De Hollywood Star Walk van de Los Angeles Times biedt zowel een virtuele rondleiding over de Hollywood Walk of Fame als een database van de sterren en organisaties die op de trottoirs langs Hollywood Boulevard en Vine Street zijn vereeuwigd.
Vragen en antwoorden:
- Hoe is deze site tot stand gekomen?
- Wanneer is de Walk of Fame tot stand gekomen?
- Hoe worden sterren toegekend?
- Hoeveel verschillende soorten sterren zijn er?
- Wie heeft de meeste sterren op de Walk of Fame?
- Waarom heeft Clint Eastwood geen ster?
- Hoe bepaal je geboorte- en sterfdata en locaties?
- Hoe verschilt Grauman’s Chinese Theatre?
- Waar komen de biografieën voor het project vandaan?
Hoe is deze site tot stand gekomen?
De virtuele tour door Hollywood Star Walk volgt de werkelijke volgorde van de meer dan 2400 terrazzo-sterren op de Walk of Fame, die zich uitstrekt langs Hollywood Boulevard en Vine Street. Deze volgorde is gebaseerd op het werk van Times onderzoekers om de locaties te catalogiseren en punten te genereren op een kaart voor elk. Elke ster is gefotografeerd.
De virtuele tour wordt mogelijk gemaakt door een diepgaande database, die is samengesteld met behulp van meer dan een eeuw archieven van de Los Angeles Times. Op de pagina’s van de database verschijnen de locaties van de terrazzosterren op een kaart die zo dicht mogelijk bij hun precieze locatie ligt. Bovendien kunnen op die kaarten ook andere plaatsen staan die in het leven van de ster van betekenis zijn geweest.
Omdat sommige entertainers op meerdere gebieden sterren hebben gekregen, zijn onder de meer dan 2.400 Walk of Fame-sterren zo’n 2.200 personen of groepen vertegenwoordigd.
De Times voegt biografieën, artikelen en foto’s toe en nodigt lezers uit om te helpen verbanden te leggen tussen de sterren en de mensen en plaatsen die voor hen van betekenis waren.
Als nieuwe sterren worden toegekend, zullen ze worden toegevoegd.
The Times kon drie sterren die door de Hollywood Kamer van Koophandel zijn opgenomen, namelijk die ter ere van Richard Crooks en de filmcarrière van Geraldine Farrar, die ook een ster heeft voor haar muziekcarrière, aan de westkant van het 1700 blok van Vine Street, niet vinden. Elk heeft nog steeds een pagina in de database.
Wanneer werd de Walk of Fame gecreëerd?
Sinds het begin in 1960 is de Walk of Fame een blijvende trekpleister gebleken voor toeristen die de sterren willen zien. Naar schatting 10 miljoen bezoekers komen elk jaar naar het 18-blokken tellende stuk.
De Walk of Fame is in de jaren 1950 bedacht door zakenlieden in Hollywood als een manier om de historische kern van het gebied te verfraaien.
Bij de openingsceremonie op 8 februari 1960 waren actrices Linda Darnell en Gigi Perreau, alsmede oud-acteurs Francis X. Bushman en Charles Coburn, te zien die met een schep het vuil opschepten.
Daar komt bij dat ongeveer 500 sterren op de walk momenteel blanco zijn, in wezen fungerend als plaatshouders voor toekomstige eregasten.
Hoewel het gebied bij het beroemde kruispunt van Hollywood en Vine voor de Tweede Wereldoorlog een centraal punt was voor de beginnende filmindustrie, was de glamour van het gebied al lang vervaagd tegen de tijd dat de ster van producer Stanley Kramer op 28 maart 1960 als eerste daadwerkelijk in het trottoir werd gezet.
In de oorspronkelijke plannen zouden 1.529 van de grootste sterren van film, toneel, radio, televisie en muziek uiteindelijk in het beton worden vereeuwigd met messing in zalmkleurige terrazzo-sterren, omgeven door zwarte achtergronden.
In juli 2013 vond The Times meer dan 2.400 sterren op de wandeling, die 2.200 personen of organisaties vertegenwoordigen.
Hoe worden sterren toegekend?
Iedereen, ook een fan, mag een kandidaat nomineren, maar de beroemdheid moet ermee instemmen om in aanmerking te komen. Als een ster wordt gekozen, moet hij, of zijn sponsor, een vergoeding betalen voor de ceremonie, momenteel 30.000 dollar.
Het oorspronkelijke project kostte ongeveer 1,2 miljoen dollar en werd gesponsord door de Hollywood Property Owners Assn. en de Hollywood Improvement Assn. Een groep Hollywood zwaargewichten, waaronder Cecil B. DeMille, Samuel Goldwyn, Jesse Lasky, Daily Variety redacteur Joe Schoenfeld, Walt Disney, Hal Roach, Mack Sennett en Walter Lantz koos de eerste groep van 500 genomineerden.
