De evolutie van de ijsbeer
Van bruine beer tot Arctisch wonder
De schattingen over wanneer ijsberen zich zijn gaan afsplitsen van bruine beren blijven veranderen nu genetici meer te weten komen over het genoom van de ijsbeer.
Nieuwe bevindingen suggereren dat ijsberen tussen 350.000-6 miljoen jaar geleden zijn geëvolueerd uit een gemeenschappelijke voorouder van de bruine beer.
Nadat de voorouders van de ijsbeer zich begonnen af te splitsen, ondergingen zij een reeks evolutionaire veranderingen om te kunnen overleven in het noordpoolgebied.
Hoe hebben zij zich aangepast?
Toen de beren verder naar het noorden trokken, raakten ze uitstekend aangepast aan een leven van zeehondenjacht en het overleven van extreme kou.
Hun lichaam is van boven tot onder perfect afgestemd op de seizoensveranderingen in het noordpoolgebied. Hun vacht bedekt een dikke laag vet, hun oren en staart zijn klein om warmteverlies te beperken, en hun poten stellen hen in staat om op dun ijs te lopen. Om meer te weten te komen over de eigenschappen van ijsberen, klik hier. Een van de meest opmerkelijke aanpassingen is hun vermogen om te gedijen op een vetrijk dieet zonder hartschade.
Interessant is dat uit het onderzoek blijkt dat nadat bruine beren en ijsberen van elkaar gescheiden waren, er perioden waren dat ze weer met elkaar in contact kwamen, waarbij met name genen van ijsberen doorstroomden naar grizzly’s.