Je hebt de teams gehoord, je hebt de spelers gehoord, je hebt de cijfers gehoord. Je weet dat het weer een tijd in het honkbal is waarin over geld wordt gesproken en de data iets betekenen… maar wat weet je eigenlijk van “Arbitrage”?
Hier volgt wat de meeste mensen weten: een select aantal spelers krijgt de kans om over hun salaris voor het komende jaar te onderhandelen en als noch het team noch de speler het eens zijn met wat de ander te zeggen heeft, gaan ze naar de rechter, waar een of andere advocaat de beslissing voor hen neemt. In een notendop, dat is ongeveer juist. Maar waarom alleen sommige spelers? Hoe komen ze aan de salarissen? Moet ik in paniek raken als mijn team het niet eens is met een van onze jongens en naar de rechter moet? Is dit een volledig nieuw contract? Waarom kan hij niet bij iemand anders tekenen? Dit zijn geweldige vragen, en ik zal mijn best doen om ze te beantwoorden.
1) Waarom gaan maar weinig spelers naar de arbitrage?
Dit heeft te maken met de diensttijd in de Major League. Vanaf je eerste jaar tot je drie jaar diensttijd in de Major League hebt, sta je onder controle van je team. Zij bepalen je salaris, en jij moet het goed vinden. Oké, je hoeft het niet leuk te vinden, maar je moet het aannemen. Het minimum voor 2014 is 500.000 dollar.
Na drie jaar krijg je een beetje speelruimte. ALS je team besluit dat ze je willen houden en je een contract aanbiedt voor de ‘non-tender deadline’ (tender is een chiquer woord voor ‘geven’) en je vindt dat je meer verdient, dan heb je het recht om met het team over je salaris te onderhandelen. Dit is je arbitrageperiode. Je kunt dit elk jaar doen totdat je zes jaar in de Major League hebt gewerkt. Na zes jaar word je een Free Agent en kun je met elke ploeg onderhandelen. Als je team je geen contract heeft aangeboden, dan ben je een Free Agent en kun je met elk team onderhandelen.
Om deze sectie samen te vatten, van jaar 0-3, bepaalt het team je salaris. Van jaar 4-6, kun je onderhandelen met de ploeg waar je een contract mee hebt en eventueel naar arbitrage gaan. Na het zesde jaar ben je een Free Agent.
2) Wat gebeurt er als je “in aanmerking komt voor arbitrage”?
Zoals hierboven vermeld, kom je van het vierde tot en met het zesde jaar van je Major League-carrière in aanmerking voor “arbitrage”. Dat is mooi, maar wat betekent dat precies?
Laten we zeggen dat je de eerste paar jaar goed hebt gespeeld. Je slaat een constant gemiddelde van meer dan .260, slaat twee homeruns in de dubbele cijfers en je defensieve WAR is behoorlijk goed voor je beperkte tijd in de Majors. Je verdient net boven het minimum. De meesten die op jouw positie spelen en dezelfde cijfers halen als jij, verdienen MILJARDEN. Je hebt net je derde seizoen erop zitten.
Je team komt naar je toe met een contract; ze vinden je cijfers geweldig en hebben het gevoel dat je een belangrijk onderdeel van de toekomst bent. Ze vertellen je dat ze je contract gaan verlengen voor een coole $900.000. Je denkt dat dit leuk is, maar zoals we al zeiden, er zijn anderen die de dingen doen die jij doet en er VEEL meer voor betaald krijgen. Je wilt gewoon wat eerlijk is. Je vraagt arbitrage aan, wat slechts een formaliteit is, en nu gaan jij en je team om de tafel zitten en praten over de cijfers.
Als jij en je team het eens worden over een getal, dan is dat geweldig! Je tekent een contract, krijgt je geld, en speelt je seizoen. Maar als dat niet zo is…
3) Waarom gaan ze dan naar de rechter?
Je denkt dat je, oh, ik weet het niet, 2,3 miljoen dollar waard bent. Het team, zeker met het oog op hun financiën, begrijpt dat je denkt dat je meer waard bent dan die 900.000, en countert met 1,5 miljoen dollar. Cijfers zijn uitgewisseld. Omdat jullie nog niet officieel een contract voor een nummer hebben getekend, moeten jullie ergens tussen 1 en 21 februari naar de rechter. Als jullie er dan nog niet uit zijn, hetzij met jouw nummer, hetzij met hun nummer, of ergens daartussenin (wat meestal gebeurt), ga je naar de rechtbank waar een onafhankelijke arbiter naar beide zaken kijkt.
De arbiter kijkt naar wat jij vindt dat je waard bent en wat de club vindt dat je waard bent, en kijkt dan naar vergelijkbare spelers en hoe die zich tot elkaar verhouden. Op basis van deze informatie kiest de arbiter jouw nummer of het nummer van je team, en dat is de prijs waarvoor je speelt.
4) Wat is een “Super-Two” speler?
Een “Super-Two” speler is een speler die in de top 22% staat van spelers die tussen de twee en drie jaar diensttijd in de MLB hebben plus ten minste zesentachtig dagen (geen wedstrijden) diensttijd in het voorgaande jaar. Super-Two spelers zullen vier keer naar Arbitrage gaan in plaats van drie. De huidige cut-off om in aanmerking te komen voor Super-Two is twee jaar en 121 dagen (2.121; courtesy mlbtraderumors.com) MLB Service Time.
5) Moet ik me zorgen maken over het arbitrageproces?
Als fan, nee, je hoeft je niet echt zorgen te maken over arbitrage. Als je speler naar de arbitrage gaat, betekent dat in ieder geval dat hij voor jouw team blijft spelen (behoudens een ruil, natuurlijk). Als de ploeg en de speler naar de rechtbank stappen over een miniem verschil in cijfers, kan dat betekenen dat er een beetje spanning is tussen de twee partijen. Als de speler een buitensporig hoog cijfer voor zichzelf heeft uitgezocht, betekent dat misschien dat hij een te hoge dunk van zichzelf heeft.
Er zijn verschillende invalshoeken waar je je in kunt verdiepen als je het soort bent dat graag tussen de regels door leest. Arbitrage is echter slechts een deel van het proces van een professionele honkbalspeler, zoals beschreven in de CBA. Als je team een indrukwekkende reeks van niet naar arbitrage hoorzittingen met spelers heeft, betekent dat eigenlijk alleen maar dat het front office en de speler de waarde van de een voor de ander begrijpen. Afgezien daarvan is het gewoon een leuk antwoord op een trivia vraag.