Rassen – Belgisch Wit
Geschiedenis
Zoals de naam al aangeeft, zijn de Belgisch Blauwe runderen afkomstig uit Midden- en Hoog-België. In de tweede helft van de 19e eeuw werden Shorthorn-stieren vanuit het Verenigd Koninkrijk naar België geëxporteerd om de inheemse populatie, die hoofdzakelijk uit melkvee bestond (roodbont en zwartbont), te verbeteren. Sommige bronnen vermelden ook de invoering van de Charolais-fokkerij in de loop van de 19e eeuw.
Tussen 1920 en 1950 werd actief geselecteerd op dit tweeledige type dier. In de periode 1950-1960 werd de voorkeur gegeven aan dieren met een zwaardere bespiering. De echte doorbraak kwam in de jaren 1960 met de ontwikkeling van de extreme dubbele bespiering. Het resultaat van een kundige selectie was de geboorte van de “Blauwe” zoals we die vandaag kennen.
Het Belgisch Witblauw rund staat ook bekend als Race de la Moyenne et Haute Belgique, Belgian Blue-White, Belgian White and Blue Pied, Belgian White Blue, Blue, Blue Belgian.
Karakteristieken
Foto met dank aan Belgian Blue Sires, www.belgianbluesires.com
De Belgische Blauwe is een groot formaat dier met een ronde omtrek en prominente spieren. De schouder, rug, lendenen en stuit zijn zwaar gespierd. De rug is recht, de romp is schuin, de staartaanzet is prominent en de huid is fijn. Hij heeft fijne maar sterke benen en loopt gemakkelijk.
Hun kleur kan variëren van wit, blauw roan, zwart of een combinatie daarvan, de kleur rood is aanwezig in sommige genotypes. Het ras staat bekend om zijn rustige temperament.
Het gewicht van een volwassen stier varieert van 1100 en 1250kg bij een schofthoogte van 1.45m tot 1.50m. Het is zeker niet zeldzaam om dieren van meer dan 1300 kg te zien. Koeien kunnen een gewicht bereiken van 850 tot 900kg en kunnen meer dan 1.40m worden.
De bespiering is een natuurlijke ontwikkeling voor het ras. Ze worden niet geboren met die extreme bespiering, maar beginnen die bespiering te ontwikkelen als ze 4 tot 6 weken oud zijn.
Belgian Blue Beef is beroemd om zijn indrukwekkende bespiering die gewoonlijk “dubbele bespiering” wordt genoemd. Belgisch Witblauw vlees overtreft alle andere vleesrassen in karkasrendement (tot 80%). Wanneer het wordt gebruikt in kruisingsprogramma’s met andere melk- of vleesrassen, verhoogt het de karkasopbrengst met 5 tot 7% in vergelijking met de moederlijn.
Uitputtend onderzoek heeft aangetoond dat Belgische blauwen een gen bezitten dat de productie van myostatine onderdrukt, een eiwit dat normaal gesproken de spiergroei na een bepaald punt afremt. Zuivere Belgische Blauwen dragen twee kopieën van dit gen; bij kruisingen wordt meestal één kopie doorgegeven, die dient om het karkasgewicht van de nakomelingen van een kruisingsprogramma te verhogen.
Het resultaat is dat het karkas van Belgische Blauwen een hoge opbrengst aan verkoopbaar vlees oplevert, met een uitbeenpercentage van meer dan 85%.
Statistieken
Foto met dank aan Belgian Blue Sires, www.belgianbluesires.com
Als modern vleesras onderscheidt de Belgische Blauwe zich door zijn:
- Vlot afkalven
- Korte draagtijd
- Goede beweeglijkheid en structuur
- Uitstekend temperament
- Hoogontwikkelde bespiering
- Hoge graad van conformiteit
- Precociteit, goede grootte
- Capaciteit voor de ontwikkeling van jong vlees
- Hoge voederefficiëntie voor het afmesten
- Faciliteit voor het afkalven van kruislingen
De gemiddelde leeftijd bij het eerste afkalven is 32 maanden, 75% van de koeien kalft voor het eerst af tussen 28 en 35 maanden. Het afkalven van tweejarigen is ook succesvol geweest. Het gemiddelde is 23 maanden, 75% valt tussen 22 en 24 maanden.
Vergelijkend
Europese vergelijkingen tussen de Belgische Blauwe en de Charolais wezen uit dat de Belgische Blauwe een hogere bespiering, melkgift en dagelijkse aanwas had. De Belgisch Blauwe dieren waren ook ouder op het moment van geslachtsrijpheid.
Er heerst in de rundveehouderij een misvatting dat de Belgische Blauwe slecht zou afkalven en dat er veel via keizersnede wordt gekalfd. Dit komt alleen voor in de rashondenfokkerij op stoeterijen als er gekalfd wordt met raszuivere dieren, wat voornamelijk in België gebeurt.
Internationaal wordt de Belgische Blauwe gebruikt als eindvererver voor de vleesproductie. Bij gebruik als eindvererver tonen de resultaten aan dat dit ras gemakkelijker afkalft in vergelijking met rassen als Simmental, Charolais en zelfs Friese kalveren geboren uit Friese koeien gedekt door Friese stieren.
Resultaten van in België uitgevoerde studies tonen aan dat de karkaseigenschappen van de Belgische Blauwe tot uiting kwamen in de kruisingen waarvan de handelswaarde vervolgens aanzienlijk werd verhoogd. Deze waarneming verklaart de groeiende belangstelling voor het Belgisch Blauwe ras als eindvererver, zijn karkassamenstelling en zijn groeipotentieel.
Vlees
In een uitgebreide test van 3 jaar, uitgevoerd door het USDA in het Meat Animal Research Center, Clay Center, Nebraska, werden de Belgisch Blauwe kruislingen getest met de industriestandaard Warner-Brazner scheertest voor malsheid. De Belgische Blauwe runderen hadden een lagere afschuifwaarde dan het hedendaagse Hereford-Angus gemiddelde, 12,8 tegenover 12,9, met een vergelijkbare malsheid en smaak op het sensorische panel. Belgisch Blauwe runderen vertoonden ook minder dan de helft van de vetbedekking, .21 inch bedekking tegenover .45 inch bedekking, een vermindering van 53%. Belgisch Blauw is in overeenstemming met de nieuwe normen. De Belgische Blauwe vertoonde ook 16% minder marmering en 14,2 meer ribeye-oppervlakte dan het gemiddelde karkas.
Distributie
De Belgische Blauwe wint wereldwijd aan populariteit als vleesras en is nu te vinden in Europa, Brazilië, Amerika, Canada en Nieuw-Zeeland.