In het hart van Austin ligt de Ann and Roy Butler Hike-and-Bike Trail bij Lady Bird Lake, een weelderig, stedelijk pad dat langs de waterkant kronkelt en langs wolkenkrabbers, buurten, sportvelden en culturele attracties loopt. Met meer dan 4,4 miljoen bezoeken per jaar is het 10 mijl lange wandel- en fietspad het meest erkende en populaire recreatiegebied van Austin.
Maar het pad is meer dan een geweldig pad – het is een plek waar Austin bloeit. Voor veel burgers en bezoekers vertegenwoordigt het het beste wat Austin te bieden heeft: openluchtrecreatie, een schilderachtige, natuurlijke omgeving en een diverse, levendige mix van mensen.
De Trail is gegroeid uit een gevoel van gemeenschapszin en verantwoordelijkheid, en het is datzelfde enthousiasme en toewijding die de Trail voor toekomstige generaties zal beschermen. Het pad kwam in de jaren zeventig tot leven dankzij een unieke publiek-private inspanning onder leiding van het Citizen’s Committee for a More Beautiful Town Lake.
Lady Bird Johnson was de erevoorzitter van het Citizen’s Committee, en de mede-voorzitters waren mevrouw John Burns en Les Gage. De andere oorspronkelijke leden waren:
Mrs. Roy Butler
Hallie Burns
Mrs. Cecil Cabaniss
W. W. Coates
Mrs. Tom Curtis
Ralph Curton
Bill Davidson
Mrs. Bud Dryden
Russell Fish
Craig Kennedy
Mrs. Jack Kidd
Mevrouw Lowell Lebermann
Mevrouw Dan Love
Mevrouw Stuart Long
Mevrouw Leon Lurie
Vic Mathias
Mevrouw. Frank McBee Jr.
Bill McLaughlin
Mrs. James Means
Mrs. Charles Morrison
Charlie Muller
Richard Mycue
Mrs. Jack Neff
Mevrouw Morin Scott
Mevrouw Stephen Spurr
Mevrouw David Tiller
Mevrouw Felder Thornhill
Mevrouw James W. Wilson
Pat Davis
In 2003 werd de Town Lake Trail Foundation (nu The Trail Foundation) opgericht om het werk van het Citizen’s Committee voort te zetten en ervoor te zorgen dat de Trail een van de bijzondere plekken van Austin blijft.
Lady Bird Johnson poseert bij Town Lake 04/07/1974
LBJ Library Photo by Frank Wolfe
Geschiedenis van de Ann and Roy Butler Hike-and-Bike Trail
In de jaren zestig leken de oevers van Austins Colorado River in niets op de weelderige oase die ze nu zijn. In feite was het gebied bijna onvruchtbaar. Overstromingen, die in die tijd vaak voorkwamen in het heuvelland, veegden regelmatig bomen en struikgewas weg. De met bomen omzoomde oevers van vandaag de dag zijn het resultaat van de stabiliteit die door het afdammen van de rivier is ontstaan.
De eerste dam van Austin, waar nu de Tom Miller Dam staat, werd gebouwd van 1890 tot 1893 en kreeg de naam The Great Granite Dam. Dat bouwwerk werd verwoest door een enorme overstroming en later, van 1909 tot 1912, herbouwd als Austin Dam. Ook deze tweede dam werd door een overstroming verwoest. Bij elk van deze overstromingen werd het overgrote deel van de bomen langs de rivier weggevaagd. De huidige Tom Miller Dam werd gebouwd van 1938 tot 1940 bovenop de overblijfselen van de vorige bouwwerken.
In 1959 groeide de vraag naar elektriciteit in Austin sterk omdat de bevolking toenam en het gebruik van TV en airconditioning toenam. De Seaholm-krachtcentrale had geen ruimte voor meer eenheden en Austin had een andere krachtcentrale nodig. De grond in Holly was beschikbaar, maar er was geen bron voor koelwater. De Longhorn Dam zou een meer creëren dat een reservoir voor koelwater zou vormen en tevens een meer door Austin zou vormen. Brown and Root ontwierpen de dam en H.B. Zachary bouwde hem. De naam van de dam houdt verband met het gebruik van een oversteekplaats op die locatie als doorwaadbare plaats over de Colorado voor longhorn-drives als onderdeel van de Chisolm Trail aan het eind van de 19e eeuw.
