Fairy Tales zijn niet echt. Maar soms zijn ze dat wel.
Tenminste, dat denken we als we aan onze eerste liefdes denken.
Net als velen van jullie ben ik in beslag genomen door de COVID19 pandemie, maar vandaag wil ik even stilstaan bij de eerste liefde, even stilstaan bij iets vrolijks in deze gekke chaotische steeds veranderende wereld waarin we nu leven.
Ik kan me mijn eerste nog herinneren alsof het gisteren was.
Hij heette James. Het was mijn eerste jaar op de universiteit, en ik studeerde in het buitenland in Australië. Het begon onschuldig. Er was die avond een soort bal in onze slaapzaal. Om de een of andere reden had een van mijn vriendinnen ermee ingestemd om het haar van een jongen in de badkamer te knippen, een willekeurige jongen die ze in de eetzaal had ontmoet en die in onze slaapzaal woonde. Ik was vroeg aangekleed en klaar. Zij niet. Dus uiteindelijk heb ik het kapsel van die jongen afgemaakt onder de fluorescerende lichten van een van de toiletten voor mannen. We praatten niet veel, behalve dat we elkaar onze namen vertelden. Nadat ik klaar was, was er een snel afscheid. Ik dacht niets van de situatie, noch van hem.
We kruisten elkaar halverwege het bal. Hij gaf me een schaapachtige grijns. Tegen die tijd hadden we allebei wat gedronken. De alcohol had ons allebei wat losser gemaakt. We hebben de rest van de avond op het bal doorgebracht, wat rondgehangen en gepraat. Die avond vroeg hij of hij de volgende dag een afspraakje met me kon maken.
En dat was het. Hij werd mijn vriendje. We zeiden voor het eerst “ik hou van je” tegen elkaar (de allereerste voor ons allebei). Ik weet niet of onze gevoelens voor elkaar intenser waren omdat we wisten dat het die december zou eindigen toen ik terugging naar de VS, maar de tijd die we samen doorbrachten was magisch. Toen we voor de laatste keer uit elkaar gingen, zat ik in een trein en hij stond op het perron. We huilden allebei. Toen de trein op het punt stond weg te rijden, legde hij zijn hand tegen het treinraam. Ik legde de mijne tegen de zijne. Sappig. Zoals in zo’n Hallmark-film waar ik zo van hou.
We hebben elkaar nooit meer gezien. Ik denk dat hij kort daarna trouwde en een gezin stichtte.
Ik heb sindsdien veel liefdes gehad, maar niet zoals dat. Niet zoals dat, want hij was mijn eerste liefde.
Wat is dat toch met eerste liefdes? Waarom vergeten we ze nooit?
1. Je eerste liefde was puur. De meesten van ons zaten op de middelbare school of op de universiteit toen we onze eerste liefdes hadden. Er waren niet genoeg kansen voor ons om gehard te worden door het leven, gekwetst door andere mensen. We waren vrij van verantwoordelijkheid. Tweede liefdes, derde liefdes, vierde liefdes, etc, zijn gewoon nooit zo onschuldig.
2. Je eerste liefde was intens. Hallo?! Hormonen! Tiener hormonen! Elke blik, elke aanraking wordt uitvergroot als je jong bent.
3. Het eindigde. Het was je eerste liefdesverdriet. Je hebt zulke sterke gevoelens voor iemand, dat het onvermijdelijk is, dat je een enorme pijn voelt als het eindigt. De geest en het hart herinneren zich die pijn. Soms kan het ons ertoe aanzetten muren op te trekken om niet opnieuw gekwetst te worden.
4. Het heeft je doen groeien. Je maakte deel uit van een “wij” en die andere persoon in het “wij” heeft op de een of andere manier invloed gehad op wie je bent. Misschien was je verlegen en bang en ging je uit met die extravert. De extravertheid van die extraverte persoon heeft waarschijnlijk op jou ingewerkt en heeft je luchthartiger en opener gemaakt. Andere mensen om wie we geven, geven mede vorm aan wie we zijn.
5. Je eerste liefde is niet geëindigd omdat je niet van elkaar hield. Misschien eindigde het zoals bij mij. We woonden in twee verschillende landen en het was tijd voor mij om naar huis te gaan. We eindigden niet op slechte voet. We eindigden door omstandigheden. Onze liefde was op zijn hoogtepunt. Dat vergeet je niet.
6. Het vertegenwoordigde een jongere jij. Het vertegenwoordigt je jeugd, een tijd waarin de wereld aan je voeten ligt. Een tijd waarin de mogelijkheden eindeloos lijken en het leven lijkt alsof het eeuwig doorgaat. Wie wil zich die tijd niet herinneren?
7. Het was je eerste. Duh. Maar wat ik bedoel is dat we onze eerste keren niet snel vergeten. Onze eerste dag op school. Onze eerste keer autorijden. Onze eerste liefde. Bovendien, je eerste liefde, vormt vaak het type relatie dat je in de toekomst wilt.
8. Omdat niets je zo in een warme knuffel kan hullen als de gevoelens die je bij je eerste liefde had. Dit vat het wel zo’n beetje samen.
We zijn benieuwd naar jullie eerste liefdes! Stuur je verhalen naar [email protected]. We weten dat je tijd hebt om te schrijven en we willen van je horen!