Jackie Kennedy draagt het beroemde roze pak op deze foto uit 1962. Ze bekijkt de plannen voor Lafayette Square.
President John F. Kennedy keek uit het raam van zijn hotelsuite in Fort Worth, Texas. De novemberlucht was donker en dreigend. Het leek op regen. Voorspellers voorspelden koel weer. De president raadde zijn vrouw Jackie aan zich warm te kleden voor de lange en veeleisende dag en koos persoonlijk haar outfit uit. Hij koos een roze wollen pak met driekwart mouwen en een blauwe onderblouse. Jackie voegde er een roze pillendoos-hoed en witte handschoenen aan toe.
Jackie, 34, had het pak al eerder gedragen – ze noemde de kleur “framboos” – en het was een van de favorieten van de president. Hij had tegen zijn wederzijdse vriendin Susan Mary Alsop gezegd dat Jackie, zijn vrouw van tien jaar, er “verrukkelijk in uitzag.” (1)
President en mevrouw Kennedy in het Witte Huis, oktober 1962. Jackie Kennedy draagt het roze wollen Chez Ninon dat ze droeg in Dallas, 22 november 1963
Jacqueline Kennedy’s roze pak werd in 1961 gemaakt door de New Yorkse kledingsalon, Chez Ninon. Het was een kopie van een Chanel roze bouclé wollen pak afgezet met een marine blauwe kraag. (1)
Jackie Kennedy was een stijlicoon. Mensen zagen wat ze droeg. Kennedy-critici waren er snel bij als Jackie Parijse mode droeg. Jack drong er bij zijn vrouw op aan om Amerikaans te kopen en dat deed ze. Zo’n zet was zowel financieel als politiek slim. De Chez Ninon imitatie kostte tussen de 800 en 1000 dollar, vergeleken met meer dan 10.000 dollar voor een op maat gemaakt Chanel pak. Bovendien waren hij en Jackie in Texas met vice-president Lyndon Johnson en zijn vrouw Lady Bird om officieel het startschot te geven voor hun presidentscampagne in 1964. Ze moesten de gevolgen van Jackie’s dure Franse smaak tot een minimum beperken.
Jackie’s roze pak was die ochtend een hit bij het ontbijt in Fort Worth. De president straalde van de aandacht die ze trok en merkte op dat “niemand opmerkt wat Lyndon en ik dragen.” Een korte vliegreis later, stapten ze uit op Dallas Love Field voor een veelbelovende receptie. Jackie kreeg rode rozen aangeboden.
President John F. Kennedy en First Lady Jackie Kennedy arriveren op Love Field in Dallas, Texas, op 22 november 1963.
De zon was tevoorschijn gekomen en de dag was ongebruikelijk warm geworden. De Kennedy’s klommen op de achterbank van de presidentiële limousine om te beginnen aan de kronkelige 11-mijl lange route door het centrum van Dallas waar de president zou spreken op een Trade Mart lunch. John Connally, gouverneur van Texas, en zijn vrouw Nellie gingen op de jumpseat zitten, vóór de Kennedy’s en achter de chauffeur en twee agenten van de Secret Service.
De presidentiële limo was een middernachtblauwe Lincoln uit 1961 die was ingevlogen vanuit Washington, D.C. Omdat het zulk mooi weer was, was de plastic noppenkap verwijderd en waren de kogelvrije zijramen naar beneden gerold. Zo reed president Kennedy het liefst. Om 11.50 uur verliet de autocolonne van 12 auto’s met motorescorte en begeleiders van de Geheime Dienst het vliegveld “op zijn afspraak met het lot.” Het was 22 november 1963. (2)
De menigte omzoomde de parade route zo dicht dat de autocolonne zich voortbewoog met een kruipsnelheid van slechts 6-7 mijl per uur. De president hield duidelijk van het warme Texaanse welkom, glimlachte en zwaaide naar alle vriendelijke gezichten.
JFK en Jackie rijden in de presidentiële limo door de straten van Dallas, 22 november 1963. De gouverneur van Texas, John Connally, zit voorin.
De temperatuur was 76 graden. De zon was verblindend heet. Jackie droeg wol. Ze schermde haar ogen af van de grote Texaanse zon met haar handelsmerk zonnebril.
