichte van de gezondheidsbehoeften van Puerto Ricaanse en Afro-Amerikaanse patiënten. Ze protesteerden ook tegen de deplorabele omstandigheden van de gezondheidszorg in het Lincoln Ziekenhuis en beschuldigden de medische scholen (die betaald werden om stagiaires te leveren) ervan prioriteit te geven aan de opleiding van medische studenten boven patiëntenzorg. Het protest eindigde in de arrestatie van twee Young Lords. Enkele maanden later, in november 1970, grepen de Young Lords en hun bondgenoten het gebouw van de verpleegstersresidentie van het Lincoln Ziekenhuis en wonnen het gebruik van de verwachte fondsen voor drugsbehandeling van Lincoln; het gebruik van ruimte in het administratief gebouw voor een drugsdetox programma; en het gebruik van kantoorruimte in de afdeling Psychiatrie. Communautaire controle in de vorm van het “People’s Program” werd gelanceerd. Het Lincoln Ziekenhuis beleefde een heropleving in de jaren 1970 als een van de beste instellingen voor de verzorging van zieken en de opleiding van professionals in de nieuw gevormde New York City Health and Hospitals Corporation.
Huidige campusEdit
In 1976, werd een nieuwe faciliteit ingewijd op ongeveer twee mijl van het “Oude Lincoln”, met een bouwsom van 220 miljoen dollar. Het huidige ziekenhuisgebouw bevat een aantal van de meest geavanceerde concepten op het gebied van ziekenhuisontwerp en geavanceerde apparatuur. Het beslaat vijf volledige stadsblokken en biedt gezondheidszorg aan de hele gemeenschap van de South Bronx, alsook aan delen van Upper Manhattan. Lincoln beheert ook de Substance Abuse Division, gevestigd op 349 East 140th Street.
In de jaren negentig werd Lincoln, samen met Metropolitan Hospital Center, Morrisania Diagnostic and Treatment Center, en Segundo Ruiz Belvis Diagnostic and Treatment Center, onderdeel van het North-Manhattan/South Bronx “Generations Plus Network”. Dit netwerk blijft streven naar het leveren van kwaliteitszorg aan een diverse, multi-etnische stedelijke bevolking in dit tijdperk van managed care.
In 2007 had Lincoln een capaciteit van 347 bedden. Hoewel het 9% van de bedden in de regio vertegenwoordigt, verzorgt Lincoln 31% van de bezoeken aan de gezondheidszorg van deze gemeenschap, waar er minder dan één huisarts is voor elke 4.000 mensen.
In 2014 opende de spoedafdeling van de faciliteit na een renovatie- en uitbreidingsproject van 24 miljoen dollar, waardoor een gemoderniseerde, ultramoderne afdeling werd geboden.