Amerikanen worden vereerd voor het verleggen van grenzen waar anderen niet bereid zijn te gaan, maar ze zijn misschien te ver gegaan door geld te drukken om de Covid-19 crisis aan te pakken
Amerikanen staan bekend om hun zelfverzekerdheid en optimisme in hun overdreven experimenten, die meestal hebben gewerkt en hun land de afgelopen eeuw een stap voor hebben gehouden op de rest van de wereld.
Het is geen wonder dat de Verenigde Staten enkele van ’s werelds grootste denkers uit de 20e eeuw, zoals Albert Einstein en John Maynard Keynes, verwelkomden om hun theorieën te testen, die ofwel als te slim ofwel als gevaarlijk voor de rest van de wereld werden beschouwd.
Het meest succesvolle en gedurfde experiment vond 51 jaar geleden plaats, toen de VS mensen bovenop bommen vastbonden en hen veilig op de maan en weer terug op aarde lieten landen.
De bereidheid om barrières te verleggen heeft de VS vele primeurs opgeleverd, die stuk voor stuk niet door geluk, maar door een scherp oog voor detail en keihard werken tot stand kwamen.
Aan de andere kant vinden veel waarnemers buiten de VS echter dat de Amerikanen van de 21e eeuw een extreme verwaandheid en roekeloosheid hebben ontwikkeld die, als ze niets doen, hun land zullen vernietigen.
Als er vandaag een “Global Arrogance Index” zou worden gehouden om landen te rangschikken naar hun mate van verwaandheid, zou Amerika zonder twijfel bovenaan staan.
De VS, onder leiding van de brutale Donald Trump, heeft dit jaar iedereen overtroffen in politieke borstklopperij, waardoor een spoor van zelfvernietiging is ontstaan dat zo ernstig is, dat gevreesd wordt dat het minstens drie generaties zal duren om het te corrigeren.
Zo vreemd als Trump is, was het onvoorstelbaar dat hij als zittend president van de invloedrijkste natie ter wereld gebruik zou maken van mythenmakerij en pseudowetenschappelijke methoden.
Diegenen die ongelooflijk geschokt zijn door deze wending van gebeurtenissen, zijn misschien mensen uit Afrika, Latijns-Amerika en het Caribisch gebied, die nooit hadden gedacht dat Amerikanen ooit zouden meemaken dat de regering met de knieën zou reageren en dat het politieke gevecht de norm is in hun arme landen.
In minder dan vier jaar aan de macht heeft Trump veel blunders begaan, maar de ene fout die zijn naam zal etsen als de slechtste president in de geschiedenis, is het aannemen van beleid dat de Amerikaanse dollar in wc-papier dreigt te veranderen.
Gedreven door de verbeelding dat hij de slimste Amerikaanse president ooit is, heeft Trump zijn tijd in het Witte Huis doorgebracht met het ter discussie stellen of proberen het beleid van de regering van zijn voorganger Obama over te doen.
Na de financiële crisis die Wall Street en de rest van de wereld in 2008 overspoelde, was het de regering-Obama die de heropleving van het Keynesiaanse economische beleid zag, waarbij de Federal Reserve meer dan $ 2 biljoen bijdrukte, wat uiteindelijk de markten en de wereldeconomie weer deed opleven.
Keynesiaans beleid werd voor het eerst toegepast tijdens de Grote Depressie en is sindsdien het beleid waartoe moderne regeringen zich wenden wanneer zij met ernstige economische noodsituaties worden geconfronteerd.
De theorie van de Britse econoom John Maynard Keynes, gepopulariseerd als de Moderne Geldtheorie, is gericht op het voorkomen van stagnatie en inflatie, waarbij de overheid een tekort laat ontstaan om de bestedingen te stimuleren, zodat mensen meer kunnen sparen en vervolgens kunnen investeren in nog meer staatsobligaties.
Maar de regering-Trump heeft, in haar gebruikelijke grandioze façade, haar Keynesiaanse reddingsplan naar een heel nieuw en gevaarlijk niveau getild.
