The L.A. Riots
De vrijspraak van de officieren in april 1992 leidde tot rellen in South Central, Los Angeles. Meer dan 50 mensen werden gedood, meer dan 2.000 gewond en 9.500 gearresteerd voor rellen, plundering en brandstichting, resulterend in 1 miljard dollar schade aan eigendommen.
Rodney King’s Beroemde Citaat
Op de derde dag van de rellen verscheen King in het openbaar en hield zijn nu beroemde pleidooi: “Mensen, ik wil alleen maar zeggen, kunnen we niet met elkaar opschieten? Kunnen we niet met elkaar opschieten?”
Het Amerikaanse ministerie van Justitie diende een aanklacht in tegen de vier agenten, en in augustus 1992 werden twee van hen schuldig bevonden, terwijl de andere twee werden vrijgesproken. King kreeg uiteindelijk 3,8 miljoen dollar toegekend in een civiele rechtszaak voor de verwondingen die hij had opgelopen.
De rellen en de reactie van de politie op de gewelddadige nasleep resulteerden in het ontslag van L.A.P.D.-chef Darryl Gates, die door veel minderheden werd gezien als symbool van geïnstitutionaliseerde raciale onverdraagzaamheid. Hij werd vervangen door een zwarte chef, Willie Williams, die een aantal veranderingen doorvoerde die werden voorgesteld door een onafhankelijke commissie die de rellen onderzocht.
Meer dan twee decennia nadat hij bruut werd geslagen door politieagenten, besprak King in mei 2012 het incident met The Guardian en verklaarde: “Het is niet pijnlijk om het opnieuw te beleven. Ik ben comfortabel met mijn positie in de Amerikaanse geschiedenis. Het was alsof ik verkracht werd, ontdaan van alles, bijna doodgeslagen daar op het beton, op het asfalt. Ik wist gewoon hoe het voelde om een slaaf te zijn. Ik voelde me alsof ik in een andere wereld was.”
Hij vertelde verder over zijn genezingsproces, dat onder meer bestond uit het vergeven van de agenten die hem verwond hadden. “Ik moest leren om te vergeven,” zei hij. “Ik kon ’s nachts niet slapen. Ik kreeg maagzweren. Ik moest het loslaten, het aan God overlaten. Niemand wil boos zijn in zijn eigen huis. Ik wilde mijn hele leven niet boos zijn. Het kost zoveel energie om gemeen te zijn.”
Gewrichtig leven en dood
Na de afranseling in 1991 bleef King een bewogen leven leiden, worstelde hij met alcoholisme en kwam hij in aanraking met de wet. In 2004 pleitte hij schuldig aan rijden onder invloed van de drug PCP, nadat hij de controle over zijn SUV had verloren en tegen een elektriciteitspaal was gebotst in Rialto, Californië. In 2005 werd hij gearresteerd op verdenking van huiselijk geweld, en in 2007 trof de politie hem dronken aan met niet-levensbedreigende schotwonden, ook het gevolg van een huiselijk geschil.
King deelde zijn worstelingen als een reality tv-ster op VH1’s Celebrity Rehab, en in zijn memoires uit 2012, The Riot Within: My Journey from Rebellion to Redemption.
Tijdens de 20e verjaardag van de rellen in LA vertelde King aan CNN dat hij de agenten die hem hadden geslagen had vergeven: “Ja, ik heb hen vergeven, omdat ik al zo vaak ben vergeven. Mijn land is goed voor me geweest, en ik heb een aantal dingen gedaan die niet prettig waren in mijn leven, en dat is me vergeven.”
In een laatste tragische wending kwam er op 17 juni 2012 een einde aan het leven van Rodney King. Zijn verloofde, Cynthia Kelley, vond hem op de bodem van een zwembad in Rialto, Californië. Kelley had eerder als jurylid gefungeerd in King’s civiele rechtszaak tegen de stad Los Angeles. Volgens de politie die ter plaatse kwam, waren er geen eerste tekenen van kwaad opzet. King werd doodverklaard in een lokaal ziekenhuis, 20 jaar nadat de L.A.-rellen hem in het middelpunt van de strijd tegen raciale spanningen in Amerika wierpen.
Documentaires
Ter gelegenheid van de 25e verjaardag van de L.A.-rellen werd in het voorjaar van 2017 een keur aan documentaires uitgebracht. Daaronder waren L.A. Burning, Let It Fall, en Spike Lee’s Netflix-special Rodney King.