Nationale regeringenEdit
Zeer weinig nationale regeringen zijn volledig onpartijdig, maar onpartijdige politieke systemen op nationaal niveau zijn niet ongewoon, vooral in staten met kleine bevolkingsaantallen. Veel nationale regeringen hebben onpartijdige ambten, zelfs als hun wetgevende takken partijdig zijn. Constitutionele monarchieën hebben niet-partijgebonden monarchen als hun staatshoofd. Parlementaire republieken hebben over het algemeen een onpartijdige president als boegbeeld
Nonpartijdige regeringen zijn veel waarschijnlijker in landen met een kleine bevolking. Nauru bijvoorbeeld heeft geen politieke partijen; het parlement bestaat geheel uit onafhankelijke parlementsleden, die via allianties van individuen regeringscoalities en oppositieblokken vormen.
In Niue hebben politieke partijen nooit een belangrijke rol gespeeld. Er is momenteel geen politieke partij en de kandidaten voor de verkiezingen stellen zich dan ook onafhankelijk op. De enige partij die ooit heeft bestaan, de Niue People’s Party, is in 2003 ontbonden.
In Tuvalu, waar geen politieke partijen bestaan, “hebben parlementsleden zeer nauwe banden met hun eilandkiesdistricten en wordt gestreefd naar een evenwichtige vertegenwoordiging van de eilanden in het kabinet”.
Andere niet-partijgebonden eilandnaties zijn Pitcairn, Micronesië en Palau. Deze landen hebben een kleine, sterk verspreide bevolking.
Sommige staten zijn de facto onpartijdig omdat er weliswaar geen wet is die de vorming van politieke partijen verbiedt, maar de bevolking zo klein is dat dit onpraktisch wordt geacht. In Indonesië mogen alle leden van de Regionale Raad van Afgevaardigden, het hoogste orgaan van de tweekamerwetgevende macht van het land, geen deel uitmaken van politieke partijen.
De Verenigde Arabische Emiraten zijn de jure autoritair en onpartijdig, omdat alle politieke partijen verboden zijn. De Federale Nationale Raad (al-Majlis al-Watani al-Ittihadi) is het parlementaire orgaan van de VAE en bestaat uit 40 leden, die de Emiraten vertegenwoordigen, waarvan de helft wordt benoemd door de heersers van de deelstaten en de andere helft wordt gekozen voor termijnen van twee jaar, met slechts adviserende taken.
Politieke partijen zijn ook formeel illegaal in de Golfstaat Koeweit, aangezien zij sinds de onafhankelijkheid in 1961 niet meer zijn gelegaliseerd. Niettemin verbiedt de grondwet zelf partijen niet expliciet. Kandidaten voor de verkiezingen voor de Nationale Vergadering van Koeweit stellen zich kandidaat op persoonlijke titel. Niettemin bestaan er verschillende politiek georiënteerde organisaties, zoals de Nationale Democratische Alliantie, die de facto als politieke partijen fungeren.
De eenkamerwetgevende macht van Libië, het Algemeen Nationaal Congres, reserveerde 120 van zijn 200 zetels voor onafhankelijke politici in meerkoppige districten. De overige 80 zetels zijn gekozen via een systeem van evenredige vertegenwoordiging op basis van partijlijsten.
Oman laat geen politieke partijen toe en houdt alleen verkiezingen met uitbreidend kiesrecht voor een raadgevende vergadering. Hoewel Oman zich ontwikkelt tot een constitutionele monarchie, zijn politieke partijen in Oman momenteel verboden. De voorheen invloedrijke oppositiebeweging, het Volksfront voor de Bevrijding van Oman, is momenteel slapende.
In Saoedi-Arabië zijn er noch nationale verkiezingen noch legale politieke partijen. Desondanks bestaan er enkele oppositiebewegingen, die in verschillende mate aanwezig zijn in Saoedi-Arabië en daarbuiten
De Vaticaanse staat is een niet-partijgebonden theocratie, hoewel het geen inheemse bevolking heeft en in wezen bestaat als een soort extraterritoriaal hoofdkwartier voor de katholieke kerk.
Een onpartijdige democratie zou wortel kunnen schieten in andere soevereine naties, zoals gebeurde in 1986 in Oeganda, waar politieke partijen werden beperkt door een grondwettelijk referendum dat werd goedgekeurd door de bevolking van het land (dit systeem had niet alle kenmerken die hierboven zijn beschreven). Tijdens een volgend referendum in 2005 stemde meer dan 92% van de Oegandese burgers voor de terugkeer van een meerpartijenstelsel.
Tot halverwege de 20e eeuw werd de politieke voorkeur van een Canadees politicus niet vermeld op stembiljetten op welk bestuursniveau dan ook. De verwachting was dat burgers zouden stemmen op basis van de verdiensten van de kandidaat, maar in de praktijk speelde partijlidmaatschap een belangrijke rol. Vanaf 1974 werd de naam van de politieke partij van de kandidaat op het stembiljet vermeld. Bij de verkiezingen voor de Wetgevende Raad van Hongkong werd de politieke voorkeur tot 2004 niet op het stembiljet vermeld. Bij de verkiezingen voor de achttien districten in de afhankelijkheid werd de politieke voorkeur tot 2007 niet vermeld.
Staats- of provinciale regeringenEdit
Er zijn verschillende voorbeelden van niet-partijgebonden deelstaat- of provinciale regeringen. Het onpartijdige systeem wordt ook in veel Amerikaanse staten gebruikt voor de verkiezing van rechters, officieren van justitie en andere functionarissen. Twaalf Amerikaanse staten gebruiken het Missouri Plan, en twee een variatie daarop, om rechters op een onpartijdige manier te kiezen.