Op het hoogtepunt van de Coronavirus crisis medio maart, kondigde de Fed “QE Infinity” aan en zette haar drukpers vol gas aan.
Miljarden van de dollars die aanvankelijk werden gedrukt, zijn uitgedeeld in de vorm van leningen om huishoudens, werkgevers, financiële markten, en staats- en lokale overheden te ondersteunen.
De Fed is van plan om tot $2,3 biljoen bij te drukken, afhankelijk van de ernst van de economische recessie.
“Als je 2,3 biljoen biljetten van $1 zou opstapelen, zou dat meer dan halverwege de maan reiken.” – William J. Luther, assistent-professor economie, Florida Atlantic University op The Conversation.
Wat misschien wel het gevaarlijkste aspect van het “QE Infinity”-programma is, is de stroom gratis geld die al in de Amerikaanse economie is gestoken.
In juni heeft het Congres via de CARES Act de Internal Revenue Service toestemming gegeven om 159 miljoen stimuleringsbetalingen ter waarde van meer dan 267 miljard dollar uit te keren.
De betalingen werden verdeeld in cheques van maximaal $ 1.200 per individu, $ 2.400 per echtpaar en $ 500 voor kinderen onder de 17.
Een tweede ronde van dergelijke betalingen is al goedgekeurd en zou eind augustus op de rekeningen van de mensen kunnen verschijnen.
Het is een zee van geld en de Amerikaanse belastingbetalers hebben het in hun zakken geschept.
Het heeft Trump ook de bevestiging gegeven die hij altijd al wilde hebben en hem een hele nieuwe groep aanhangers opgeleverd in de aanloop naar de verkiezingen in november.
Zo riskant als het drukken van geld is voor een economie, zo emotioneel hebben de begunstigden van de stimuleringshulp zich opgesteld en iedereen aangevallen die een tegengestelde mening heeft over het programma.
Biljonair Elon Musk kwam in het vizier van een dwarsdoorsnede van boze Amerikanen nadat hij zijn bezwaar tegen de verstrekking van stimuleringscheques tweette.
De weerstand die Musk van die tweet heeft gekregen, bevestigt de leugen, die anders door de Amerikanen als de waarheid wordt beschouwd, namelijk dat de dollar altijd kan worden gedrukt omdat hij heerst en de koning is van andere wereldvaluta’s.
Daarom zei de voormalige voorzitter van de Fed, Alan Greenspan, ooit: “De Verenigde Staten kunnen elke schuld betalen die ze hebben, omdat we altijd geld kunnen drukken om dat te doen. De kans op wanbetaling is dus nihil.”
Meer geld drukken leidt niet tot een hogere economische productie – het vergroot alleen de hoeveelheid contant geld die in de economie circuleert. Als er meer geld wordt gedrukt, kunnen consumenten meer goederen vragen, maar als bedrijven nog steeds dezelfde hoeveelheid goederen hebben, zullen ze reageren door de prijzen te verhogen. In een vereenvoudigd model zal het drukken van geld alleen maar inflatie veroorzaken. – Fragment uit het artikel – Het probleem met het drukken van geld door Tejvan Pettinger, docent Economie, Greenes College.
De eigen experts van de Amerikaanse overheid weten heel goed dat de Amerikaanse dollar zijn eigen grenzen heeft, net als andere wereldmunten
Een artikel uit 2019 van de economen van de Fed, Scott A. Wolla en Kaitlyn Frerking, toonde aan dat het aannemen van een gelddrukbeleid door de Amerikaanse overheid zou leiden tot extreem hoge inflatiecijfers (hyperinflatie) en economische ondergang zou veroorzaken.
De experts wezen op bekendere voorbeelden van een dergelijk beleid, waaronder Duitsland in 1921-23, Zimbabwe in 2007-09, en Venezuela momenteel.
