De dichteres Rita Dove werd ooit gevraagd wat poëzie succesvol maakt. Ze lichtte drie belangrijke gebieden toe: Ten eerste, het hart van de schrijver; de dingen die ze willen zeggen – hun politiek en overkoepelende gevoeligheden. Ten tweede, hun gereedschap: hoe ze taal gebruiken om woorden te organiseren en te plaatsen. En ten derde, de liefde die iemand voor boeken moet hebben: “Lezen, lezen, lezen.”
Toen ik How to Write It begon uit te stippelen, wilde ik me concentreren op de aspecten van schrijfontwikkeling die zowel theoretische als interpersoonlijke aspecten omvatten. Geen schrijver leeft in een vacuüm, hun werk is een eindeloze taak van opletten.
Hoe krijg ik mezelf een agent? Wat is de beste manier om een uitgever te benaderen? Moet ik zelf publiceren? Er is nooit één manier om de zorgen weg te nemen van degenen die carrière willen maken met schrijven. Velen werken tientallen jaren onvermoeibaar aan manuscripten die nooit gedrukt worden. Het Verenigd Koninkrijk publiceert gemiddeld zo’n 185.000 nieuwe titels per jaar, waarmee we de op twee na grootste uitgeversmarkt ter wereld zijn, maar het aantal aspirant-schrijvers is aanzienlijk groter.
Schrijvers die schrijven over schrijven kan een hooghartige onderneming worden; ik ben meer geïnteresseerd in het proces van het maken van werk en de perspectieven van de schrijver die het raamwerk onderbouwen.
Er is niet één enkele autoriteit, alles is mogelijk. Alles wat nodig is, zijn een paar woorden en een idee – en dat maakt de kunst van het schrijven aanlokkelijk, maar ook moeilijk en ontmoedigend. De boeken hieronder, divers in hun centrale argumenten en genres, leiden ons naar meer interessante en laterale manieren om na te denken over wat we willen zeggen, en uiteindelijk, hoe we kiezen om het te zeggen.
1. The Hatred of Poetry van Ben Lerner
Een intellectuele meditatie over de culturele functie van poëzie. Minder idealistisch dan andere poëziekritieken geeft Lerner een rijk gelaagd betoog over de redenen waarom zowel schrijvers als lezers zich tot poëzie wenden. Hij onderzoekt waarom poëzie vaak ten onrechte als elitair of vervelend wordt beschouwd, en vraagt ons de waarde die we vandaag aan de kunstvorm hechten te heroverwegen.
2. Find Your Voice door Angie Thomas
Een van de moeilijkste dingen bij creatief schrijven is een stem te ontwikkelen en je visie niet te compromitteren omwille van de aantrekkingskracht op het publiek. Thomas geeft scherp advies aan degenen die worstelen met romans of Young Adult fictie. Ze schrijft met aansprekende eerlijkheid, en gaat in op alles van writer’s block tot het bepalen hoe een definitieve versie eruit moet zien. Het boek is ook doorspekt met aanwijzingen en schrijfoefeningen, naast andere tips en suggesties om schrijvers uit de modder te helpen.
3. Linguïstiek: Why It Matters door Geoffrey K Pullum
Als taal voortdurend in beweging is, en regels voor zinsbouw, betekenis en logica altijd omstreden zijn, wat kunnen conventionele taalwijzen en taalkunde ons dan vertellen over onszelf, onze culturen en onze relatie tot de materiële wereld? Pullum behandelt een aantal filosofische vragen door middel van de wetenschappelijke studie van menselijke talen – hun grammatica’s, clausules en beperkingen. Een toegankelijke, fascinerende bron voor diegenen die geïnteresseerd zijn in de mechanica van woorden.
4. Madness, Rack, and Honey door Mary Ruefle
De verzamelde lezingen van dichteres en professor Mary Ruefle bieden ons een erudiet onderzoek naar een aantal van de belangrijkste aspecten van de geest en het vak van een schrijver. Ruefle bezit een onnatuurlijk vermogen om brede en complexe onderwerpen met zo’n ongeforceerde en originele luciditeit op te graven dat je het gevoel krijgt dat je na slechts een paar bladzijden een geheel nieuw perspectief hebt gekregen. De thema’s variëren van sentimentaliteit in de poëzie, tot angst, begin en – een onderwerp waar ze doorheen het boek op terugkomt – verwondering. “Een gedicht is een voltooid werk van de geest, het is niet het werk van een voltooide geest.”
