Pacinian corpuscles zijn zich snel aanpassende (fasische) receptoren die grove drukveranderingen en trillingen in de huid detecteren. Elke vervorming in de corpuskel veroorzaakt actiepotentialen door het openen van drukgevoelige natriumionkanalen in het axonmembraan. Hierdoor kunnen natriumionen de cel binnenstromen, waardoor een receptorpotentiaal ontstaat.
De corpuskels zijn bijzonder gevoelig voor trillingen, die ze zelfs op centimeters afstand kunnen waarnemen. Hun optimale gevoeligheid is 250 Hz, en dit is het frequentiebereik dat op de vingertoppen wordt opgewekt door texturen met kenmerken kleiner dan 1 µm. Pacinian corpuscles reageren wanneer de huid snel wordt ingedrukt, maar niet wanneer de druk constant is, als gevolg van de bindweefsellagen die de zenuwuiteinden bedekken. Men denkt dat zij reageren op snelle veranderingen in de stand van de gewrichten. Ze zijn ook betrokken bij het detecteren van de plaats van aanrakingen op handgereedschap.
Pacinian corpuscles hebben een groot receptief veld op het huidoppervlak met een bijzonder gevoelig centrum.
MechanismEdit
Pacinian corpuscles voelen prikkels aan door de vervorming van hun lamellen, die op het membraan van het sensorische neuron drukken en dit doen buigen of uitrekken. Wanneer de lamellen vervormd worden, hetzij door druk, hetzij door het wegvallen van druk, ontstaat een generatorisch potentiaal omdat het plasmamembraan van het receptieve gebied van het neuron fysiek wordt vervormd, waardoor het Na+ ionen gaat “lekken”. Als deze potentiaal een bepaalde drempel bereikt, worden er zenuwimpulsen of actiepotentialen gevormd door drukgevoelige natriumkanalen bij de eerste knoop van Ranvier, de eerste knoop van het gemyeliniseerde deel van de neuriet binnen het kapsel. Deze impuls wordt nu langs het axon doorgegeven met behulp van natriumkanalen en natrium/kaliumpompen in het axonmembraan.
Zodra het receptieve gebied van de neuriet gedepolariseerd is, zal het eerste knooppunt van Ranvier depolariseren; aangezien het echter een zich snel aanpassende vezel is, gaat dit niet oneindig door en houdt de signaalvoortplanting op. Dit is een trapsgewijze respons, wat betekent dat hoe groter de vervorming, hoe groter het generatorpotentiaal. Deze informatie is gecodeerd in de frequentie van de impulsen, aangezien een grotere of snellere vervorming een hogere impulsfrequentie induceert. Actiepotentialen worden gevormd wanneer de huid snel vervormt, maar niet wanneer de druk continu is, wegens de mechanische filtering van de stimulus in de lamellaire structuur. De frequenties van de impulsen nemen snel af en stoppen spoedig als gevolg van de ontspanning van de binnenste lagen bindweefsel die het zenuwuiteinde bedekken.