Roberta Crenshaw legde de basis voor de parkgebieden van Austin’s Town Lake. In 1971 werd het Town Lake Beautification Committee opgericht. Het comité bestond uit vele bekende burgers van Austin, onder wie erevoorzitter Lady Bird Johnson, Les Gage, Ann Butler, Carolyn Curtis, Emma Long, Betty Wilson en Jim Pfluger. In samenwerking met burgemeester Roy Butler stelden zij zich ten doel een landschappelijke corridor van wandelpaden en landschapsarchitectuur te creëren die bewoners en bezoekers de mogelijkheid zou bieden om te ontsnappen aan het platteland in een stedelijke omgeving. Rond deze tijd werden ook de gazebo’s bij Auditorium Shores (S. 1st St. bij Riverside) en Lou Neff Point (waar Barton Springs in Lady Bird Lake uitmondt) ingewijd. In 2007, na de dood van Lady Bird Johnson, werd het meer omgedoopt tot Lady Bird Lake. In 2011 werd de Town Lake Hike-and-Bike Trail omgedoopt tot de Ann and Roy Butler Hike-and-Bike Trail.
Ann and Roy Butler and the Trail
Ann and Roy Butler hebben een grote rol gespeeld bij de verfraaiing van de Trail. Roy Butler werd in 1971 tot burgemeester van Austin gekozen en twee jaar later herkozen. Tijdens zijn ambtsperiode vormde hij samen met onder anderen Lady Bird Johnson, Ann Butler, Les Gage, Betty Wilson, Carolyn Curtis, Lou Neff en Joy Scott het Town Lake Beautification Committee, dat tot doel had de oevers van wat toen bekend stond als “Town Lake” te verfraaien. In die tijd waren de oevers van Lady Bird Lake, zoals het vandaag de dag bekend staat, vervuild, kaal en bedekt met onkruid.
De verfraaiing van het wandel- en fietspad begon als een visie van Lady Bird Johnson – de vrouw van voormalig president Lyndon Johnson – en mevrouw Butler. In 1971 werd burgemeester Butler gevraagd om als afgevaardigde naar Zwitserland te gaan voor de Internationale Conferentie van Burgemeesters. Na de conferentie gingen hij en mevrouw Butler met de delegatie van burgemeesters naar Rusland en passeerden Londen op hun terugreis. In Londen ontmoette mevrouw Butler Lady Bird Johnson, van wie zij wist dat zij in hetzelfde hotel verbleef. De twee vrouwen bewonderden vanaf het balkon een stuk van het Thames Path – een prachtig, groen pad – toen mevrouw Johnson mevrouw Butler vroeg of het mogelijk was dit pad langs het Town Lake van Austin aan te leggen. Mevrouw Butler zei ja en keek naar haar man, burgemeester Butler, voor hulp. Het was op dat balkon dat de heer en mevrouw Butler, samen met mevrouw Johnson, op het idee kwamen voor de grootste fondsenwerving van het comité op de LBJ Ranch in 1973. Mevrouw Butler haalde zelfs Texas International over om belangrijke donors naar de LBJ Ranch te vliegen vanuit Houston. Bovendien schakelde mevrouw Butler persoonlijk alle tuinclubs van Austin in om te helpen bij het onderhoud van het verfraaiingsproject, zodat ze onder andere delen van het pad konden adopteren, seizoensplanten konden kweken en de sproeiers konden onderhouden.
Decennia na de geboorte staat de Trail nog steeds als een bewijs van de visie en het harde werk van vele individuen en de steun van de burgers van Austin. De Trail Foundation is vastbesloten om ervoor te zorgen dat hun werk generaties lang wordt voortgezet.