Dergelijke opvattingen worden gedeeld door 40 economen die deelnamen aan een opiniepeiling waarbij vragen werden gesteld uit de Modern Monetary Theory.
De resultaten werden gepubliceerd op The Initiative on Global Markets.
Deze deskundigen werd gevraagd hun mening te geven over twee vragen.
Op de vraag of landen die in hun eigen valuta lenen zich geen zorgen hoeven te maken over overheidstekorten omdat ze altijd geld kunnen creëren om hun schuld te financieren, antwoordden ze allemaal volstrekt ontkennend.
Ze antwoordden ook ontkennend op de vraag of landen die in hun eigen valuta lenen zich geen zorgen hoeven te maken over overheidstekorten omdat ze altijd geld kunnen creëren om hun schuld te financieren: Landen die lenen in hun eigen valuta kunnen zoveel reële overheidsuitgaven financieren als ze willen door geld te creëren.
Wordt de dollar wc-papier?
Wanneer we het hebben over de kwantitatieve verruiming in nationale valuta’s, hebben we het in de praktijk over het drukken van meer geld of het vergroten van de monetaire reserves. In het geval van Bitcoin daarentegen, hebben we het over kwantitatieve “verharding”. Terwijl de toename van bankbiljetten in nationale valuta’s wordt verhoogd, neemt tegelijkertijd de hoeveelheid nieuwe, gedolven Bitcoin elke 4 jaar af – Sami Kriikkula, Head of Private Banking, Coinmotion, in het artikel – Is het te laat om Bitcoin te kopen in 2020?
Paniek heeft de markten in zijn greep met het oog op een regelrechte Dollarcrisis.
De spanning heeft ongewone gebeurtenissen veroorzaakt, die anders een decennium eerder onmogelijk zouden zijn geweest.
Wie had gedacht dat een beursgenoteerd Amerikaans bedrijf zou investeren in Bitcoin als een hedge tegen inflatierisico’s.
MicroStrategy Incorporated (Nasdaq: MSTR) kocht begin augustus 21.454 Bitcoins voor een gezamenlijke prijs van $250 miljoen.
Michael J. Saylor, de CEO, zei dat de aankoop deel uitmaakte van een tweeledige strategie voor kapitaalallocatie, die eerder door het bedrijf werd aangekondigd toen het zijn financiële resultaten over het tweede kwartaal van 2020 op 28 juli bekendmaakte.
De andere aanpak is het gebruikelijke wat bedrijven doen.
In dit geval, een “cash tender” -aanbod voor maximaal $ 250 miljoen van de klasse A gewone aandelen van MicroStrategy.”
“Onze beslissing om op dit moment te investeren in Bitcoin is deels ingegeven door een samenloop van macrofactoren die het economische en zakelijke landschap beïnvloeden en die volgens ons risico’s op de lange termijn met zich meebrengen voor ons corporate treasury-programma – risico’s die proactief moeten worden aangepakt. Die macrofactoren omvatten onder meer de economische en volksgezondheidscrisis die door COVID-19 werd uitgelokt, ongeziene financiële stimuleringsmaatregelen van regeringen, waaronder kwantitatieve versoepeling, die overal ter wereld worden genomen, en wereldwijde politieke en economische onzekerheid. Wij zijn van mening dat deze en andere factoren samen wel eens een aanzienlijk waardeverminderend effect zouden kunnen hebben op de reële waarde op lange termijn van fiatvaluta’s en vele andere soorten conventionele activa, waaronder veel van de activa die traditioneel worden aangehouden als onderdeel van corporate treasury-activiteiten.” – aldus de heer Saylor.
De keuze voor Bitcoin als beleggingshedge is volstrekt logisch in het kielzog van de onzekerheid die zich nu opbouwt.
Ongetwijfeld is Bitcoin het best presterende activum in 2020.
Volatiele schommelingen hebben de cryptocurrency in staat gesteld om in een relatief korte periode opmerkelijk marktsucces te boeken, wat eerder onmogelijk werd geacht voor een financieel actief.
