Wat u kunt voelen
Hoewel de spiervezels door de impact kunnen scheuren, resulteren contusies over het algemeen niet in structurele schade aan het spierweefsel. Dit is meestal de reden waarom sporters kunnen blijven spelen, zelfs na het oplopen van een ernstige kneuzing.
De blessure resulteert meestal in een diffuse, doffe pijn, met bijbehorende bloeduitstortingen, zwelling en is pijnlijk bij het aanraken. Bovendien tasten contusies de spierfunctie aan, zowel wat kracht als flexibiliteit betreft. Het bewegingsbereik van het getroffen gebied is daarom vaak beperkt, zoals een kneuzing aan de voorzijde van het bovenbeen met als gevolg een verminderd vermogen om de knie te buigen.
Pijn treedt op in de spier naarmate deze harder moet samentrekken en harder moet werken. Pijn kan ook optreden wanneer de spier wordt opgerekt. Dit is over het algemeen beter merkbaar na het staken van de lichamelijke activiteit als het lichaam is “afgekoeld”, zoals na een wedstrijd of de volgende ochtend. Letsel aan de onderste ledematen kan ook leiden tot pijn bij gewichtdragende activiteiten zoals lopen en rennen.
Wat gebeurt er echt van binnen?
Spiercontusies (ook wel “kurk” genoemd) worden gedefinieerd als een acute directe spierblessure veroorzaakt door een stomp trauma aan het weefsel met bijbehorend hematoom. Hematoom is de ophoping van bloed als gevolg van de beschadigde integriteit van de omliggende bloedvaten, die op haar beurt de blauwe plekken kan veroorzaken die men kan zien nadat het letsel is opgetreden. Het hematoom kan plaatselijk zijn of zich over de hele spier verspreiden, waarbij in het laatste geval diffuse bloeduitstortingen optreden. Wijdverspreide bloedingen/ruisingen zijn meestal te wijten aan het scheuren van de schede die de spierbundel omgeeft, waardoor het bloed zich over de spierbuik kan verspreiden. Plaatselijke bloeduitstortingen zijn het gevolg van het intact blijven van de spiermantel, maar bij deze vormen van kneuzingen kan het langer duren voordat ze beter worden.
Sneuzingen zijn meestal het gevolg van een directe klap en komen vaak voor in de sportwereld, bijvoorbeeld wanneer de knie van een tegenstander tegen het bovenbeen stoot bij een contactsport, of wanneer een speler in aanraking komt met een bal of stick. De ernst kan variëren en de letsels worden over het algemeen ingedeeld in licht, matig of ernstig, afhankelijk van de kracht van het contact en de mate van contractie van de spier op de plaats van de botsing. De meest voorkomende plaats waar dit gebeurt is in de quadriceps, de spieren aan de voorzijde/zijkant van het dijbeen.
Acuut beheersadvies
Het beheer kan in 3 fasen worden opgesplitst. De acute fase (24-72 uur), de oplossingsfase en de sportspecifieke of functionele fase.
De acute fase
De acute fase voor het beheer van een spierkneuzing is de basis van het acute letselbeheer. Deze bestaat uit de eerste 24-72 uur en het toepassen van het “PRICE” protocol, wat staat voor Protect, Rest, Ice, Compression, Elevation.
Protect: Het doel van deze eerste stap is om het geblesseerde weefsel te beschermen tegen verdere schade. Dit is misschien niet zo cruciaal als bij andere blessures, maar als het ernstig genoeg is, kunt u krukken nodig hebben als u moeite heeft met lopen (bijv. pijnlijk mank lopen). Bepaalde tapetechnieken kunnen ook ondersteunend werken.
Rust: Een periode van “relatieve” rust is essentieel. Dit betekent niet dat het getroffen gebied de komende 2 dagen geïmmobiliseerd moet blijven. Zodra het kan, is het belangrijk om het ledemaat in beweging te krijgen, maar dit betekent niet dat er te veel kracht moet worden uitgeoefend. Dit kan eenvoudigweg betekenen dat het been vanuit een rustpositie wordt bewogen, bijv. het buigen en strekken van de knie na een kneuzing van het bovenbeen. U kunt beginnen met het dragen van gewicht wanneer dat wordt verdragen, maar doe niet meer dan u comfortabel vindt en ga niet door de pijn heen.
IJs: Het doel van ijs is de pijn te verminderen en secundaire weefselschade te voorkomen. IJs kan worden toegepast om de doorbloeding, pijn, spierkramp en spierremming te helpen verminderen. Voor een significante verlichting van de pijn is het belangrijk dat de lichaamstemperatuur voldoende daalt om de verzending van berichten tussen het gekwetste weefsel en de pijncentra in de hersenen, die een pijnreactie produceren, te vertragen.
