Bundel Amerikaanse pensioendocumenten uit 1906 gebonden in rode tape
In het algemeen wordt aangenomen dat de term zijn oorsprong vond in de Spaanse administratie van Karel V, Koning van Spanje en Heilig Rooms Keizer, in het begin van de 16e eeuw, die rode tape begon te gebruiken in een poging om de administratie te moderniseren die zijn enorme rijk bestuurde. De rode band werd gebruikt om de belangrijkste administratieve dossiers die onmiddellijk door de Raad van State moesten worden besproken, vast te binden en te scheiden van kwesties die op een gewone administratieve manier werden behandeld en die met een gewoon touwtje werden vastgebonden.
Hoewel zij niet zo’n uitgestrekt gebied bestuurden als Karel V, werd deze praktijk van het gebruik van rode band om de belangrijke dossiers die moesten worden besproken van elkaar te scheiden, snel gekopieerd door de andere moderne Europese monarchen om hun administratieve machines te versnellen.
In dit tijdperk waarin ambtenaren gebruik maken van computers en informatietechnologie, kan nog steeds een erfenis van de administratie van het Spaanse keizerrijk worden waargenomen waar sommige delen van de hogere niveaus van de Spaanse administratie de traditie voortzetten van het gebruik van rode tape om belangrijke dossiers die moeten worden besproken te binden en deze gebonden te houden in rode tape wanneer het dossier is gesloten. Dit is bijvoorbeeld het geval voor de Spaanse Raad van State, de hoogste raadgevende instantie van de Spaanse regering. De lagere Spaanse rechtbanken daarentegen gebruiken gewoon bindtouw om documenten te bundelen, aangezien hun zaken niet op hogere niveaus worden behandeld. De Spaanse regering is van plan het gebruik van papier geleidelijk af te schaffen en af te zien van het gebruik van bindtouw.
De traditie ging door tot in de 17e en 18e eeuw. In David Copperfield schreef Charles Dickens: “Britannia, dat ongelukkige wijf, is altijd voor mij, als een gekneveld gevogelte: door en door gespiest met kantoorpennen, en met handen en voeten gebonden met rode tape.” De Engelse praktijk om documenten en officiële papieren met rood lint te binden werd populair gemaakt in de geschriften van Thomas Carlyle, die protesteerde tegen de officiële inertie met uitdrukkingen als “Little other than a red tape Talking-machine, and unhappy Bag of Parliamentary Eloquence”. Tot op de dag van vandaag zijn de meeste pleitnota’s van advocaten en particuliere cliënten gebonden aan een roze lint dat bekend staat als “pink tape” of “legal tape”.
Zelfs in de moderne tijd is de Spaanse bureaucratie berucht om de ongewoon extreme mate van bureaucratie (in de figuurlijke zin). In 2013 plaatste de Wereldbank Spanje op plaats 136 van de 185 landen voor het gemak van het starten van een bedrijf, wat gemiddeld 10 procedures en 28 dagen duurde. In heel Latijns-Amerika doen zich soortgelijke problemen voor. In Mexico duurde het vanaf 2009 zes maanden en een dozijn bezoeken aan overheidsinstanties om een vergunning te krijgen om een huis te schilderen, en om een maandelijks recept voor gammaglobuline voor X-gebonden agammaglobulinemie te krijgen moest een patiënt de handtekening van twee overheidsartsen en stempels van vier afzonderlijke bureaucraten krijgen voordat hij het recept bij een apotheek kon inleveren.