Virginia Mayo/AP Photo
Amerikanen hebben het volste recht om zich zorgen te maken over de uitbraak van mazelen in delen van ons land met ongewoon veel ongevaccineerde burgers, met name kinderen. Op dit moment worstelen ambtenaren in 22 staten met een opleving van de ziekte, die in 2000 in de Verenigde Staten uitgeroeid werd verklaard. Met al meer dan 700 gemelde gevallen en aanwijzingen dat er meer uitbraken zullen komen, zal 2019 waarschijnlijk de meeste geregistreerde gevallen van mazelen in decennia kennen. En het zijn niet alleen de mazelen. In Maine meldden gezondheidsfunctionarissen in maart 41 nieuwe gevallen van kinkhoest, een andere ziekte waarvan ooit werd gedacht dat het een overblijfsel van het verleden was – meer dan twee keer zoveel gevallen als vorig jaar rond deze tijd.
Dit probleem is niet alleen een Amerikaans probleem. De Wereldgezondheidsorganisatie meldt een toename van 300 procent van het aantal gevallen van mazelen over de hele wereld dit jaar in vergelijking met de eerste drie maanden van 2018. Meer dan 110.000 mensen sterven nu jaarlijks aan de mazelen. De WHO, de gezondheidstak van de Verenigde Naties, heeft de aarzeling om te vaccineren als een van de top 10 bedreigingen voor de wereldgezondheid in 2019 genoemd. De meeste gevallen van te voorkomen ziekten doen zich voor onder niet-gevaccineerde kinderen, omdat ouders ervoor hebben gekozen niet te vaccineren, vaccinatie hebben uitgesteld, moeilijk toegang hebben tot vaccins, of de kinderen te jong waren om de vaccins te krijgen.
Deze tragische cijfers worden veroorzaakt door de groeiende angst voor en het groeiende wantrouwen jegens vaccins – nog versterkt door doemdenkers op internet. Robert F. Kennedy Jr.-Joe en Kathleen’s broer en Maeve’s oom- maakt deel uit van deze campagne om de instellingen aan te vallen die zich inzetten om de tragedie van te voorkomen besmettelijke ziekten te verminderen. Hij heeft geholpen bij het verspreiden van gevaarlijke misinformatie via de sociale media en is medeplichtig aan het zaaien van wantrouwen jegens de wetenschap achter vaccins.
We houden van Bobby. Hij is een van de grote voorvechters van het milieu. Zijn werk om de Hudson-rivier schoon te maken en zijn onvermoeibare strijd tegen multinationale organisaties die onze waterwegen hebben vervuild en gezinnen in gevaar hebben gebracht, hebben het leven van ontelbare Amerikanen positief beïnvloed. Wij staan achter hem in zijn voortdurende strijd om ons milieu te beschermen. Op het gebied van vaccins heeft hij het echter bij het verkeerde eind.
En zijn werk en dat van anderen tegen vaccins heeft hartverscheurende gevolgen. De uitdaging voor volksgezondheidsfunctionarissen op dit moment is dat veel mensen banger zijn voor de vaccins dan voor de ziekten, omdat ze het geluk hebben gehad de ziekten en hun verwoestende gevolgen nooit te hebben gezien. Maar dat is geen geluk; het is het resultaat van jarenlange gezamenlijke vaccinatie-inspanningen. We hebben geen uitbraken van mazelen nodig om ons aan de waarde van vaccinatie te herinneren.
Het is begrijpelijk dat ouders vragen hebben over vaccins en gezondheidszorgprocedures met betrekking tot hun kinderen. We moeten in staat zijn om gesprekken te voeren waarin scepsis over de veiligheid en werkzaamheid van vaccins aan de orde komt zonder twijfelaars te demoniseren. De realiteit is dat vaccins bijwerkingen kunnen hebben. De voordelen van vaccins voor de volksgezondheid wegen echter ruimschoots op tegen de mogelijke bijwerkingen, die, als ze zich voordoen, overwegend gering en zelden ernstig zijn, en meer dan gerechtvaardigd worden door het algemene voordeel voor kwetsbare bevolkingsgroepen.
