Gewoon in oudere landschappen vanwege hun snelle groei, kan zelfs de geringste bries de zilveren onderkant van zilveresdoorns laten glinsteren, alsof de hele boom glinstert. Vanwege zijn brede gebruik als snelgroeiende boom hebben de meesten van ons wel een zilveresdoorn of een paar zilveresdoorns in hun stadsblokken staan. Naast hun gebruik als snelgroeiende schaduwbomen, werden zilveresdoorns ook op grote schaal aangeplant in herbebossingsprojecten. Lees verder voor meer informatie over zilveresdoorns.
Voorlichting over zilveresdoorns
Zilveresdoorns (Acer saccharinum) groeien het liefst op vochtige, licht zure grond. Ze zijn matig droogtetolerant, maar staan meer bekend om hun vermogen om gedurende lange perioden in stilstaand water te overleven. Vanwege deze watertolerantie werden zilveresdoorns vaak aangeplant langs rivieroevers of randen van andere waterwegen om erosie tegen te gaan. Ze verdragen een hoge waterstand in het voorjaar en een teruglopende waterstand midden in de zomer.
In natuurgebieden is hun vroege voorjaarsbloei belangrijk voor bijen en andere bestuivers. Hun overvloedige zaden worden gegeten door grosbeaks, vinken, wilde kalkoenen, eenden, eekhoorns en chipmunks. De bladeren zijn voedsel voor herten, konijnen, rupsen van de cecropia mot, en rupsen van de witte tussock mot.
Groeiende zilveresdoorns hebben de neiging om diepe gaten of holtes te vormen die een thuis bieden aan wasberen, opossums, eekhoorns, vleermuizen, uilen, en andere vogels. In de buurt van waterwegen eten bevers vaak schors van de zilveresdoorn en gebruiken hun ledematen voor de bouw van beverdammen en lodges.
Hoe kweek je zilveresdoorn
Hard in zone 3-9, groeit de zilveresdoorn ongeveer 0,5 m. of meer per jaar. Hun vaasvormige groeiwijze kan een hoogte bereiken van 15 tot 24,5 meter, afhankelijk van de locatie, en kan 10,5 tot 15 meter breed worden. Terwijl ze ooit op grote schaal werden gebruikt als snelgroeiende straatbomen of schaduwbomen voor landschappen, zijn zilveresdoorns de laatste jaren niet meer zo populair omdat hun broze takken gemakkelijk breken bij harde wind of zware sneeuw of ijs.
De grote krachtige wortels van de zilveresdoorn kunnen ook trottoirs en opritten beschadigen, evenals riool- en afvoerbuizen. Het zachte hout dat geneigd is gaten of holten te vormen, kan ook vatbaar zijn voor schimmels of engerlingen.
Een ander nadeel van zilveresdoorns is dat hun productieve, gevleugelde zaadparen zeer levensvatbaar zijn en dat zaailingen snel in elke open grond zullen uitlopen zonder speciale vereisten, zoals stratificatie. Dit kan ze tot een plaag maken voor landbouwvelden en heel vervelend voor huis-tuinders. Positief is dat zilveresdoorns daardoor heel gemakkelijk door zaad te vermeerderen zijn.
De laatste jaren zijn rode esdoorns en zilveresdoorns met elkaar veredeld tot de hybride Acer freemanii. Deze hybriden groeien net als zilveresdoorns snel, maar zijn beter bestand tegen harde wind en zware sneeuw- of ijsbuien. Ze hebben ook mooiere herfstkleuren, meestal in rood en oranje, in tegenstelling tot de gele herfstkleur van zilveresdoorns.
Als het planten van een zilveresdoorn een project is dat u graag zou ondernemen, maar zonder de nadelen, kies dan voor een van deze hybride soorten in plaats daarvan. Variëteiten in de Acer freemanii zijn onder andere:
- Autumn Blaze
- Marmo
- Armstrong
- Celebration
- Matador
- Morgan
- Scarlet Sentinel
- Firefall