Guinguette Marais Poitevin

In 1999 tekende running back Ricky Williams een rookie-contract bij de New Orleans Saints in een deal die vaak de slechtste voor een speler in de geschiedenis van de NFL wordt genoemd. Williams, die als vijfde werd gekozen, ging akkoord met een grote tekenbonus en een minimum salaris. De totale waarde van het contract – gedreven door ambitieuze prestatieprikkels – werd gerapporteerd als zijnde maximaal $68 miljoen waard. Zoals Williams het destijds verwoordde:

“Ik heb besloten om voor de grote bonus te gaan, en voor de rest moet ik werken. Met dit contract ga ik veel geld verdienen als ik goed genoeg speel.”

Williams heeft de hype van zijn contract nooit waar kunnen maken. Hij werd in 2002 van New Orleans naar Miami verscheept, en hoewel hij meer dan 10.000 yards heeft gescoord in zijn carrière – een van de slechts 29 spelers die dat hebben gedaan – heeft hij slechts één Pro Bowl seizoen gehad, in 2002. Hij ging met pensioen in 2004, mede door een mislukte marihuanatest, keerde terug in 2005, miste het hele seizoen in 2006 voor nog een marihuanovertreding, en ging voorgoed met pensioen voor het seizoen van 2012.

Maar als Ricky aan de hoge verwachtingen had voldaan, en consequent had gespeeld gedurende de zeven jaar van zijn contract in plaats van de competitie in en uit te stuiteren, zou de deal dan hebben geloond? FiveThirtyEight bemachtigde een kopie van de deal, en we berekenden hoeveel elke running back sinds 1989 eraan verdiend zou kunnen hebben.1 En we kunnen zonder voorbehoud zeggen: Ricky Williams is genaaid. Williams heeft tijdens zijn carrière zeker onder de verwachtingen gepresteerd, maar slechts een fractie van die 68 miljoen dollar was überhaupt haalbaar, zelfs voor de grootste running backs in de recente geschiedenis.

Tekenbonus en basissalaris

De basisstructuur van Williams’ contract was vrij eenvoudig. Hij zou een tekenbonus van 8,8 miljoen dollar ontvangen en een minimum basissalaris voor de komende zeven jaar (in totaal 2,3 miljoen dollar).

Het is verleidelijk om aan Ricky Williams te denken als een overmoedige schurk, misleid om op zichzelf te wedden. Maar Williams was een vier jaar college speler, goed voor 6.279 rushing yards en 75 touchdowns in zijn tijd aan de University of Texas terwijl hij geen salaris verdiende. Hoog aangeschreven rookies komen de NFL binnen als een van de meest waardevolle en armste atleten ter wereld, en $8.8 miljoen van de vleermuis2 is niet onbelangrijk, zeker omdat deze tekenbonus gegarandeerd geld was. (Totdat het dat niet was. De Miami Dolphins hebben met succes een rechtszaak aangespannen om de tekenbonus terug te krijgen nadat hij met pensioen ging in 2004, en hij betaalde een deel terug om terug te keren in 2005). Maar verder was er weinig.

De kleine aanmoedigingsbonussen

Een van de beroemde onderdelen van Williams contract zijn de “Special Provisions,” een lijst van 26 aanmoedigingsbonussen die elk $50.000 per seizoen waard zijn. Sommige van deze incentives zijn vrij makkelijk te halen, als je een competente NFL starter bent, maar sommige zijn alleen gehaald door de beste running back seizoenen aller tijden, en een paar zijn praktisch onmogelijk.

Er 41 of meer ontvangsten halen is vrij eenvoudig: ongeveer 17 running backs doen dit elk seizoen.3 Evenzo is het niet zo moeilijk om aan de werkbelastingseisen van het contract te voldoen4 terwijl je in een verbeterend team zit. Je zult ook zien dat veel van deze bonussen op zijn minst gedeeltelijk afhankelijk zijn van de prestaties van het team, wat betekent dat beginnende backs van kampioensteams veel bonussen krijgen, ongeacht hun eigen statistieken.

Achteraan de lijst wordt het helemaal te gek. Slechts drie running backs sinds 1989 wonnen Super Bowl MVP – Ottis Anderson (1991), Emmitt Smith (1994) en Terrell Davis (1998).5 Geen enkele back won de eer in de laatste 18 jaar.

Erger nog, geen enkele running back heeft ooit, in de moderne football geschiedenis, 12 touchdowns gevangen. Marshall Faulk en twee andere RB’s hebben er negen gemaakt, en Danny Woodhead leidde de NFL vorig jaar met zes. Evenzo heeft geen enkele running back ooit 18.6 yards per ontvangst gehaald (met tenminste 32 ontvangsten). Joe Cribbs haalde 15,1 yards per vangst in 1981; de hoogste in het laatste decennium is Arian Foster in 2011, met slechts 11,6.

Dus welke running back seizoenen zouden daadwerkelijk wat geld hebben verdiend? Het echte antwoord is dat het een 52-weg gelijkspel zou zijn geweest, omdat de contractdetails een slechte deal nog slechter maken door te bepalen dat niet meer dan $ 500.000 kan worden uitbetaald voor een enkel seizoen. 10 incentives halen zou hetzelfde zijn als 20 halen. Williams haalde het maximum slechts één keer, 10 incentives in 2002. Hij haalde nooit meer dan zes incentives in zijn drie seizoenen in New Orleans en slechts één in zijn eerste jaar.

