Guinguette Marais Poitevin

Een nieuw type van auto-braak syndroom werd onlangs geïdentificeerd bij een vrouw met cirrose en slecht gecontroleerde diabetes, volgens een case report gepubliceerd in de Annals of Internal Medicine.

Dit komt maanden nadat een ander geval van auto-brouwerij syndroom, of darmfermentatie syndroom, werd gepubliceerd in BMJ Open Gastroenterology waarin de patiënt symptomen van alcoholintoxicatie ervoer nadat schimmelgist zich had gevormd in zijn bovenste dunne darm en blindedarm en koolhydraten die hij consumeerde werden gefermenteerd tot alcohol.

In het meer recente rapport meldden onderzoekers van het University of Pittsburgh Medical Center dat de 61-jarige vrouw door een ander ziekenhuis was geadviseerd een alcoholverslavingsbehandeling te zoeken nadat haar urinescreenings voor alcohol herhaaldelijk positief waren getest.

In eerste instantie dachten de onderzoekers ook dat de patiënte een alcoholgebruiksstoornis verborg, maar zij ontdekten dat haar plasmatestresultaten negatief waren voor metabolieten van ethanol. Bovendien merkten zij op dat zij geen symptomen van alcoholvergiftiging vertoonde, hoewel zij hoge ethanolwaarden in haar urine had.

Kenichi Tamama, MD, PhD, hoofdauteur van het case report, universitair hoofddocent pathologie en medisch directeur van het klinisch toxicologisch laboratorium aan de Universiteit van Pittsburgh Medical Center, sprak met Healio Primary Care over dit fenomeen dat bekend staat als “urinair auto-brouwerijsyndroom”, de verschillen tussen urinair en traditioneel auto-brouwerijsyndroom en de moeilijkheden bij het diagnosticeren van beide aandoeningen. – door Erin Michael

V: Wat is een urinair auto-brouwerij syndroom?

A: Het urinair auto-brouwerij syndroom is een voorheen niet herkende zeldzame medische aandoening waarbij een aanzienlijke hoeveelheid ethanol wordt geproduceerd door fermentatie door het koloniserende micro-organisme in de urineblaas.

V: Waarin verschilt het urinaire auto-blaassyndroom van het traditionele auto-blaassyndroom?

A: Het urinair auto-brouwerijsyndroom – of blaasfermentatiesyndroom – is vergelijkbaar met maar verschilt van het traditionele auto-brouwerijsyndroom – of darmfermentatiesyndroom. Bij het urine-autobrouwersyndroom wordt alcohol geproduceerd in de blaas van de gekoloniseerde patiënt en in de buis als het monster buiten de koelkast wordt gelaten. Patiënten met het urinair auto-brouwerij syndroom mogen geen symptomen van alcoholvergiftiging vertonen. Bij het traditionele auto-brouwsyndroom daarentegen wordt alcohol geproduceerd door fermentoren in het maagdarmkanaal, wat een positieve plasma-ethanolspiegel veroorzaakt en symptomen van intoxicatie veroorzaakt.

Vraag: Wat maakt het auto-brouwerijsyndroom zo moeilijk te diagnosticeren?

A: Het traditionele auto-brouwerijsyndroom is moeilijk te diagnosticeren omdat het een zeldzame aandoening is en de belangrijkste diagnostische test – koolhydraat challenge – bewerkelijk is. Het urinaire auto-brouwerijsyndroom moet ook zeldzaam zijn en is dus moeilijk te diagnosticeren, tenzij u op de hoogte bent van deze zeldzame aandoening.

De aanwezigheid van hyperglycosurie en fermenterende micro-organismen zoals Candida glabrata in het urinespecimen en discrepante testresultaten van ethanol en zijn metabolieten – positieve urine-ethanol, negatieve serum/plasma-ethanol en negatieve ethanolmetabolieten zoals ethylglucuronide en ethylsulfaat – moeten indicatief zijn voor het urinaire auto-brouwerijsyndroom. Het is ideaal om de aan de gang zijnde gisting in het urinemonster experimenteel aan te tonen zoals wij deden. Het experiment zelf is niet zo moeilijk voor experimentele laboranten, maar het wordt niet beschouwd als een diagnostische procedure onder de huidige regelgeving van de Clinical Laboratory Improvement Association in de V.S.

V: Hoe wordt het urinaire auto-brouwerijsyndroom behandeld?

A: De behandelingsoptie moet de uitroeiing van de gister in de blaas en de controle van de onderliggende ziekte omvatten. In dit geval zouden een antischimmelbehandeling en een beter diabetesmanagement therapeutische opties moeten zijn.

V: Waarom is het belangrijk voor clinici om het urinaire auto-brouwerijsyndroom te herkennen?

A: Ik denk dat het belangrijk is dat artsen, vooral in levertransplantatieklinieken en alcoholmisbruikklinieken, het urinaire auto-brouwerijsyndroom herkennen, omdat zij degenen zijn die alcoholonthouding in de gaten houden. Zoals in dit geval, kunnen de laboratoriumresultaten van de patiënten met het auto-brouwerij syndroom verkeerd geïnterpreteerd worden als bewijs van alcoholinname. Zodra de diagnose van een alcoholgebruiksstoornis aan de patiënt is verbonden, kan de veronderstelling van heimelijk alcoholgebruik de patiënt achtervolgen en ten onrechte stigmatiseren.

Tamama K, et al. Ann Intern Med. 2020;doi:10.7326/L19-0661.

Malik F, et al. BMJ. 2019;doi:10.1136/bmjgast-2019-000325.

Disclosure: Tamama meldt geen relevante financiële onthullingen.