De mensen schreeuwden, “Jack, Jackie!” herinnerde Nellie Connally zich. “Ze leken haar net zo graag te willen als hem.” Ze hoorde Jack tegen Jackie zeggen, “Zet je bril af….Wanneer je in een wagen als deze rijdt, in een parade, als je je donkere bril op hebt, had je net zo goed thuis kunnen blijven.”
Nellie Connally glimlachte om te weten dat Texanen hun president met zo’n beleefdheid behandelden. Ze wendde zich tot hem en zei:
Mr. President, u kunt niet zeggen dat Dallas niet van u houdt.” (3)
Dertig seconden later, om 12.30 uur, klonken er drie schoten. De 35e president van de Verenigde Staten was neergeschoten. Terwijl de auto in de richting van het Parkland Ziekenhuis reed, zakte Kennedy ineen op de schoot van zijn vrouw, zijn bloed en hersensplinters bevuilden haar roze wollen pak, handschoenen, kousen. Jackie kroop uit de limo voor hulp van de Geheime Dienst die in de auto achter hen zat.
In een beeld van de Zapruder-film zakt een dodelijk gewonde president Kennedy voorover terwijl Secret Service-agent Clint Hill op de auto van de president springt en Jacqueline Kennedy naar achteren duwt.
In het ziekenhuis werkten de artsen koortsachtig om de president te redden, maar het was tevergeefs. President Kennedy werd dood verklaard, zijn eens zo vitale lichaam werd slapjes in een kist geladen. Jackie vergezelde zijn lichaam naar Dallas Love Field waar het op Air Force One werd geladen om naar Washington te worden gevlogen.
In haar slaapkamer aan boord van het vliegtuig had Jackie’s persoonlijke assistent een nieuwe outfit klaargelegd voor de First Lady. Ondanks aansporingen van medewerkers en begeleiders om “haar uiterlijk op te poetsen,” weigerde Jackie haar bebloede kleren uit te trekken. Ze schudde hard met haar hoofd:
Nee, laat ze maar zien wat ze gedaan hebben.”
Luttele uren na de moord op haar man staat weduwe Jackie Kennedy naast Lyndon Johnson op Air Force One als hij wordt beëdigd als de 36e president van de Verenigde Staten. Hoewel haar persoonlijke assistent een schone set kleren op haar bed aan boord van het vliegtuig had gelegd, weigerde Jackie zich om te kleden in haar met bloed besmeurde kleding. Aan boord van Air Force One bevond zich ook de kist met het lichaam van president John F. Kennedy, 46 jaar oud.
Op de een of andere manier was dat een van de aangrijpendste beelden,” schreef mevrouw Johnson later, “die smetteloze vrouw, prachtig gekleed, en onder het bloed.”
Op Andrews Air Force Base in Washington, D.C.., ontmoet JFK’s broer, procureur-generaal Bobby Kennedy, Jackie Kennedy wanneer ze op Air Force One aankomt met de kist die het lichaam van haar vermoorde man draagt. Let op Jackie’s bebloede pak. Haar linkerbeen is met bloed besmeurd.
Het duurde tot 5 uur de volgende ochtend in het Witte Huis voordat Jackie het bebloede pak uittrok, een bad nam en zich omkleedde. Haar moeder stopte het pak in een plastic zak en bewaarde het vele jaren in haar huis.
Het pak is nooit schoongemaakt en dat zal ook nooit gebeuren. Het ligt vandaag, opengevouwen en beschermd tegen licht, in een zuurvrije container in een raamloze kamer ergens in het complex van de National Archives and Records Administration in Maryland; de precieze locatie wordt geheim gehouden. De temperatuur schommelt tussen 65 en 68 graden; de luchtvochtigheid is 40 procent; de lucht wordt zes keer per uur ververst. (4)
Terwijl blijft de verblijfplaats van de roze pillendooshoed een mysterie. Het is nooit gevonden. Ergens in het Parkland Ziekenhuis is de hoed afgevallen. Jackie’s secretaresse Mary Gallagher herinnert zich:
Toen ik daar stond en Jackie’s pillendooshoedje kreeg aangereikt, viel mijn oog op de lokken van haar haar onder de hoedenspeld. Ik kon me bijna voorstellen hoe ze het van haar hoofd rukte.”
Wat er daarna met het hoedje is gebeurd, is niet bekend. Mary Gallagher is hem uit het oog verloren.