Het vlezige uitwendige uiteinde van het neustussenschot wordt columella of columella nasi genoemd, en bestaat uit kraakbeen en weke delen. Het neustussenschot bevat bot en hyalien kraakbeen. Het is normaal ongeveer 2 mm dik.
Het neustussenschot bestaat uit vier structuren:
- Perpendiculaire plaat van ethmoid bot
- Vomer bot
- Septaal nasaal kraakbeen
- Maxillaire kam
Het laagste deel van het neustussenschot is een smalle strook bot die uitsteekt van de maxilla en de palatine botten, en de lengte van het neustussenschot is. Deze botstrook wordt de kaakkam genoemd; zij articuleert aan de voorkant met het vierhoekige kraakbeen en aan de achterkant met de vomer. De maxillaire kam wordt in de anatomie van het neustussenschot beschreven als hebbend een maxillaire component en een palatine component.
OntwikkelingEdit
In een vroeg stadium bestaat het neustussenschot uit een plaat van kraakbeen, bekend als het ethmovomerine kraakbeen.
Het postero-superieure deel van dit kraakbeen is verbeend en vormt de loodrechte plaat van het ethmoïd; het antero-inferieure deel ervan blijft bestaan als het septale kraakbeen, terwijl de vomer verbeend is in het membraan dat het postero-inferieure deel ervan bedekt.
Twee verbeningscentra, een aan weerszijden van de middellijn, verschijnen rond de achtste week van het foetale leven in dit deel van het membraan, en vandaar bestaat de vomer hoofdzakelijk uit twee lamellen.
Omstreeks de derde maand verenigen deze zich aan de onderkant, en zo wordt een diepe groef gevormd waarin het kraakbeen is ingebed.
Tijdens de groei breidt de vereniging van de lamellen zich naar boven en naar voren uit, en tegelijkertijd wordt de tussenliggende kraakbeenplaat geabsorbeerd.
Bij het begin van de puberteit zijn de lamellen bijna geheel verenigd tot een mediane plaat, maar bewijs van de bilaminaire oorsprong van het bot is te zien in de omgekeerde alae van de bovenrand en in de groef op de voorste rand.