Zelfs als Williams 10 incentives had gehaald in elk van zijn eerste zeven seizoenen, zou hij slechts 3,5 miljoen dollar mee naar huis hebben genomen, minder dan de helft van zijn tekenbonus. Het echte vlees van zijn deal kwam door twee zwaardere prestatie bonussen.

De rushing bonussen

In het contract stond dat Williams significante bonussen zou krijgen voor het doorbreken van verschillende rushing drempels, waaronder de all-time mark van 2.105 yards gezet door Eric Dickerson in 1984.6

Met deze benchmarks gaat de “maximale contractwaarde” uit het raam. Om de $68 miljoen te halen, zou een speler het record van Dickerson moeten breken, en vervolgens zijn eigen record meerdere malen achter elkaar moeten breken om de bonus van $3 miljoen te kunnen blijven halen.

Williams heeft het record niet gebroken, en Dickerson blijft de enige back ooit die de 2.100 yards in een seizoen heeft gebroken. Deze $2.5 miljoen en 3 miljoen dollar rushing bonussen waren praktisch onhaalbaar, en de minder waardevolle benchmarks waren niet veel makkelijker:

LaDainian Tomlinson, waarschijnlijk de beste running back van de laatste 15 jaar, zou drie van Williams rushing bonussen hebben gehaald, waarmee hij in totaal slechts $3,5 miljoen verdiende.5 miljoen. Barry Sanders, misschien wel de beste running back ooit, zou twee keer een bonus hebben gehaald, en geen enkele back uit de laatste twee NFL seizoenen zou ook maar één rushing bonus hebben verdiend. Deze rushing drempels zijn gewoon te hoog voor een back om er blijvend geld aan over te houden, hoewel er genoeg seizoenen zouden worden beloond (inclusief die van Williams in 2002).

Dus de rushing bonussen waren een flop. Maar er is nog een laatste manier waarop Williams geld had kunnen verdienen.

De ‘Be As Good As Terrell Davis’-bonussen

Het contract van Ricky Williams is eigenlijk een monument voor de prestaties van Terrell Davis, die de bovenstaande statistieken heeft behaald in de vier seizoenen voordat Williams zijn contract tekende.7 Als Ricky drie van de vier van die cijfers zou kunnen evenaren in zijn eerste vier gecombineerde seizoenen zou de waarde van zijn contract enorm toenemen, en zou hij maar liefst 39 miljoen dollar verdienen in zijn laatste drie seizoenen (maar waarschijnlijk ergens in de buurt van 15 tot 25 miljoen dollar.)8

Hij kwam niet eens in de buurt. Maar dat zijn maar weinig running backs geweest:

Slechts vier backs sinds 1989, waaronder Davis, haalden drie van deze benchmarks in een periode van vier jaar van hun carrière. Tomlinson kreeg het nooit voor elkaar – hij “worstelde” met rushing-totalen en gemiddelde – en geen enkele running back sinds hem is erin geslaagd om er ook maar twee te halen.

Williams was het slachtoffer van zowel een vreselijk contract als een vreselijke timing. In historische context waren de eerste vier seizoenen van Terrell Davis uniek en zouden ze zelfs van de beste running backs van vandaag niet gevraagd worden. Maar op het moment dat het contract werd getekend, in het kielzog van niet alleen Davis maar ook Smith en Sanders, moet het doel formidabel maar haalbaar hebben geleken.

De totale contractwaarde

Nu kunnen we alles bij elkaar nemen: de tekenbonus, het basissalaris, de kleine incentives, de rushing bonussen en de Terrell Davis bonussen. Hieronder staat, volgens onze schattingen, hoeveel de beste running backs van 1989-2015 zouden hebben verdiend als ze op het meest geschikte moment Williams zevenjarige contract hadden getekend:

De essentie van het contract wordt duidelijk: haal de Terrell Davis-bonussen of je krijgt niet betaald. Als Tomlinson dit contract in 2001 had getekend, zou hij nog steeds de Davis-benchmark hebben gemist en zijn zeven seizoenen – een van de beste ooit! – met ongeveer 17 miljoen dollar, waarvan meer dan de helft als tekenbonus. Williams zelf zou met $14 miljoen geëindigd zijn (vooral dankzij zijn campagne in 2002) als hij zijn contract van 1999 tot 2005 had uitgespeeld in plaats van met pensioen te gaan, goed voor de 13e plaats. Smith, Faulk, Sanders en (uiteraard) Davis zouden de grote bonussen hebben gekregen als ze dit contract hadden getekend in hun beste jaren. Geen van hen zou de gerapporteerde maximale contractwaarde van $68 miljoen hebben kunnen ontlopen.

De NFL is een zeer speler-onvriendelijke competitie. Grote roosters, korte carrières en een zwakke vakbond betekenen dat spelers na afloop van hun carrière minder financieel stabiel zijn dan hun collega’s in de NBA en MLB (hoewel de omvang van deze financiële instabiliteit nog steeds ter discussie staat). Ricky Williams kreeg een bijzonder slechte deal, maar de manier waarop die slecht was – een fantastische maximumwaarde die werd ondersteund door moeilijk te bereiken incentives en een gebrek aan garanties – zijn waar voor veel minder opmerkelijke contracten. Vorig jaar nog haalden de Bills de krantenkoppen door quarterback Tyrod Taylor te contracteren voor een verlenging van zes jaar met een waarde tot $92 miljoen. Natuurlijk is slechts 9,5 miljoen dollar daarvan gegarandeerd. Volgens Ian Rapoport van NFL.com, die het nieuws naar buiten bracht, “zit er veel ‘prove-it’ in de deal.”

Setrige Crawford leverde een bijdrage aan de research voor dit artikel.