Het is een feit dat immunisaties zo’n 2 tot 3 miljoen sterfgevallen per jaar voorkomen en dat er volgens de WHO elk jaar nog eens 1,5 miljoen levens kunnen worden gered als er een bredere vaccinatiegraad is. Pokken, die de mensheid duizenden jaren hebben geteisterd, zijn uitgeroeid dankzij vaccins. Dankzij vaccinaties zijn er sinds 1979 geen gevallen van polio meer gemeld in de Verenigde Staten. En landen als Australië, met krachtige vaccinprogramma’s tegen het humaan papillomavirus (HPV), zijn op weg om baarmoederhalskanker, een belangrijke doodsoorzaak voor vrouwen over de hele wereld, in het komende decennium uit te roeien. Dit is het enige vaccin dat we hebben dat kanker bestrijdt. Wat u ook op de sociale media hebt gelezen, er is geen wetenschappelijke basis voor beweringen dat vaccins tegen HPV een ernstige bedreiging voor de gezondheid vormen. En talrijke studies uit vele landen door vele onderzoekers hebben geconcludeerd dat er geen verband is tussen autisme en vaccins.
Als ouders en bezorgde burgers staan wij achter het harde werk van wetenschappers en professionals op het gebied van de volksgezondheid bij organisaties als de WHO en het ministerie van Volksgezondheid en Human Services, of het nu gaat om de National Institutes of Health, de Centers for Disease Control and Prevention of de Food and Drug Administration. Hun onvermoeibare inspanningen leiden tot de ontwikkeling, het testen en de distributie van veilige en doeltreffende vaccins tegen 16 ziekten, waaronder mazelen, bof, rodehond, hepatitis, polio, difterie, tetanus, griep en HPV. De noodzaak en veiligheid van vaccins worden gesteund door alle belangrijke medische organisaties, waaronder de American Medical Association, de American Academy of Pediatrics, de American Public Health Association en tal van andere.
En we zijn trots op de geschiedenis van onze familie als voorvechters van de volksgezondheid en promotors van immunisatiecampagnes om levensreddende vaccins naar de armste en meest afgelegen uithoeken van Amerika en de wereld te brengen, waar kinderen de minste kans hebben om hun volledige vaccinatiekuur te krijgen. Op dit punt is Bobby een buitenbeentje in de Kennedy-familie. In 1961 drong President John F. Kennedy er bij de 80 miljoen Amerikanen, waaronder bijna 5 miljoen kinderen, die niet tegen polio waren ingeënt op aan het Salk-vaccin te krijgen, dat hij “dit wonderbaarlijke geneesmiddel” noemde. In datzelfde jaar ondertekende hij een decreet tot oprichting van het U.S. Agency for International Development, dat de afgelopen decennia miljarden dollars heeft uitgegeven ter ondersteuning van vaccinatiecampagnes in ontwikkelingslanden.
President Kennedy ondertekende in 1962 de Vaccination Assistance Act om, in de woorden van een CDC-rapport, “zo snel mogelijk de bescherming van de bevolking te bereiken, vooral van alle kinderen in de voorschoolse leeftijd … door middel van intensieve immunisatie-activiteiten”. In een boodschap aan het Congres dat jaar, zei Kennedy: “Er is geen reden meer waarom Amerikaanse kinderen zouden moeten lijden aan polio, difterie, kinkhoest of tetanus… Ik vraag het Amerikaanse volk om mee te doen aan een landelijk vaccinatieprogramma om deze vier ziekten uit te roeien.”
Toen Robert F. Kennedy advocaat-generaal was, bevorderde hij modellen om de gemeenschap mondiger te maken, zodat in dringende sociale behoeften zoals betere gezondheidszorg kon worden voorzien. Dit leidde tot de ontwikkeling van gemeenschapsgezondheidscentra, waarvoor onze oom Ted Kennedy zich gedurende zijn lange carrière in de Senaat sterk heeft gemaakt. De gemeenschapsgezondheidscentra staan al meer dan 50 jaar in de frontlinie van vaccinatiecampagnes op het Amerikaanse platteland, in de binnensteden en in de reservaten van de inheemse Amerikanen om onze meest kwetsbare bevolkingsgroepen te immuniseren.
Senator Kennedy heeft talrijke campagnes geleid voor de herautorisatie van de Vaccination Assistance Act, is de strijd aangegaan voor het Child Immunization Initiative van 1993, en is de auteur geweest van vele andere maatregelen om de beschikbaarheid van vaccins voor niet-verzekerde volwassenen via gezondheidscentra te vergroten.
Diegenen die vaccinaties uitstellen of weigeren, of anderen aanmoedigen om dit te doen, brengen zichzelf en anderen, vooral kinderen, in gevaar. Het is in ons aller belang om ervoor te zorgen dat vaccinaties elk kind op de wereld bereiken door middel van veilige, effectieve en betaalbare vaccins. Iedereen moet de voordelen en de veiligheid van vaccins onder de aandacht brengen en pleiten voor het respect en het vertrouwen van de instellingen die ze mogelijk maken. Anders lopen we het risico dat een van de grootste verworvenheden van de volksgezondheid nog verder wordt uitgehold.
