Wat moet een ouder doen als hij of zij een “probleemkind” heeft dat nu een tiener is en veel groter, sterker en zeer controlerend?
Het “probleemkind” is nu uitgegroeid van de vierjarige die vroeger schoppend en schreeuwend op de grond lag tot ze hun zin kregen en nu de jongeman of jongedame is die nog steeds veeleisend en schreeuwend is. Nu hebben zij hun stem gevonden en kleurrijke woorden aan hun woordenschat toegevoegd en hebben zij de kunst van het manipuleren geleerd! Hun intellect stelt hen in staat succesvoller te zijn in het besturen van het hele gezin en een omgeving te scheppen waarin zowel ouders als broers en zussen liever zouden zien dat zij soms niet eens aanwezig zijn. Zo bereiken zij hun doel van scheiding van het gezin of een kans om het huis uit te zijn met hun gewenste groep vrienden! Wat moet een ouder doen met het inmiddels volwassen “probleemkind”?
Vele gezinnen hebben zich uitgeput in gezinsbegeleiding, door hun tiener te dwingen hen te vergezellen naar het kantoor van de therapeut voor sessies, om er vervolgens achter te komen dat hun kind niet meedoet. “Je kunt een paard naar water leiden, maar je kunt het niet laten drinken,” wordt nu een favoriete uitspraak van de meeste tieners die bezwaar maken tegen de uitstapjes naar het kantoor van de therapeut. Zij streven ernaar hun eigen onafhankelijkheid te tonen door zich afwachtend of zwijgzaam op te stellen tijdens die moeizame therapeutische sessies. Ouders zoeken naar oplossingen voor hun problemen in verband met hun tiener die nu ontkoppeld en opstandig is. Daarom blijven wij als ouders proberen om de juiste therapeut, de juiste psycholoog of tenslotte de juiste psychiater te vinden die in staat is om een accurate diagnose te stellen en het “probleemkind” op te lossen. De zware taak om alles beter te maken is op zijn zachtst gezegd zeer belastend voor het gezin.
Als ouders het feit erkennen dat hun “probleemkind” uit de hand blijft lopen en niet wil meedoen aan de gezinstherapie, dan moeten ze gaan zitten en beginnen te zoeken naar mogelijkheden buiten hun gezin. Dat is wanneer een ouder zal overwegen of residentiële behandeling het antwoord is voor hun “probleemkind”. Therapeutische residentiële programma’s hebben bewezen het meest effectief te zijn bij tieners die op de weg naar vernietiging zijn. Tieners die ervoor kiezen zich af te zonderen van hun familie of deel te nemen aan activiteiten die schadelijk voor hen zijn, moeten op een plaats zijn waar ze de waanzin kunnen stoppen en eens goed naar zichzelf en wie ze geworden zijn, kunnen kijken. Weggetrokken worden uit hun thuis en de groep leeftijdsgenoten en verhuizen naar een veilige omgeving die begeleiding biedt op een ander niveau met activiteiten die gezond en leuk zijn, kan uitnodigend zijn voor dezelfde tiener die het “probleemkind” is geweest. Wij, op Wolf Creek Academy, zien het elke dag…….studenten komen bij ons aan de deur, vol woede omdat ze weggestuurd zijn naar een therapeutische kostschool. Om dan te zien, in slechts een paar korte dagen, dat datzelfde kind het leven vanuit een andere hoek begint te benaderen, hun verdediging laat zakken en de lagen één voor één begint af te pellen. Als hun problemen worden aangepakt en ze zichzelf beginnen te zien als wie ze werkelijk zijn in Christus, beginnen ze zich weer te ontwikkelen tot een compleet en gelukkig mens.
De therapeutische kostschoolomgeving geeft het “probleemkind” de kans om de jongeman of jongedame te worden die God voor hen heeft ontworpen. Ze vinden de liefde en steun van hun familie, samen met een heleboel medewerkers die oprecht om hen geven, verfrissend en iets wat ze in korte tijd zullen leren omarmen. Het kan een zeer positieve ervaring worden voor het hele gezin, vooral voor de tiener die het gevoel had dat hij geen controle meer had en niet wist hoe hij de cyclus kon stoppen.