5. Feel Free door Zadie Smith
Deze scherpzinnige en actuele essays uit de periode 2010-2017 tonen Smiths forensisch vermogen om alles van Brexit tot Justin Bieber te doorgronden en te ontrafelen. In haar essay The I Who Is Not Me ontleedt Smith hoogstaande filosofische werken en concentreert ze zich vervolgens weer op haar eigen praktijk als fictieschrijfster. Ze extrapoleert hoe autobiografie vorm geeft aan het schrijven van romans en verduidelijkt haar benadering van het denken over de wankele en vaak binaire perspectieven van de Britse samenleving op ras, klasse en etniciteit.
6. Threads door Sandeep Parmar, Nisha Ramayya en Bhanu Kapil
Wie bezet de “ik” in poëzie? Als dichters schrijven, belichamen ze dan persoonlijk hun sprekers of zijn ze bedoeld om symbool te staan voor iets groters en complexers? Wordt het “ik” verondersteld onveranderlijk te zijn of is het meer poreus? Dit zijn de vragen die worden gesteld in Threads, dat de functie van het lyrische “ik” in relatie tot blankheid, mannelijkheid en Britsheid belicht. De korte maar scherpe essays ondervragen de hegemonie van het blanke in literatuur en taal, en laten zien hoe schrijvers van buiten het dominante paradigma vaak worden geconfronteerd met de posities en perspectieven van waaruit ze schrijven.
7. Mouth Full of Blood van Toni Morrison
Een urgente verzameling essays en lezingen van de overleden Nobelprijswinnares, die haar meest kritische overpeinzingen over burgerschap, ras en kunst bundelt, en tevens een onschatbaar inzicht biedt in het ambacht van het schrijven. Ze reflecteert op de herzieningen van haar beroemdste roman, Beloved, terwijl ze ook nadenkt over de manier waarop spreektaal nieuwe verhalen kan vormgeven. Een van mijn favoriete aforismen, geschreven door Morrison, ligt op mijn bureau en luidt als volgt “Als schrijvers herinneren we ons iets. And to remember this world is to create it.”
8. On Poetry door Jonathan Davidson
Poëzie kan worden gezien als iets moeizaams of een oefening in analyse, bestaande binnen kleine artistieke enclaves of klaslokalen van middelbare scholen. Een van de vele sterke punten van Davidson’s schrijven is hoe hij poëzie intiem en persoonlijk laat aanvoelen, niet droog of afstandelijk. Zijn benadering van het denken over de manier waarop bepaalde gedichten ons raken is goed gemeten zonder exclusief te zijn. Een actueel en vindingrijk boek voor schrijvers die geïnteresseerd zijn in hoe gedichten ons leven lang bijblijven.
9. Essays van Lydia Davis
Van flash fiction tot verhalen, Davis wordt erkend als een van de meest vooraanstaande schrijvers van korte fictie. In deze essays, die verschillende decennia omspannen, volgt ze veel van haar schrijfproces en haar relatie tot experimentalisme, vorm en de manieren waarop taal kan werken wanneer ze tot haar uiterste grenzen wordt gedreven. Hoe we in regels lezen is iets waar Davis op terugkomt, net als het idee van risico en beknoptheid binnen micro-fictie.
10. Essayism van Brian Dillon
Dillon vat het essay samen als een “experiment in aandacht”. Deze dynamische en robuuste beschouwing van de vorm werpt licht op hoe en waarom bepaalde essays het culturele en politieke landschap hebben veranderd, van het eind van de Middeleeuwen tot nu. Een scherpe en nieuwsgierige verhandeling over een van de populairdere, maar tegelijkertijd uitdagende schrijfondernemingen.
-
How to Write It van Anthony Anaxagorou is uitgegeven door Merky Books. Ga om een exemplaar te bestellen naar guardianbookshop.com.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRcht}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{/ticker}}
{heading}}
{#paragraphs}}
{.}}
{{/paragraphs}}{highlightedText}}
- Deel op Facebook
- Deel op Twitter
- Deel via Email
- Deel op LinkedIn
- Deel op Pinterest
- Deel op WhatsApp
- Deel op Messenger