Het gebruik van fijngestampt ijs is het meest effectief in het verlagen van de plaatselijke weefseltemperatuur dan bevroren groenten of gelpacks, maar ze kunnen allemaal nuttig zijn, dus gebruik wat op dat moment voor u toegankelijk is. Houd het ijs 10-20 keer aan en pas het 2-3 keer gedurende de dag toe. Probeer het ijs aan te brengen terwijl de spier pijnvrij is om de bloedstroom verder te helpen beperken. Als de temperatuur daalt, vertraagt de snelheid van deze signalen en met minder signalen, kan de pijn minder zijn. Stop onmiddellijk met ijsvorming als er tekenen zijn van bijwerkingen, zoals meer pijn, zwelling of huidirritatie. Pas op voor brandwonden door ijs!
Compressie: Het aanbrengen van een compressieverband, tubigrip of in ieder geval ergens compressiekleding zoals “skins” kan helpen de zwelling en pijn te verminderen en de doorbloeding te bevorderen. Het gebied moet samengedrukt aanvoelen, maar niet oncomfortabel of pijnlijk. Glad-wrap kan een adequate tijdelijke vervanger zijn. Dit kan de hele dag worden gedragen en als het oncomfortabel is ’s nachts worden verwijderd om te slapen, omdat zwelling beter onder controle kan worden gehouden als men ligt.
Elevatie: Het doel van hoog leggen is om de zwelling te verminderen en de circulatie te bevorderen. Probeer het geblesseerde gebied 10-20 minuten per keer hoog te leggen.
Hoe een fysiotherapeut kan helpen
Na de fase van acute blessurebehandeling komt u in de oplossingsfase, waarin u de beweging wilt bevorderen en de spierfunctie wilt verbeteren. In het begin kan het gebied stijf, inflexibel en pijnlijk zijn. Dit is waar warmtepakkingen en/of warme douches van pas kunnen komen, omdat ze de rekbaarheid van de spieren tijdelijk kunnen verbeteren en het pijnvrije bewegingsbereik kunnen vergroten om beweging te vergemakkelijken. Het aanbrengen van een warmtepack gedurende 5-10 minuten of het nemen van een warme douche alvorens te beginnen met bewegingsoefeningen en spierversterkende oefeningen kunnen hierbij nuttig zijn. Beweging zal de circulatie bevorderen, cellulair afval in het gebied verwijderen en ongelijkmatige verdeling van littekenweefsel voorkomen. Het zal ook helpen bij het herstel van het spierweefsel en het vergroten van de bewegingsvrijheid. Dit kan worden bereikt door een actief bewegingsbereik, waarbij de spieren gewoon worden aangespannen om te bewegen. Er kan ook worden begonnen met statische spiercontracties om de kracht van de geblesseerde spier op te bouwen. De fysiotherapeut kan u de juiste oefeningen geven om te beginnen met het werken aan uw kracht en bewegingsbereik. Daarnaast kan de fysiotherapeut u de juiste zacht-weefsel therapie en tapetechnieken aanreiken om uw revalidatie verder te vergemakkelijken.
Bij voortzetting van de revalidatie gaat u over naar de sportspecifieke/functiespecifieke fase waarin u wilt beginnen met progressieve weerstandsoefeningen om de kracht van de geblesseerde spier op te bouwen en uiteindelijk overgaat op meer functionele en sportspecifieke oefeningen en oefeningen. Dit omvat de overgang van statische spiercontracties naar dynamische oefeningen, die de fysio kan instrueren. Extra stretching kan worden geïntegreerd in uw revalidatieproces om uw flexibiliteit sneller te verbeteren. De voortgang in deze fase hangt af van verschillende factoren, waaronder de ernst van de kneuzing en de kwaliteit van de behandeling in de aanloop naar dit punt.
Spieren hebben een goede doorbloeding en krijgen daardoor goede voedingsstoffen, die een tijdige en betrouwbare genezing bevorderen. Contusies duren over het algemeen 2-3 weken, afhankelijk van de gradatie in ernst van het letsel. Ongeveer: Mild – 13 dagen, Matig – 19 dagen, Ernstig – 21 dagen.
Contusies kunnen ook leiden tot complicaties zoals actieve bloedingen, acuut compartimentsyndroom of grote hematomen (Grote bloeduitstortingen). Een relatief veel voorkomende complicatie die in ongeveer 10% van de gevallen bij sporters optreedt, is de aandoening “Myositis Ossificans”. Dit treedt op bij terugkerende kneuzingen of overmatig langdurig bloeden, waardoor het weefsel verkalkt en verhardt. Dit kan leiden tot aanzienlijke gevoeligheid, verharding bij palpatie en aanzienlijk bewegingsverlies. Dit moet worden behandeld met voldoende rust en zachte revalidatie.