De aarde is in de loop der jaren het onderwerp geweest van een enorme hoeveelheid wetenschappelijk onderzoek. Van de krimpende ozonlaag tot de veranderingen in het magnetisch veld van onze planeet, er is genoeg om onderzoekers mee bezig te houden.
Een mogelijk verrassend onderzoeksgebied betreft de manier waarop de aarde werkt als een reusachtig elektrisch circuit. De atmosfeer van de aarde is eigenlijk een zwakke geleider. Als er geen bron van elektrische lading voor de atmosfeer was, zou de energie ervan in ongeveer 10 minuten verdwijnen – maar dat gebeurt niet.
De ionosfeer is het gebied van de atmosfeer van de aarde dat zich ruwweg van 50-1.000 km boven het oppervlak uitstrekt en samen met de bovenste atmosfeer een grens vormt tussen de onderste atmosfeer van de aarde en het vacuüm van de ruimte.
GeRELATEERD: LICHTVOORZIENING KAN LEVENDE ORGANISMEN BESCHERMEN
Als gevolg van zonnestraling worden individuele elektronen losgemaakt van anders neutrale gasatomen in dit gebied, waardoor positief geladen ionen ontstaan. Dit maakt de ionosfeer geleidend en in staat om elektromagnetische golven op te vangen.
Tussen het aardoppervlak en de ionosfeer bevindt zich een holte met een totale elektrische lading van 500K Coulombs. Er is een verticale stroom tussen de grond en de ionosfeer. De atmosfeer heeft een weerstand van 200 Ohm en een spanningspotentiaal van 200.000 Volt.
Overal op aarde zijn er in een bepaalde periode ruwweg tweeduizend bliksemstormen, die elke seconde ongeveer 50 bliksemflitsen produceren. Dit verklaart een groot deel van de gemeten stroom in deze elektromagnetische holte.
Maar wat betekent dit alles?
Het betekent dat er veel elektrische activiteit is tussen het oppervlak van de aarde en de ionosfeer. Een deel daarvan is in de vorm van staande golven van elektriciteit. Deze staande golven staan bekend als Schumann-resonanties. Wat zijn deze resonanties?
Elke bliksemuitbarsting veroorzaakt elektromagnetische golven die in de holte tussen het aardoppervlak en de ionosfeer om de aarde beginnen te cirkelen. Sommige van deze golven – als ze precies de juiste golflengte hebben – combineren zich en worden sterker, waardoor een Schumann-resonantie ontstaat.
De ‘sweet spot’ voor het ontstaan van deze resonantie is wanneer de golf even lang of langer is dan de omtrek van de aarde. Dit is een extreem laagfrequente golf die tot honderdduizend keer lager is dan de laagstfrequente radiogolven die worden gebruikt om signalen naar uw AM/FM-radio te zenden. Terwijl deze golf rond de aarde stroomt, slaat hij zichzelf zodanig om dat de kammen en dalen van de golf op één lijn liggen en in resonantie met elkaar werken om het oorspronkelijke signaal te versterken.
Wetenschappers speculeren dat de golven verband houden met de elektrische activiteit in de atmosfeer.
De elektromagnetische basisresonantiefrequentie van de atmosfeer is 7,83 Hz. Dit betekent dat onze atmosfeer voortdurend resoneert met een radiofrequentie van 7,83 Hz, samen met progressief zwakkere harmonischen rond 14,3, 20,8, 27,3, en 33,8 Hz. Deze oscillaties worden de Schumann-resonanties genoemd.
Geschiedenis
De atmosfeer werd in 1893 voor het eerst voorgesteld als een goede geleider van elektriciteit door George FitzGerald. Hij was in staat te schatten dat, op basis van de lagen van de atmosfeer waar hij de beste geleiders zag, er elektromagnetische oscillaties van ongeveer 0,1 seconde zouden zijn. Hij had de laagste modus van Schumann-resonanties getheoretiseerd en in wezen ontdekt.
Hoewel is voorgesteld om de resonanties om te dopen tot Schumann-Fitzgerald, waren zijn bevindingen niet erg bekend en werd er in die tijd weinig wetenschappelijk over gediscussieerd.
Tot 1902 werd het bestaan van de ionosfeer niet gesuggereerd, en in 1925 werd het bestaan van de ionosfeer experimenteel bewezen.
Hoewel wiskundige hulpmiddelen voor het omgaan met sferische golfgeleiders in 1918 werden ontwikkeld door G. N. Watson, werden de theoretische aspecten van mondiale resonanties niet substantieel bestudeerd vóór het werk van Winfried Otto Schumann in 1952-1954.
Schumann, die samenwerkte met H. L. König, was de eerste die probeerde de resonantiefrequenties van de aarde te meten. Het duurde echter tot 1963 voordat enkele technieken werden ontwikkeld om de exacte resonantiefrequenties uit achtergrondruis te extraheren.
Wat betekent een piek?
De hoeveelheid resonantie fluctueert als de ionosfeer meer of minder dicht wordt. Dit hangt grotendeels af van de hoeveelheid zonnestraling die erop valt. s Nachts wordt het deel van de ionosfeer dat in de schaduw van de aarde ligt dunner.
De resonantie kan ook worden beïnvloed door de drie bliksemhaarden in de wereld – Azië, Afrika en Zuid-Amerika, die seizoensgebonden zijn en ook een dag/nacht-cyclus volgen. De pieken in de sterkte van het radiosignaal bij de Schumann-resonantie volgen dus een voortdurend verschuivend, maar redelijk voorspelbaar schema.
Het is voor sommigen ook gebruikelijk geworden om de Schumann-frequenties in verband te brengen met verschillende soorten hersengolftoestanden. Sommigen hebben zelfs de frequentie van 7,83 Hertz in verband gebracht met hypnose, suggestibiliteit, meditatie, en een toename van de menselijke groeihormonen. Er is echter geen wetenschappelijk bewijs voor.
Of het kwakzalverij is of niet, wordt nog onderzocht, maar er zijn onderzoekers die geloven dat ons lichaam beïnvloed kan worden door de elektromagnetische resonantiefrequenties om ons heen.
Dus wanneer deze frequenties pieken, kan dit volgens deze mensen ook een effect hebben op het gedrag van mens en dier.
In januari van 2017 bereikte de Schumman-resonantie frequenties van boven de 36 Hz, wat ongebruikelijk was. Historisch gezien werd elke stijging boven 15 Hz als groot beschouwd, dus wetenschappers waren verbaasd. Volgens sommigen worden deze hogere resonantiefrequenties op aarde geassocieerd met meer gestresste zenuwstelsels dan normaal.
In het rijk van “speculatieve” of “new age wetenschap,” geloven velen dat de Schumann Resonantie kan worden beïnvloed door en invloed kan hebben op het menselijk bewustzijn. Dus, volgens deze theorie, als er een globale toename is van angst of spanning, zal dit ook de Schumann Resonantie beïnvloeden.
Er is ook de overtuiging onder sommige New Age aanhangers dat een toename van deze resonantiefrequenties de mensheid als geheel zou kunnen beïnvloeden en een wereldwijde toename van angst, spanning en/of hartstocht zou kunnen veroorzaken.
Hoewel deze ideeën kunnen worden afgedaan als niet wetenschappelijk gefundeerd, is het nog maar de vraag of de elektromagnetische velden van de Aarde een effect kunnen hebben op de mens.