Van Wikipedia
Lood(IV)oxide, gewoonlijk looddioxide of loodoxide of watervrij loodzuur genoemd, is een chemische verbinding met de formule PbO2. Het is een oxide waarbij lood zich in oxidatietoestand +4 bevindt. Het is van een intermediair bindingstype, met zowel ionische (bijvoorbeeld de roosterstructuur) als covalente (bijvoorbeeld het lage smeltpunt en de onoplosbaarheid in water) eigenschappen. Het is een geurloos donkerbruin kristallijn poeder dat vrijwel onoplosbaar is in water. Het bestaat in twee kristallijne vormen. De alfa-fase heeft orthorhombische symmetrie; zij werd voor het eerst gesynthetiseerd in 1941 en in 1988 in de natuur geïdentificeerd als het zeldzame mineraal scrutinyiet. De meer algemene, tetragonale beta-fase werd voor het eerst geïdentificeerd als het mineraal plattneriet rond 1845 en later synthetisch geproduceerd. Looddioxide is een sterk oxidatiemiddel dat wordt gebruikt bij de vervaardiging van lucifers, pyrotechniek, kleurstoffen en andere chemicaliën. Het heeft ook verschillende belangrijke toepassingen in de elektrochemie, met name in de positieve platen van lood-zuur batterijen.
Lees meer… Bewerken bij Wikipedia…