Toen Robert Earl Keen opgroeide in Houston, Texas, zag hij niet vaak sneeuw tijdens de kerstdagen. Hij zegt: “Ik wist niet eens hoe een kastanje eruitzag totdat ik 30 jaar oud was en het in een prentenboek zag… Het was een ander soort kerst. Elk kerstliedje dat ik ooit gehoord had, had niet veel te maken met opgroeien in Houston, waar het hoogstwaarschijnlijk 85 graden en 95 procent vochtigheid was.”
“Vrolijk kerstfeest van de familie” beschrijft de kerstbijeenkomst van een tamelijk disfunctionele Texaanse familie, waarvan het feestgedruis – alcohol drinken, kalkoen snijden, naar een voetbalwedstrijd op televisie kijken en sigaretten roken – onderbroken lijkt te worden door kerstmuziek en de noodzaak om naar buurtwinkels te rennen voor extra benodigdheden zoals nepsneeuw en sigaretten. Verschillende familieleden en gebeurtenissen worden door de verzen heen beschreven. Niemand weet zeker hoe te reageren op een jongere zus die haar Mexicaanse vriendje meebrengt naar het feest, maar zodra hij “Feliz Navidad” zingt, wordt hij verwelkomd in de kudde. Broeder Ken arriveert met vijf kinderen uit twee van zijn vorige huwelijken. Ken’s nieuwe vrouw, Kay, ketting rookt en “praat alles over AA.” Uitgebreide familie verschijnt ook. Fred en Rita, wier relatie tot de verteller vergeten lijkt te zijn, arriveren vanuit Harlingen in een camper, die, wanneer aangesloten, het elektrisch systeem overbelast en de kerstverlichting van de familie uitschakelt. De familie wacht dan op het gazon en zingt samen “Stille Nacht” als neef David de hoofdschakelaar omdraait die de lichten weer doet branden.
The “Linen Rule “Edit
Keen noemt het lied de “Rocky Horror Picture Show van de kerstliedjes” en zegt dat of er nu voor een groep van 1000 of 6000 mensen wordt gezongen, het hele publiek meezingt. En in het bijzonder schreeuwt hij de regel: “Mix Bloody Marys ‘cause we all want one.”
Door de immense populariteit van het nummer onder de fans van Robert Earl Keen, maar ook door het seizoensgebonden karakter ervan, moest hij beperkingen opleggen aan de tijd van het jaar waarin zijn band het nummer speelt:
“Nou, het is een echt populair nummer bij ons, ik heb negen platen uit en dit nummer is gewoon opgedoken en werd een echte favoriet en we krijgen er het hele jaar door verzoeken voor. Dus, ik moest deze regel creëren, ik noem het de ‘Linnen Regel’, waar we het nummer niet spelen zolang je linnen kunt dragen. Dus het bewaart het en maakt het fris voor het vakantieseizoen. Dus we beginnen het te spelen rond Labor Day en we spelen het door tot de feestdagen. Het is het grote nummer vooral in december waar we mee afsluiten.” -Robert Earl Keen
CoversEdit
Coverversies van het nummer zijn uitgevoerd door artiesten als Jill Sobule, Rosie O’Donnell met de Dixie Chicks, en Montgomery Gentry. Montgomery Gentry’s versie kwam ook op #38 in Hot Country Songs in 2001.