Het oprichten van een bluegrass band en het daaropvolgende management van die band brengt een hoop belangrijke beslissingen met zich mee, te veel om in een enkele column te behandelen, dus dit zal de eerste van een serie zijn. Toekomstige columns zullen gaan over een aantal van de neteligere kwesties, zoals het effectief leiden van bandvergaderingen, snurkende bandleden, kaartspel etiquette op de weg, en het stimuleren van de cd-verkoop in Missouri.
Voor nu, laten we echter beginnen bij het begin: Bill Monroe werd geboren in 1911 in….oh, wacht niet dat begin.
Hoewel er bands zijn aan de top van de business die een manager hebben omdat hun business zo gegroeid is dat ze er een nodig hebben, of omdat ze het gewoon leuk vinden om de uitdrukking “onze manager” te zeggen, in de beginfase van je bandformatie, en misschien wel voor altijd, zul je je eigen manager moeten zijn. Je kan je band beheren in een democratisch systeem (de trage optie, zie: “Regering, V.S.”), de verschillende taken onder jullie verdelen, of je kan één enkele manager binnen de band hebben.
Je hebt genoeg muzikanten en zangers bij elkaar gekregen om een band te vormen, en nu vraag je je af wat de volgende stap is om er een professionele of semi-professionele band van te maken. Voordat je ooit je eerste show boekt, je zorgen maakt over een bandvoertuig, of je eerste bandlid ontslaat omdat hij een sociopaat is, moet je het hebben over het imago dat je wilt uitstralen. Ik heb het niet over de aankoop van brokaat smoking jackets- daar is later nog tijd voor. Nee, stap één, nog vóór het bouwen van een website, is het kiezen van een bandnaam.
Geloof me, dit is veel moeilijker dan het klinkt.
Wat zit er in een naam vraag je je af? Genoeg, en toch heeft de geschiedenis ook uitgewezen dat slechte bandnamen mettertijd overwonnen kunnen worden, als de naam meer een leeg vat wordt voor het imago van de band. Ik weet zeker dat we allemaal voorbeelden kunnen bedenken (niet hardop).
Een naam kan veel zeggen over het concept en het geluid van de band, en in het ideale geval klinkt hij aantrekkelijk genoeg om promotors en platenlabels meer geneigd te maken je te mogen. Maar, om lager te mikken, als de naam niet gênant is of niet al door een bekender iemand is gebruikt (hint: gebruik niet “Foggy Mountain Boys”, hoe verleidelijk het ook lijkt), dan ben je al een eind op weg.
Om je op weg te helpen, heb ik bluegrass bandnamen in 5 categorieën verdeeld:
- The “Something Somethings”
- The Modern Bluegrass Band Name Kit
- The Abstract
- The Intentionally Over-generic
- The Misspelled Words
Laten we ze een voor een nemen: de eerste categorie, “The Something Somethings” is de meer traditionele van bluegrass namen. Bandnamen in deze categorie die je misschien kent zijn “The Lonesome Ramblers”, “The Tennessee Cut-ups”, en “The Clinch Mountain Boys.” Over het algemeen is het eerste woord een bijvoeglijk naamwoord of een geografische locatie en het tweede woord beschrijft wat de bandleden theoretisch aan het doen zijn, b.v. Rambling, of cut-up (hoewel hoeveel cut-up kun je echt doen op een doorsnee dag?), of wat ze zijn: “Pals”, “Partners” “Pickers’ “Boys.” Dit is een vrij onfeilbaar naamgevingsconcept, en er is een behoorlijk diepe bron waaruit je kunt putten, met beschikbare namen variërend van “The Lonesome Pals” tot “The Portland Stevedores” (hoewel dit veel lijkt op een basketbalteam van een middelbare school).