Amerikaanse beïnvloeders van de financiële sector, zoals Robert Toru Kiyosaki en Paul Tudor Jones, hebben Bitcoin ook geadopteerd als een hedge onder verwijzing naar inflatieangst.
Het zou veilig zijn om aan te nemen dat de opkomende onzekerheid in de dollar zijn hoogtepunt bereikte toen Warren Buffett de aankoop aankondigde van het in Toronto gevestigde bedrijf Barrick Gold Corp, dat een van ’s werelds grootste mijnbouwbedrijven is.
Buffett staat bekend om zijn liefde voor veel financiële activa, maar niet voor goud.
Toch, zoals het spreekwoord zegt, ongekende tijden vragen om ongekende maatregelen.
Wat staat de dollar te wachten?
Om de US dollar in zijn huidige vorm te begrijpen en zijn uiteindelijke toekomst te voorspellen, moet je teruggaan in de tijd.
Na het internet te hebben afgestruind, vond ik op Investopedia een keurig overzicht van de geschiedenis van de munt. Here you go:
De Federal Reserve Bank werd opgericht door de Federal Reserve Act van 1913 als reactie op de onbetrouwbaarheid en instabiliteit van een muntsysteem gebaseerd op bankbiljetten uitgegeven door individuele banken. In die tijd had de Amerikaanse economie die van Groot-Brittannië ingehaald als ’s werelds grootste, maar Groot-Brittannië was nog steeds het centrum van de wereldhandel, waarvan een groot deel in Britse ponden werd afgewikkeld. Ook koppelden de meeste ontwikkelde landen in die tijd hun valuta aan goud om stabiliteit in de wisselkoersen te creëren.
Toen echter in 1914 de Eerste Wereldoorlog uitbrak, verlieten veel landen de goudstandaard om hun militaire uitgaven met papiergeld te kunnen betalen, waardoor hun valuta devalueerden. Drie jaar na de oorlog moest Groot-Brittannië, dat vasthield aan de goudstandaard om zijn positie als ’s werelds belangrijkste valuta te handhaven, voor het eerst geld lenen.
De Verenigde Staten werden de favoriete geldschieter voor veel landen die bereid waren in dollars luidende Amerikaanse obligaties te kopen. In 1919 werd Groot-Brittannië uiteindelijk gedwongen de goudstandaard op te geven, waardoor de bankrekeningen van internationale handelaren die in ponden handelden, werden gedecimeerd. Tegen die tijd had de dollar het pond vervangen als ’s werelds belangrijkste reserve.
Net als in de Eerste Wereldoorlog kwamen de Verenigde Staten de Tweede Wereldoorlog binnen ruim nadat de gevechten waren begonnen. Voordat ze de oorlog ingingen, waren de Verenigde Staten de belangrijkste bezitter van wapens, voorraden en andere goederen van de geallieerden. Omdat de Verenigde Staten een groot deel van hun betalingen in goud inde, bezaten zij aan het eind van de oorlog de overgrote meerderheid van het goud in de wereld. Dit sloot een terugkeer naar de goudstandaard uit voor alle landen die hun goudreserves hadden uitgeput.
In 1944 kwamen afgevaardigden van 44 geallieerde landen bijeen in Bretton Wood, New Hampshire, om een systeem te bedenken voor het beheer van buitenlandse valuta dat geen enkel land in een nadelige positie zou brengen. Besloten werd dat de valuta’s van de wereld niet aan goud konden worden gekoppeld, maar wel aan de Amerikaanse dollar, die aan goud was gekoppeld.
De regeling, die bekend werd als de Overeenkomst van Bretton Woods, bepaalde dat de centrale banken vaste wisselkoersen zouden handhaven tussen hun valuta’s en de dollar. De Verenigde Staten zouden op hun beurt op verzoek Amerikaanse dollars inwisselen voor goud. Landen hadden enige zeggenschap over de valuta’s in situaties waarin hun valuta te zwak of te sterk werd ten opzichte van de dollar. Zij konden hun valuta kopen of verkopen om de geldhoeveelheid te reguleren.