De staat Nebraska in de Verenigde Staten heeft onpartijdige verkiezingen voor zijn wetgevende macht, omdat de kandidaten niet door politieke partijen worden gesteund of gesteund. De uitvoerende macht wordt echter op partijdige basis gekozen. Het is de enige staat in de Verenigde Staten met een onpartijdige wetgevende macht.
Louisiana gebruikt een onpartijdige blanket primary, ook wel een “jungle primary” genoemd, voor staats- en lokale ambten. In dit systeem nemen alle kandidaten het tijdens de voorverkiezingen tegen elkaar op, ongeacht de partij waartoe ze behoren, en vervolgens nemen de twee populairste kandidaten het tegen elkaar op, zelfs als ze lid zijn van dezelfde partij. Deze vorm van run-off verkiezing verzwakt de politieke partijen en verandert een partijdige verkiezing in een gedeeltelijk onpartijdige verkiezing.
De Zwitserse kantons Glarus en Appenzell Innerrhoden zijn ook onpartijdige, directe democratieën; hoewel zij een partijdig parlement hebben, moeten alle wetten worden goedgekeurd door de Landsgemeinde, een vergadering van alle stemgerechtigde burgers.
Gouverneurs van Japanse prefecturen mogen volgens de wet geen lid zijn van een politieke partij.
Territoriale regeringenEdit
De territoriale regering van Amerikaans Samoa is volledig onpartijdig. Het heeft 21 niet-partijgebonden leden die bij consensus worden gekozen voor het Territoriale Huis en 18 niet-partijgebonden leden die worden gekozen voor de Territoriale Senaat. De gouverneur en de luitenant-gouverneur zijn beide niet-partijgebonden ambten. De gouverneur, de luitenant-gouverneur en zijn niet-stemgerechtigde lid van het Amerikaanse Huis zijn echter Democraten.
Het Britse grondgebied van de Falklandeilanden heeft een volledig onpartijdige regering in die zin dat er op de eilanden geen politieke partijen actief zijn. Alle acht leden van de Wetgevende Vergadering zijn onpartijdig, evenals de Chief Executive en de gouverneur.
Guernsey heeft een onpartijdige wetgevende macht. De Staten van Guernsey, officieel de Staten van Beraadslaging genoemd, bestaat uit 45 volksvertegenwoordigers, die om de vier jaar worden gekozen uit districten met meerdere of enkele leden.
Politieke partijen speelden vóór de verkiezingen van 2006 geen officiële rol op het eiland Man en speelden bij de verkiezingen van 2006 een ondergeschikte rol. Bij de verkiezingen voor het House of Keys in 2001 behaalde de Manx Labour Party 17,3% van de stemmen en slechts 2 zetels. De overgrote meerderheid van de zetels wordt bij elke verkiezing gewonnen door onafhankelijke kandidaten die niet aan een partij zijn gelieerd. Toch zijn er verschillende partijen, zoals de Manx Labour Party en de Liberal Vannin, die een klein aantal verkozenen hebben.
Saint Helena heeft, net als Ascension Island en Tristan da Cunha, geen actieve politieke partijen, maar er is geen wet die de oprichting van politieke partijen verbiedt; het gebied is dus de facto een niet-partijgebonden democratie. De Saint Helena Labour Party en de Saint Helena Progressive Party bestonden tot 1976.
Het hoofd van het gebied en hoofd van de regering van Hongkong, de Chief Executive, is bij wet verplicht geen lid te zijn van een politieke partij. Er zijn tal van politieke partijen, maar er is geen wetgeving voor politieke partijen. Maatschappelijke organisaties en vakbonden dragen in Hongkong ook kandidaten voor de verkiezingen voor volgens het systeem van functionele kiesdistricten.
De Canadese territoria Northwest Territories en Nunavut hebben een onpartijdige wetgevende macht. De bevolking stemt op personen die haar in de territoriale vergadering zullen vertegenwoordigen, zonder verwijzing naar politieke partijen. Na de verkiezingen kiest de assemblee een van haar leden om een regering te vormen en als premier op te treden. Dit systeem is een eerbetoon aan het systeem van consensusregering dat overheerst onder de inheemse Inuit en andere volkeren van Noord-Canada.
GemeentebesturenEdit
Het gemeentebestuur van de stad Toronto, Ontario (Canada) is het op vier na grootste bestuur van het land, en bestuurt een bevolking van meer dan 2,7 miljoen mensen. Het bestaat uit een onpartijdige, rechtstreeks verkozen raad. Het publiek kan een algemeen idee hebben van de politieke voorkeur van de kandidaten, maar hun partijen hebben geen officiële erkenning of privileges in het functioneren van de gemeenteraad. Bijna alle Canadese steden zijn onpartijdig, evenals de Counties en RMS.
Vele gemeenten in Zwitserland hebben ook een onpartijdige wetgevende vergadering die bestaat uit alle stemgerechtigde burgers.
Het dorp Scarsdale in New York kiest zijn Board of Trustees volgens een onpartijdig systeem dat teruggaat tot 1911. Kandidaten voor een functie worden persoonlijk geïnterviewd door een divers samengesteld comité en vervolgens voorgedragen. De wet van de staat New York schrijft voor dat deze kandidaten democratisch verkozen moeten worden, maar bij de algemene verkiezingen wordt zelden tegen de voorgedragen kandidaten gestreden. Het motto van de coördinerende Scarsdale Burgerpartij is “Prestaties, geen politiek”