CARMON DAVIS, MPH ’94
PEDIATRICIAN, BOSTON CHILDREN’S HOSPITAL
Q: Hoe heeft uw MPH-diploma uw dagelijks werk als arts beïnvloed? En heeft het bestuderen van de grote sociale, politieke en economische krachten achter individuele gezondheid u meer of minder optimistisch gemaakt in uw rol als arts?
A: Toen ik op de school zat, bestond mijn practicum uit het beoordelen van de tienerzwangerschapsproblemen in het gezondheidscentrum van Cambridge Rindge and Latin High School. Zij wilden hun reproductieve gezondheidsdiensten uitbreiden en een verscheidenheid aan voorbehoedsmiddelen distribueren – wat zeer controversieel was vanuit het oogpunt van de school, de stad en de ouders. Het practicum was bedoeld om te pleiten voor het gezondheidscentrum. Met behulp van de instrumenten die we op de school hadden geleerd, hebben ik en twee andere artsen betoogd dat uitbreiding van de reproductieve gezondheidszorg gunstig zou zijn voor de lichamelijke gezondheid, de geestelijke gezondheid en het economisch potentieel van de leerlingen. De uitgebreide diensten werden beleid.
Later werkte ik in een binnenstedelijke praktijk in het Boston Children’s Hospital. Op de school had ik geleerd hoe armoede de gezondheid van kinderen beïnvloedt – niet alleen door het risico op ondervoeding, maar ook door het ontbreken van veilige plaatsen voor kinderen om te bewegen, het aantal zwaarlijvige kinderen en geweld in huiselijke kring. Tegenwoordig probeer ik meer tijd met mijn patiënten door te brengen om andere zaken dan hun medische behoeften te bespreken: hoe hun omgeving hen beïnvloedt, hoe ze het op school doen. Ik begrijp beter welke andere factoren een rol spelen in het leven van mijn patiënten en hun gezinnen. Als artsen zich zorgen maken over een patiënt die zich niet aan de regels houdt, begrijpen ze soms niet alle krachten die op dat gezin van invloed zijn.
Mijn MPH-traject omvatte ook gezondheidscommunicatie. Dat is iets wat alle artsen beter willen doen. Ik heb geleerd hoe je een publieke aankondiging maakt en heb dat in mijn praktijk gebruikt om te proberen – één patiënt tegelijk – medische zaken zoals astma, noodzakelijke vaccinaties en het risico op geweld uit te leggen. Ik heb geleerd hoe ik met patiënten moet praten op een manier die zij begrijpen.
De school heeft mij instrumenten aangereikt zoals epidemiologie en biostatistiek. Ik leerde hoe ik de literatuur kritisch kon beoordelen. Ik waardeerde de cursussen in gezondheidsbeleid en rampenmanagement.
Als arts ben ik altijd hoopvol. De MPH heeft me hoopvoller gemaakt.