Ik heb dit naamgevingssysteem echter zelf gebruikt, en ik ontdekte een van de grootste problemen bij het geven van een bandnaam, waar bijna niemand aan denkt voordat het te laat is: sommige namen zijn te gemakkelijk om te verknoeien. John Pennell en ik noemden onze band “The Night Drivers” in het midden van de jaren ’90, en het leek vrij eenvoudig: veel bluegrass bands zijn gedwongen om ’s nachts lange afstanden te rijden, en ik was vaak de “nachtchauffeur” in verschillende bands waar ik in had gezeten, meestal omdat ik een hoge cafeïne tolerantie had en ik trok aan het kortste eind.
We hebben er nooit bij stilgestaan dat de band, vanwege de pratende auto van David Hasselhoff, vaak “The Night Riders” zou worden genoemd, of nog erger, “The Knight Riders”.
Ik vertel je dit omdat dit een belangrijke overweging is in elk van de 5 categorieën: hoe makkelijk is het voor een MC om je bandnaam koninklijk te verknallen? Let wel, niemands naam is hier immuun voor, hoe hard je ook je best doet om het te voorkomen. Tony Trischka vertelde me dat hij en zijn band “Skyline” ooit in druk verschenen als “Tony Krischna and Skylab.” En ik las met mijn eigen ogen een artikel in de New York Times over bluegrassmuziek waarin de band van Bill Monroe “The Blue Cross Boys” werd genoemd (dachten ze dat hij een deal had met een ziektekostenverzekering?). Ik heb dat niet verzonnen.
Volgende is “The Modern Bluegrass Band Name Kit: je bent zeer vertrouwd met dit systeem en deze namen, zelfs als je je er niet van bewust bent dat je dat bent. Dit is de methode waarbij je een bijvoeglijk naamwoord, stukje geografie of tijdstip van de dag, uit kolom A kiest, en dan combineert met een zelfstandig naamwoord uit kolom B. Dit lijkt erg op het “Something Somethings” systeem, behalve dat je in plaats van “somethings” meervoud, een “something” enkelvoud hebt.
Combineer gewoon een van de onderstaande termen (uit kolom A, als u van plan bent conventioneel te zijn) met een van de zelfstandige naamwoorden uit kolom B:
| Gezamenlijke voorbeelden A: | Gezamenlijke voorbeelden B: | |
|
Lonesome Blue Windig Driftig Rambling Blue Ridge Kentucky Carolina Virginia Cumberland Midnight Bergen* |
Rivier Highway Road Ridge Gat Vallei Trein Express Mountain |
|
| * Deze laatste werkt in kolom A of B, maar probeer je band niet “Mountain Mountain” te noemen.” Evenzo is “Blue Ridge Ridge een beetje stijfjes. | ||
| Minder gangbare voorbeelden A: | Minder gangbare voorbeelden B: | |
|
Gezellig Gesleept Gesleept Onbezoldigd Intoxicated Co-afhankelijk Las Vegas SoHo Mannheim Gelatinous |
Oceaan Estuarium Verblijfsweg Subway Spacecraft U-gewricht Resin Cupcake Microwave Vlees |
|
Je ziet al snel hoe makkelijk dit is. Als je band meer traditioneel van aard is, kun je deze eerste twee naamsystemen zelfs combineren door je eigen kolom C van “iets” te maken, waardoor je namen krijgt als (The) Lonesome Gap Drifters, of de Blue Ridge Pickers.
Het mooie van het “kit”-systeem is dat als je een democratisch opererende band hebt gevormd, en je bent in een impasse geraakt (overigens raad ik het filibuster-systeem in deze situatie ten zeerste af), je al deze namen gewoon op kleine stukjes papier kunt schrijven, er een van elke stapel kunt kiezen, en gewoon kunt instemmen met het resultaat. Het goede nieuws is dat de domeinnaam voor “Tortured Cupcake” waarschijnlijk nog steeds beschikbaar is.
Volgende week: de volgende 3 naamsystemen, plus: subliminale boodschappen in promotiemateriaal, het gebruik van Facebook om bandleden aan te nemen en te ontslaan, en hoe je op je eerste tournee kunt gaan zonder daadwerkelijk optredens te hebben.