Spiertesten, of kinesiologie, zijn de afgelopen 30 jaar steeds populairder geworden. Het is een eenvoudig, niet-invasief beoordelingsinstrument dat door veel verschillende gezondheidswerkers wordt gebruikt tijdens onderzoek of evaluatie. Het wordt gebruikt om veel verschillende dingen te beoordelen – zo breed als de algemene gezondheidstoestand en zo verfijnd als specifieke supplement dosering, en bijna alles daar tussenin.
Verschillende professionals gebruiken spiertesten op verschillende manieren, dus er is enige verwarring over de term zelf, hoe de test wordt gebruikt en wat de resultaten betekenen. Vanwege deze verwarring is onderzoek naar het nut van spiertesten moeilijk op te zetten en te interpreteren.
Een korte geschiedenis
Spiertesten werden voor het eerst gebruikt in het begin van de 20e eeuw om spierzwakte te meten bij polio-slachtoffers. Daarna, in 1949, beschreven Kendall en Kendall, twee fysiotherapeuten, specifieke manieren om individuele spieren te testen voor andere neuromusculoskeletale aandoeningen.
Op ongeveer 15 jaar later werd een andere toepassing voor spiertesten ontwikkeld door chiropractor George Goodheart. Goodheart’s techniek wordt toegepaste kinesiologie genoemd en wordt door ongeveer 40% van de Amerikaanse chiropractors gebruikt.
Het is vergelijkbaar met de door Kendall en Kendall ontwikkelde praktijk omdat specifieke spieren worden getest. Maar Goodheart gebruikte spiertesten niet alleen om de spierkracht te evalueren, hij was meer geïnteresseerd in hoe goed het zenuwstelsel de spierfunctie controleerde. Dus, terwijl de verschillende soorten spiertesten erg op elkaar leken, begon de reden waarom de testen werden uitgevoerd en de betekenis van de resultaten aanzienlijk te verschillen.
Een derde vorm van spiertesten ontstond in navolging van Goodheart’s werk. Ik noem dit kinesiologie-stijl spiertesten. Deze vorm van spiertesten wordt naar schatting gebruikt in meer dan 70 verschillende technieken, en door meer dan een miljoen beoefenaars wereldwijd.
Bij kinesiologie-stijl spiertesten worden spieren nog steeds getest, maar niet zo specifiek als Kendall en Kendall deden of zoals het wordt gedaan in de toegepaste kinesiologie. Voorbeelden van technieken waarbij kMMT wordt gebruikt zijn onder meer PSYCH-K, total body modification (TBM), BodyTalk, neuro emotional technique (NET) en emotional release technique.
Wat houdt het in?
Het basisprincipe van spiertesten in kinesiologie-stijl is dat een spier “verzwakt” wanneer er sprake is van stress of een abnormale input van het zenuwstelsel op die spier. Tijdens een spiertest oefent een beoefenaar kracht uit op een spier of een groep spieren, met een bepaalde bedoeling in gedachten. De spier wordt dan als “zwak” of “sterk” bestempeld op basis van zijn vermogen om deze kracht te weerstaan.
Wat een “sterke” test betekent in vergelijking met een “zwakke” test varieert per techniek en toepassing. Bijvoorbeeld, kinesiologie-stijl spiertesten worden gebruikt om de toestand van organen en orgaansystemen te bepalen, om de voedingsstatus en de noodzaak van suppletie te evalueren, om onevenwichtigheden in de meridianen en chakra’s op te sporen, om de aanwezigheid van mentale of emotionele stress te ontdekken, en om chemische gevoeligheden en “allergieën” te identificeren.
Spiertesten en onderzoek
Er zijn veel verschillende toepassingen voor kinesiologie-stijl spiertesten in de klinische praktijk, en veel verschillende manieren waarop het zou kunnen worden bestudeerd, dus het is onmogelijk om ze hier allemaal op te sommen.
Eén studie van kinesiologie-achtige spiertesten vond dat een spier “sterk” bleef nadat een patiënt ware uitspraken had gedaan, en “zwak” werd nadat een patiënt valse uitspraken had gedaan. Maar het is onduidelijk uit de studie welke vooroordelen aanwezig kunnen zijn geweest om het resultaat te beïnvloeden. Hoewel algemeen wordt aangenomen dat alle vormen van spiertesten een zekere bias hebben, is er weinig bekend over hoeveel er daadwerkelijk aanwezig is.
Uit een ander onderzoek, waarbij gebruik werd gemaakt van toegepaste kinesiologie, bleek dat ervaren beoefenaars (vijf of meer jaar ervaring) de spierkracht nauwkeuriger voorspelden dan onervaren beoefenaars (minder dan vijf jaar ervaring), met een nauwkeurigheid van respectievelijk 98% en 64%.
Andere studies van kinesiologie-stijl spiertesten, vonden dat beoefenaars significant nauwkeuriger konden bepalen of een gesproken uitspraak waar was dan raden of het waar was (69% correct voor spiertesten, 49% correct voor raden, p van minder dan 0.0001). Uit deze studies bleek dat de nauwkeurigheid geen verband hield met de ervaring van de beoefenaar.
In nog andere studies bleek dat kinesiologie-achtige spiertesten nauwkeurig lage rugpijn en eenvoudige fobieën voorspelden, en toegepaste kinesiologie bleek nauwkeurig voedselallergieën te voorspellen.
Verder onderzoek toonde echter aan dat toegepaste kinesiologie niet in staat was om voedingsbehoeften, voedingsintolerantie, schildklierdisfunctie, blootstelling aan door de arts gedefinieerde schadelijke prikkels en chiropractische subluxatiedetectie en -correctie te voorspellen.
Hoe veilig zijn spiertesten?
Er is tot op heden geen schade door spiertesten gerapporteerd in de literatuur, maar er is ook geen formeel onderzoek naar de risico’s van spiertesten gepubliceerd. Als er al een verband zou zijn met spiertesten, dan is het waarschijnlijk dat het om indirecte schade zou gaan. Een ernstige medische aandoening zou ongediagnosticeerd of onbehandeld kunnen blijven terwijl iemand ervoor kiest om een beoefenaar van spiertesten te bezoeken. Deze vertraging zou een zieke persoon aan onnodige risico’s kunnen blootstellen.
Het is algemeen aanvaard dat de meeste door een arts toegepaste beoordelingsinstrumenten zelden 100% nauwkeurig of volledig vrij van vooringenomenheid zijn. Maar gezien de eenvoud van spiertesten en de goede staat van dienst op het gebied van veiligheid, samen met de redelijke nauwkeurigheidsgraad, kunnen spiertesten een redelijke aanvulling zijn op medische evaluatie.
Dit is het negende artikel in onze serie Panacea of Placebo. Klik op de links hieronder om de andere afleveringen te lezen:
-
Hypnotherapie
-
Reflexologie
-
Westerse kruidengeneeskunde
-
Aromatherapie
-
Chiropractie
-
Colonische therapie
-
Moderne acupunctuur
-
Myotherapie