“Het onderzoek voor de nominaties ging al terug tot 1912,” volgens een artikel in de Times uit 1957 over het proces. “Het werd gedaan door de Motion Picture Producers Assn. en omvatte niet alleen hoofdrolspelers, maar ook komieken uit de oude dagen van de tweewielers, tekenfilm-charades, topfilms door de jaren heen en producenten en regisseurs.”
Na afloop stemde een geheim comité van vijf leden, jarenlang voorgezeten door wijlen Johnny Grant, ereburgemeester van Hollywood, over de aanmeldingen, aan de hand van criteria als “lange staat van dienst in de amusementsindustrie” en “bijdragen geleverd aan de showbusinessgemeenschap”.
Momenteel komen de comitéleden elk jaar in juni bijeen en stemmen gemiddeld 20 nieuwe sterren in, aldus de Hollywood Chamber of Commerce. Postume nominaties worden niet eerder dan vijf jaar na het overlijden van een persoon geaccepteerd en er wordt jaarlijks slechts één postume onderscheiding toegekend.
Eenmaal geaccepteerd, heeft de geëerde ster vijf jaar de tijd om een ceremonie te plannen. Levende sterren moeten persoonlijk komen opdagen.
Hoeveel verschillende soorten sterren zijn er?
Er zijn zeven soorten sterren te vinden op de Walk of Fame.
De meest voorkomende, verreweg, is toegekend voor werk op het gebied van de film. Uitvoerende kunstenaars worden ook erkend voor werk op het gebied van televisie, radio, live-optredens en opnamen.
Daarnaast zijn ongeveer 500 sterren op de walk momenteel blanco, in wezen fungerend als plaatshouders voor toekomstige honorees.
Vijftien “speciale sterren” zijn toegekend aan evenementen of bedrijven, waaronder de landing op de maan van de Apollo in 1969 en nieuwsorganisaties als de Los Angeles Times en Variety. Er is zelfs een ster voor het bekende lingeriemodel Victoria’s Secret Angels, die in 2007 werd toegekend aan de bekende lingeriedragende modellen.
Wie heeft de meeste sterren op de Walk of Fame?
| Naam | Stars |
|---|---|
| Gene Autry | 5 |
| Bob Hope | 4 |
| Tony Martin | 4 |
| Apollo Landing | 4 |
Gene Autry is de enige persoon die sterren heeft gekregen op de vijf gebieden die op de Walk of Fame worden erkend: film, TV, radio, live optreden en muziek. Tijdens zijn leven ontpopte Autry zich als een entertainer die veel geld verdiende en een machtig zakenman. In zijn overlijdensbericht uit 1998 stond: “Hij was enorm succesvol in bijna alles wat hij probeerde – radio, platen, liedjes schrijven, televisie, onroerend goed en zaken, maar ook films en musea.”
Wijlen Bob Hope en de overleden romantische crooner Tony Martin zijn de volgende met elk vier sterren. Drieëndertig mensen, waaronder Frank Sinatra, Danny Kaye en Jack Benny, hebben sterren gekregen op drie gebieden.
Er zijn maar twee vrouwen met drie sterren, Dinah Shore en Gale Storm, een radio- en televisiester die vooral bekend is van het programma “My Little Margie.”
Bovendien staan er vier speciale markers op de hoek van Hollywood Boulevard en Vine Street ter herinnering aan de Apollo-landing in 1969.
Waarom heeft Clint Eastwood geen ster?
Een aantal van de grootste namen in Hollywood heeft geen ster op de Walk of Fame. Daar zijn verschillende redenen voor: een beroemdheid moet worden genomineerd, geselecteerd en akkoord gaan met de ceremonie, en bovendien moet iemand de rekening betalen.
Genomineerden moeten ten minste vijf jaar in hun vakgebied actief zijn voordat ze in aanmerking komen, wat betekent dat sommige van de populairste jonge sterren misschien nog niet in aanmerking komen. Sterren kunnen ook gewoon weigeren mee te doen.
Door de jaren heen zijn er talloze controverses geweest over wie er wel en wie er niet bij hoort. Een van de hevigste was de strijd over stomme filmlegende en filmpionier Charles Chaplin. Hoewel Chaplin unaniem in de oorspronkelijke groep van 500 was gekozen, werd zijn naam verwijderd nadat zakenlieden in Hollywood klaagden dat hij gediskwalificeerd moest worden op grond van zijn morele kwesties – hij was vrijgesproken van “blanke slavernij” in de jaren ’40 – en zijn links georiënteerde politiek.
De ster van Chaplin werd pas in 1972 toegevoegd, 12 jaar nadat zijn zoon de uitsluiting voor de rechter had gebracht.
