Pelagische zone, ecologisch gebied dat de gehele waterkolom van de oceaan omvat. Van alle bewoonde omgevingen op aarde heeft de pelagische zone het grootste volume, 1.370.000.000 kubieke kilometer (330.000.000 kubieke mijl), en het grootste verticale bereik, 11.000 meter (36.000 voet). Pelagisch leven wordt in de hele waterkolom aangetroffen, hoewel het aantal individuen en soorten afneemt naarmate de diepte toeneemt. De regionale en verticale verspreiding van het pelagische leven wordt bepaald door de overvloed aan voedingsstoffen en opgeloste zuurstof; de aan- of afwezigheid van zonlicht, watertemperatuur, zoutgehalte en druk; en de aanwezigheid van continentale of onderzeese topografische barrières.
Encyclopædia Britannica, Inc.
Pelagisch leven bestaat uit drie categorieën. Het fytoplankton, dat de voedselbasis vormt voor alle zeedieren, zijn microscopische organismen die alleen in de zonbeschenen bovenste laag van de oceaan leven en zonlicht gebruiken om kooldioxide en opgeloste voedingszouten fotosynthetisch te combineren. Zoöplankton zijn de zeedieren die voor hun transport hoofdzakelijk afhankelijk zijn van de beweging van het water, hoewel sommige vormen zoals kwallen zwakke zwemmers zijn. Zoöplankton leeft van fytoplankton en kleiner zoöplankton en wordt in zijn aantal gedomineerd door kleine kreeftachtige roeipootkreeftjes en eufasiïden. Nekton, de vrije zwemmers, worden gedomineerd door de been- en kraakbeenvissen, weekdieren en decapoden, met zeldzamere zoogdieren en reptielen.