Guinguette Marais Poitevin

Mensen vragen vaak: “Hoe lang duurt het voordat ik taal X machtig ben?” Deze vraag is onmogelijk te beantwoorden omdat veel afhangt van iemands taalleervermogen, motivatie, leeromgeving, intensiteit van de instructie, en eerdere ervaring met het leren van vreemde talen. Het hangt ook af van de mate waarin de doeltaal lijkt op of verschilt van de eerste taal van de leerder of talen die de leerder in het verleden heeft geleerd. En ten slotte hangt het af van het niveau van taalbeheersing dat de persoon wil bereiken.

Er bestaat niet zoiets als algemene taalbeheersing in een bepaalde taal. De taalbeheersing wordt gewoonlijk gemeten aan de hand van vier vaardigheden:

Twee veelgebruikte reeksen richtlijnen worden gebruikt om stadia van bekwaamheid vast te stellen (wat men feitelijk kan in de taal), in tegenstelling tot prestatie (wat men heeft bestudeerd). Beide richtlijnen vertegenwoordigen een hiërarchie van globale karakteriseringen van geïntegreerde prestaties in spreken, lezen, luisteren en schrijven. Elke beschrijving is een representatief voorbeeld van een bepaald vaardigheidsniveau, en elk niveau omvat alle voorgaande niveaus, oplopend van eenvoudig naar complex. Het is belangrijk te begrijpen dat deze richtlijnen niet bedoeld zijn om te meten wat een individu heeft bereikt door specifieke klassikale instructie, maar eerder om een beoordeling mogelijk te maken van wat een individu wel en niet kan doen in de taal, ongeacht waar, wanneer of hoe de taal is verworven. Beide reeksen richtlijnen weerspiegelen verschillen in de hoeveelheid tijd die een redelijk bekwame, beginnende Engelstalige taalleerder nodig heeft om een bepaald vaardigheidsniveau in die taal te bereiken.

De twee sets richtlijnen voor het spreken worden hieronder naast elkaar gegeven.

Het Foreign Service Institute (FSI) van het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft voor een aantal talen bij benadering de leerverwachtingen samengesteld op basis van de tijd die doorgaans nodig is om Spreken niveau 3 te bereiken: General Professional Proficiency in Speaking (S3) en General Professional Proficiency in Reading (R3) voor Engelstalige leerlingen. Het is belangrijk op te merken dat de indeling in categorieën beperkt is tot de talen die aan het Foreign Service Institute worden onderwezen. Het is ook belangrijk te begrijpen dat deze categorisering het resultaat is van longitudinale institutionele ervaring op basis van bijgehouden gegevens. Gegevens voor talen die vaak aan grote cohorten studenten worden onderwezen zijn waarschijnlijk betrouwbaarder dan gegevens voor talen die minder vaak aan kleine cohorten studenten worden onderwezen. Het uitvoeren van een gecontroleerde studie van de relatieve moeilijkheidsgraad van talen is zeer moeilijk gezien het grote aantal variabelen die de taalverwerving beïnvloeden. Studenten aan het Foreign Service Institute zijn gewoonlijk 30-40 jaar oud, hebben Engels als moedertaal en hebben een goede aanleg voor formele taalstudie, plus kennis van een of meer andere vreemde talen. Zij studeren in kleine klassen van gewoonlijk niet meer dan 6 personen. Hun lesrooster omvat 25 uur les per week met 3-4 uur zelfstudie per dag. Zelfs binnen deze relatief homogene groep is er nog veel variatie in taalvaardigheid, motivatie en persoonlijke omstandigheden.

Categorie 1 talen zijn die West-Europese talen die het meest verwant zijn met het Engels en er typologisch het meest op lijken. Zo behoren bijvoorbeeld Nederlands, Afrikaans, Spaans en Italiaans tot categorie 1. Duits duurt echter meestal langer (30 weken, 750 lesuren), vanwege de relatief complexere grammatica.

Deze talen hebben meestal aanzienlijke taalkundige en/of culturele verschillen met het Engels. Uit de leerresultaten voor categorie 2- en categorie 3-talen is steeds gebleken dat leerlingen met Engels meer tijd nodig hebben om deze talen te leren dan leerlingen met categorie 1-talen. Hoewel deze talen samen zijn gegroepeerd, zijn de met een asterisk gemarkeerde talen, zoals Ests, Georgisch, Fins, Amhaars, Mongools, Tamil, Thai of Vietnamees, en mogelijk nog enkele andere, voor Engelstaligen aanzienlijk moeilijker te leren dan bijvoorbeeld Tsjechisch, Grieks of Swahili, die tot dezelfde categorie behoren.

DLI’s categorie 4-talen zijn dezelfde als die voor FSI-categorie 3. Deze talen staan erom bekend dat ze uitzonderlijk moeilijk zijn voor Engelstaligen. In alle vijf talen is een primaire factor de moeilijkheid van het leren van het schriftsysteem.

Gebaseerd op 24 talen die worden onderwezen aan het Defense Language Institute (DLI), toont de volgende schaal de schaling van talen op basis van hun moeilijkheidsgraad voor Engelssprekenden.

Het OPI is een testmethode die meet hoe goed mensen een taal spreken door hun prestaties van specifieke taaltaken te vergelijken met de criteria voor elk van de vaardigheidsniveaus die in de ACTFL Revised Proficiency Guidelines of de ILR Guidelines for Speaking zijn beschreven. Aangezien de OPI een beoordeling is van de functionele spreekvaardigheid, onafhankelijk van een specifiek curriculum, is het niet van belang wanneer, waar, onder welke omstandigheden en hoe lang iemand de vreemde taal heeft gestudeerd.

De OPI heeft de vorm van een zorgvuldig gestructureerd gesprek tussen een getrainde en gecertificeerde interviewer (ACTFL) of twee interviewers (ILR) en de persoon van wie de spreekvaardigheid wordt beoordeeld. Aan de hand van een reeks vragen of taken, die volgens het vastgestelde protocol worden uitgevoerd, wordt de ondervraagde een bekwaam spraakvoorbeeld ontlokt. Het spraakvoorbeeld wordt opgenomen en later onafhankelijk beoordeeld door twee gecertificeerde testers.

Vergelijk de door de Amerikaanse overheidsinstanties verzamelde cijfers over de duur van het onderwijs met het gemiddelde aantal lesuren per jaar in een gemiddelde taalcursus aan een hogeschool. Een gemiddeld collegejaar duurt 9 maanden, oftewel 36 weken. Een typische taalcursus duurt 3-5 uur per week, of 108-180 uur per jaar plus voorbereiding buiten de les. Het is geen wonder dat studenten die op de universiteit vanaf nul met een vreemde taal beginnen, zelden een hoger vaardigheidsniveau bereiken. Tenzij zij op de middelbare school al veel aan een taal hebben gedaan, moeten zij hun collegeprogramma aanvullen met intensieve zomercursussen en studie in het buitenland om een hoog niveau van taalbeheersing te bereiken. De onvermijdelijke conclusie is dat men zo vroeg mogelijk met de studie van een vreemde taal moet beginnen en er vele jaren mee moet doorgaan om een hoger vaardigheidsniveau te bereiken.