In 1986 verbaasde Times-criticus Patrick Goldstein zich over het besluit van de kamer om Chuck Berry links te laten liggen, terwijl minder invloedrijke genomineerden wel groen licht kregen. Goldstein’s artikel leidde tot een boze brief van een lezer die zich afvroeg waarom Tom Cruise slechts enkele weken eerder was geïntroduceerd, waarbij hij opmerkte dat Cruise “al vijf filmrollen onder zijn riem moet hebben”. Natuurlijk, in de meer dan twee decennia sindsdien, Cruise ontpopt zich als een van de all-time grootste box office trekkers.
Berry, overigens, werd het jaar daarop opgenomen in de lijst.
Onder de andere grote namen die ontbraken: George Clooney, Julia Roberts, Robert Redford, George Lucas, Francis Ford Coppola, Al Pacino, Robert DeNiro, Michael Douglas, Sean Connery, David Lean, Angelina Jolie, Kate Winslet, Leonard Dicaprio, Diane Keaton, Denzel Washington en Woody Allen.
Hoe bepaal je geboorte- en sterfdata en locaties?
De verslaggevers van Times raadpleegden originele overlijdensadvertenties als uitgangspunt om geboorte- en sterfdata te bepalen. In de loop der jaren hebben echter vele sterren gelogen over hun leeftijd, door data te gebruiken die hen ouder of jonger maakten dan ze werkelijk waren, afhankelijk van wat ze op dat moment nodig hadden.
In andere gevallen, zoals onder meer bij Merle Oberon en Yul Brynner, logen sterren over de omstandigheden van hun geboorte en afstamming. In het geval van Brynner werden in een boek dat zijn zoon na zijn dood schreef, verschillende “feiten” gecorrigeerd die door tal van nieuwsorganisaties, waaronder The Times, in zijn overlijdensbericht werden gebruikt.
Een aantal veelgebruikte data bleek bij nadere inspectie ook niet te kloppen. Een voorbeeld hiervan is te vinden in de vermelding van Ben Alexander, die begon als kindsterretje maar vooral bekend werd als Jack Webb’s eerste partner in “Dragnet.” Alexander’s sterfdatum wordt vaak gegeven als 5 juli 1969, maar in de oorspronkelijke overlijdensadvertentie stond dat hij op die datum was ontdekt, maar dat de lijkschouwer had vastgesteld dat hij al minstens een week dood was.
Als er aanvullende informatie werd gemeld door de familie of biografen, heeft The Times zoveel mogelijk geprobeerd om die informatie in de database op te nemen. Het is vrijwel zeker dat er in de toekomst nog meer wijzigingen zullen worden aangebracht als er aanvullende informatie wordt ontdekt of bekend wordt.
Waarin verschilt het Grauman’s Chinese Theatre?
In januari 1926 werd de eerste steen gelegd voor het historische Chinese Theater, waarbij stomme filmlegende Norma Talmadge met een schop de grond in ging, gepresenteerd door actrice Anna May Wong.
De traditie van sterren die indrukken achterlaten op het voorplein van het theater gaat terug tot 30 april 1927, toen Sid Grauman zijn vrienden Mary Pickford en Douglas Fairbanks vroeg om hun hand- en voetafdrukken achter te laten in het natte beton van het nieuwe theater, dat goed was voor 2 miljoen dollar.
Acht dagen later vond de grote opening van het theater met sterren plaats. Sindsdien is een select aantal grote sterren – zo’n 200 in totaal – gevraagd om mee te doen.
De overgrote meerderheid van de sterren die bij Grauman’s te vinden zijn, hebben ook sterren op de Walk of Fame.
Onder de opmerkelijke uitzonderingen zonder Walk of Fame-sterren: Warren Beatty, Jim Carrey, Sean Connery, Jeanne Crain, Michael Douglas, Clint Eastwood, Richard Gere, Mel Gibson, Danny Glover, Michael Keaton, Ali MacGraw, Hayley Mills, Marcello Mastroianni, Al Pacino, Steven Seagal, Peter Sellers, Jean Simmons, Denzel Washington en Oskar Werner.
Waar komen de biografieën voor het project vandaan?
De biografieën op de pagina’s van de sterren zijn, voor zover beschikbaar, afkomstig uit overlijdensadvertenties van The Times of andere berichtgeving van de Times. Sommige van de vroegste clips waarnaar wordt verwezen dateren uit de jaren 1910 en 1920. In sommige gevallen zijn verhalen die tijdens het leven of de dood van een ster zijn geschreven, aangevuld met later materiaal dat ook in The Times of uit andere bronnen is gepubliceerd. De auteurs en de data van die verhalen staan aan het eind van elk artikel.
In andere gevallen hebben schrijvers of freelancers van The Times biografische samenvattingen gegeven als er geen geschikt materiaal voorhanden was, wat vaak het geval was voor levende sterren.