Definitie van Semantiek
Semantiek is een van de belangrijke takken van de taalkunde, en houdt zich bezig met de interpretatie en betekenis van de woorden, zinsbouw, en symbolen. Het houdt zich bezig met het leesbegrip van de lezers, in hoe zij anderen en hun interpretaties begrijpen. Daarnaast construeert de semantiek een relatie tussen aangrenzende woorden en verduidelijkt de zin van een zin, of de betekenissen van woorden letterlijk of figuurlijk zijn.
Typen Semantiek
Er zijn twee soorten Semantiek:
Connotatieve Semantiek
Wanneer een woord een reeks associaties suggereert, of wanneer er een fantasierijke of emotionele suggestie aan de woorden is verbonden, terwijl lezers zich tot dergelijke associaties kunnen verhouden. Simpel, het vertegenwoordigt figuratieve betekenis. Meestal gebruiken dichters dit type betekenis in hun poëzie.
Denotatieve semantiek
Het suggereert de letterlijke, expliciete, of woordenboekbetekenissen van de woorden, zonder gebruik te maken van geassocieerde betekenissen. Het gebruikt ook symbolen in het schrift die uitingen van schrijvers suggereren, zoals een uitroepteken, aanhalingsteken, apostrof, dubbele punt of aanhalingsteken.
Voorbeelden van semantiek in de literatuur
Voorbeeld #1: Romeo en Julia (Door William Shakespeare)
Juliet:
“O, wees een andere naam!
Wat is een naam? Dat wat wij een roos noemen
met elke andere naam zou het even zoet ruiken;
Zo zou Romeo, ware het niet dat hij Romeo heette …”
Het bovenstaande citaat heeft in feite een figuurlijke betekenis. Maar de tekst eromheen verduidelijkt de betekenis. Julia gebruikt metaforische taal om Romeo te vertellen dat zijn familienaam voor haar niet belangrijk is, omdat zij alleen Romeo wil.
Voorbeeld #2: A Portrait of An Artist As a Young Man (Door James Joyce)
Het gebruik van denotatie of algemene betekenis is te zien in het allereerste hoofdstuk van James Joyce’s A Portrait of An Artist As a Young Man, wanneer Stephen zijn gevoelens voor zijn vader en moeder uitdrukt door te zeggen:
“Zijn moeder had een lekkerder luchtje dan zijn vader.”
Deze zin brengt een denotatieve of algemene betekenis over dat hij zijn moeder lekkerder vindt dan zijn vader. Dus de betekenis is begrijpelijk en aanvaardbaar voor alle soorten lezers over de hele wereld. De algemene aanvaardbaarheid voor alle mensen is dus de belangrijkste factor om met succes met mensen te communiceren.
Voorbeeld #3: Hamlet (door William Shakespeare)
In de beroemde soliloquy van prins Hamlet, “To be or not to be”, heeft William Shakespeare een woord gebruikt dat wij tegenwoordig heel anders gebruiken. Hamlet zegt:
“Als we van deze sterfelijke spiraal zijn geschoven…”
Hier heeft “sterfelijke spiraal” een connotatieve betekenis die leven suggereert, aangezien Hamlet de dood vergelijkt met slaap. Vandaag gebruiken we “coils” echter in een ander verband, namelijk dat van een reeks spiralen die nauw met elkaar verbonden zijn.
Voorbeeld #4: Hedda Gabler (Door Henrik Ibsen)
We kunnen het gebruik van semantiek begrijpen in het begin van Hedda Gabler, waarin Bertha het over Hedda heeft en zegt:
“Ze is een echte dame. Wil alles precies zo.”
Deze zin legt de nadruk op de implicatie dat, in tegenstelling tot Hedda, andere vrouwen niet echt zijn. Dat ze geen discipline hebben, noch structuur in de schema’s van hun leven. In een andere dialoog zegt ze:
“Maar, Heer! Ik had nooit durven dromen dat ik een wedstrijd tussen haar en meester George zou meemaken.”
Hier benadrukt een uitroepteken Bertha’s gevoelens van nieuwsgierigheid en verwondering. Haar woordkeuze, “nooit gedroomd,” toont haar intensiteit van verrassende emoties over klassenongelijkheid.
Voorbeeld #5: Nacht (door William Blake)
We kunnen het gebruik van semantische kenmerken in poëzie uitgebreider terugvinden, omdat deze kenmerken de betekenissen van zinnen, zinsdelen en woorden beschrijven, en relaties tussen hen leggen. Deze kenmerken zijn onder andere personificatie, simile, beeldspraak, metafoor, en allusie. In het gedicht Nacht van William Blake bijvoorbeeld, gebruikt hij alle semantische kenmerken. De dichter gebruikt een vergelijking tussen de schoonheid van de maan en een bloem,
“De maan als een bloem …”
Daarna gebruikt hij een heimelijke vergelijking tussen ongelijksoortige dingen:
“En daar zullen de rossige ogen van de leeuw
vloeien met tranen van goud …”
Hier illustreert de uitdrukking “tranen van goud” de waarde van tranen. Vervolgens zien we personificatie:
“De voeten van engelen helder …”
en beeldspraak:
“De zon die in het westen daalt,
De avondster schijnt…”
Dit schetst een beeld in de hoofden van de lezers.
Functie van semantiek
Het doel van semantiek is om exacte betekenissen van woorden en zinsdelen voor te stellen, en verwarring weg te nemen, die de lezers zou kunnen doen geloven dat een woord vele mogelijke betekenissen heeft. Het legt een verband tussen een woord en de zin door middel van hun betekenissen. Bovendien stelt de semantiek de lezers in staat een betekenis te ontdekken, want als we de plaats van een enkel woord uit de zin verwijderen of veranderen, zal dat de hele betekenis veranderen, of anders zal de zin anomalisch worden. Vandaar dat de zinrelatie binnen een zin zeer belangrijk is, want een enkel woord draagt geen zin of betekenis.