The MasterIn mijn ogen bestaat deze film uit het beste acteerwerk ooit. Joaquin Phoenix als Freddie Quell en Philip Seymour Hoffman als Lancaster Dodd zijn de beste acteerprestaties van deze eeuw. Dat deze beide acteurs van Oscars zijn beroofd, achtervolgt me nog steeds. Ook de andere prestaties van Amy Adams en Laura Dern zijn geweldig. De verwerkingsscène zal de geschiedenis ingaan als een van de beste acteerprestaties ooit gefilmd. Maar is het het enige goede aan de film? Natuurlijk niet.
De eerste keer dat ik de film zag, wist ik niet wat ik ervan mee moest nemen, omdat de film geen bevredigende conclusie biedt. Freddie begint en eindigt op dezelfde manier. Maar toch was het een interessante en beklijvende ervaring. En het bleef lang bij me hangen. Dus besloot ik het opnieuw te bekijken en ontdekte ik dat het een verhaal is dat door personages wordt gedreven en niet door een plot. De relatie tussen Freddie en Lancaster is het hart en de ziel van de film en de hele film verkent hen beiden. Lancaster Dodd is een man die gelooft dat de mens een beschaafd wezen is en geen dier, maar Freddie is daar de tegenpool van. Freddie doet dingen impulsief en trekt zich niets aan van de gevolgen. Dodd ziet de vrijheid die Freddie heeft om te doen wat hij wil en is er verbaasd over. Er zijn momenten die laten zien dat Lancaster van binnen niet dezelfde is, dat ook hij een beest is. En het personage van Amy Adams (de vrouw van Lancaster) is de ware meester. Zij is het hoofd van de sekte en zij neemt de beslissingen en Lancaster is slechts een marionet. Ze doorziet Freddie en kan hem lezen (tijdens het naakte meisjes dansend visioen van Freddie, kijkt ze recht in hem). Toch begreep ik niet alles van haar. Moet nog een paar keer kijken.
Paul Anderson heeft in interviews verteld dat de film een liefdesverhaal is tussen de twee hoofdpersonen. En deze uitspraak maakte de film voor mij nog beter. Er werd gezegd dat de film over Scientology gaat, maar daar ben ik het niet mee eens. Het gaat meer over sektes en hun aard om de zwakken te misbruiken voor hun eigen doeleinden. Er is ook veel gelijkenis tussen deze film en zijn vorige film There Will Be Blood in die zin dat Lancaster en Freddie gelijkenissen vertonen met Eli en Daniel. Maar Daniel en Eli haten elkaar, terwijl de andere twee van elkaar houden.
Qua regie is het top. De gevangenisscène is prachtig gefilmd en doet denken aan Kubrick. De cinematografie is ook uitstekend en de keuze om in 65mm te filmen heeft veel geholpen omdat het de ervaring verrijkt en ook om de rijkdom van de acteerprestaties eruit te halen. Er zijn veel close-up scènes die prachtig werken. De score van John Greenwood, hoewel niet zo goed als There will be Blood, (het is top-tier!!) is vrij goed. Zoals ik al zei, de acteerprestaties zijn de beste ooit. De film moet je in ieder geval zien voor het acteerwerk.
Ik heb hem 4 keer bekeken en de kwaliteit neemt alleen maar toe, elke keer als ik kijk. De verkenning van de psyche van de hoofdpersonen is echt goed. Er waren klachten dat de film nergens heen gaat, maar ik denk dat dat juist de bedoeling is. Freddie gaat nergens heen. Hij komt terug naar waar hij begonnen is. Lancaster ook niet. Het is in dat opzicht vergelijkbaar met 2001, omdat het ons vragen stelt en ons laat nadenken over de gebeurtenissen die plaatsvinden. Dus ik raad iedereen aan om een van de beste films ooit van de grootste moderne filmmaker te bekijken.
Een perfecte 10!!