Als gevolg van de overeenkomst van Bretton Woods werd de Amerikaanse dollar officieel gekroond tot ’s werelds reservevaluta, gesteund door ’s werelds grootste goudreserves. In plaats van goudreserves, legden andere landen reserves van Amerikaanse dollars aan. Omdat ze een plaats nodig hadden om hun dollars op te slaan, begonnen landen Amerikaanse schatkistpapieren te kopen, die ze beschouwden als een veilige opslagplaats van geld.
De vraag naar schatkistpapieren in combinatie met de tekorten die nodig waren om de oorlog in Vietnam en de binnenlandse programma’s van de Great Society te financieren, zorgden ervoor dat de Verenigde Staten de markt overspoelden met papiergeld. Met groeiende bezorgdheid over de stabiliteit van de dollar begonnen de landen hun dollarreserves om te zetten in goud.
De vraag naar goud was zo groot dat president Richard Nixon gedwongen was in te grijpen en de dollar los te koppelen van goud, hetgeen leidde tot de zwevende wisselkoersen die vandaag de dag bestaan. Hoewel er perioden van stagflatie zijn geweest – hoge inflatie en hoge werkloosheid – is de Amerikaanse dollar de reservevaluta van de wereld gebleven.
Landen als de VS, die de keuze hebben om geld te drukken, gaan ervan uit dat ze het zo ver kunnen laten komen als ze willen, omdat het geld het land uit zou worden gevraagd en de prijzen niet noodzakelijkerwijs omhoog zouden gaan.
Deels wordt deze veronderstelling ingegeven door de status quo dat centrale banken dollarreserves in hun landen hebben aangehouden en altijd meer zullen vragen als die reserves slinken.
John Maynard Keynes, de man die het meest heeft gedaan om Amerikanen arrogant te maken in hun vermogen om de wereld naar hun hand te zetten, gaf hun ook de beste reden voor zelftwijfel.
De reden was de overweging van de factor van het volk, want economieën en markten zijn gemaakt van echte mensen.
En mensen zijn zeer onvoorspelbaar.
Als mensen op dit moment geloven dat de dollar zijn waarde verliest en geen rijkdom kan behouden, kunnen ze ook gaan geloven dat de dollar niet goed genoeg is voor internationale betalingen.
Zoals onze korte geschiedenisles ons heeft geleerd, werd de verbeelde troon van de dollar in het rijk der valuta’s in recente tijden op de proef gesteld, toen de VS tekorten begon uit te geven om de oorlog in Vietnam en de binnenlandse programma’s van de Great Society te financieren.
Toen waren het de centrale banken die actie ondernamen om hun landen te beschermen tegen een dollarcrisis.
Deze keer zijn het de handelaren die zullen weigeren om met de dollar te handelen in de internationale handel.
En dit neemt een hoge vlucht met de adoptie van Bitcoin als de voorkeurswijze van betaling in de wereldhandel.
Het rimpeleffect is dat dollarbezit in het buitenland plotseling een weg terug zal vinden naar de VS, met verwoestende inflatie tot gevolg.
Het punt om hier te begrijpen is dat een waardeloze buitenlandse valuta altijd een weg terug zal vinden naar het land van herkomst, omdat niemand opgescheept wil zitten met onbruikbaar geld.
Tot nu toe heeft niemand zo’n diepgaand advies gegeven als Kiyosaki.
Als je naar het marktsentiment van dit moment kijkt, is het logisch waarom hij Amerikanen aanraadde om het “nepgeld” vroegtijdig in te zetten.
Simpel gezegd heeft het geen zin om vast te houden aan een munt die een nog grotere economische zeepbel creëert en tegelijkertijd uw koopkracht steelt.
Krijg toegang tot de mening van experts – abonneer u op DDI Intel