Penicilline of amoxicilline worden beschouwd als de beste eerstelijnsbehandelingen voor streptokokken. Volgens de CDC (Centers for Disease Control and Prevention) is er nog nooit melding gemaakt van een klinisch isolaat van groep-A-strep dat resistent is tegen penicilline.
Voor mensen met een penicilline-allergie kan keelstrep worden behandeld met een cefalosporine met een nauw spectrum (zoals cefalexine of cefadroxil), clindamycine, azitromycine of claritromycine. Merk op dat resistentie tegen azithromycine en claritromycine is gemeld.
Wat zijn de aanbevolen doseringen van antibiotica die worden gebruikt om Strep throat te behandelen?
Doseringen van antibiotica kunnen variëren, afhankelijk van leeftijd en gewicht. De CDC beveelt de volgende doseringen antibiotica aan voor de behandeling van keelontsteking, voor mensen zonder penicilline-allergie. Er moet één doseringsschema worden gekozen dat geschikt is voor de persoon die wordt behandeld.
Oraal Penicilline V
- Kinderen: 250mg tweemaal daags of 250mg driemaal daags gedurende 10 dagen
- Adolescenten en volwassenen: 250mg viermaal daags of 500mg tweemaal daags gedurende 10 dagen
Oraal amoxicilline
- Kinderen en volwassenen: 50 mg/kg eenmaal daags (maximaal 1000mg eenmaal daags) gedurende 10 dagen
- Kinderen en volwassenen: 25 mg/kg tweemaal daags (maximaal 500mg tweemaal daags) gedurende 10 dagen
Intramusculaire benzathine penicilline G
- Kinderen <27 kg: 600 000 eenheden als eenmalige dosis
- Kinderen en volwassenen ≥27 kg: 1 200 000 eenheden als eenmalige dosis
De CDC beveelt de volgende doseringen antibiotica voor keelontsteking aan, voor mensen met een penicilline-allergie. Er moet een doseringsschema worden gekozen dat geschikt is voor de persoon die wordt behandeld.
- Oraal cefalexine 20 mg/kg tweemaal daags (maximaal 500 mg tweemaal daags) gedurende 10 dagen
- Oraal cefadroxil 30 mg/kg eenmaal daags (maximaal 100 mg eenmaal daags) gedurende 10 dagen
- Oraal clindamycine 7 mg/kg driemaal daags (maximaal 300 mg driemaal daags) gedurende 10 dagen
- Oraal azithromycine 12 mg/kg eenmaal daags voor de eerste dag (maximaal 500 mg), gevolgd door 6 mg/kg eenmaal daags (maximaal 250 mg eenmaal daags) gedurende de volgende 4 dagen
- Oraale claritromycine 7.5 mg/kg tweemaal daags (maximaal 250 mg tweemaal daags) gedurende 10 dagen.
Zijn antibiotica altijd nodig om een keelontsteking te behandelen?
Hoewel de meeste keelontstekingen vanzelf beter worden, bestaat er een risico op het optreden van acute reumatische koorts en andere complicaties (zoals abcessen in de mond of mastoïditis ). De CDC beveelt aan dat alle patiënten, ongeacht hun leeftijd, met een positieve snelle antigeendetectietest (RADT) (ook bekend als de snelle streptokokkentest, die de aanwezigheid van GABHS-celwandcarbohydraat uit geswabd materiaal aantoont) of keelkweek antibiotica krijgen.
Antibiotica blijken:
- Kort de duur van de symptomen van streptokokken
- Verminder de kans op overdracht op gezinsleden, vrienden en andere naaste contacten
- Voorkom de ontwikkeling van reumatische koorts en andere complicaties.
Virale keelpijn mag niet met antibiotica worden behandeld. De behandeling wordt meestal tien dagen gegeven en aan kinderen die geen tabletten of capsules kunnen slikken, kunnen vloeibare antibiotica worden gegeven. Sommige patiënten kunnen baat hebben bij een eenmalige penicilline-injectie intramusculair.
Wat zijn de symptomen van een keelontsteking?
In het algemeen is keelontsteking door Strep erg pijnlijk en houden de symptomen veel langer aan dan keelontsteking door een andere oorzaak. Slikken kan bijzonder moeilijk en pijnlijk zijn. De symptomen van een streptokokkenkeel kunnen zijn:
- Scheen plotseling optredende keelpijn
- Zeer rode en gezwollen ogende amandelen en achter in de keel
- Soms kunnen er strepen pus of rode vlekken op het dak van de mond verschijnen
- Hoofdpijn
- Koorts en koude rillingen
- Zwollen en gevoelige klieren (lymfeklieren) in de hals.
Kinderen hebben een grotere kans om zich ziek te voelen (misselijk te worden) en over te geven.
Mensen met keelontsteking hebben meestal GEEN hoest, loopneus, heesheid, mondzweren of bindvliesontsteking. Als deze symptomen zich voordoen, is de kans groter dat de keelpijn een virale oorzaak heeft.
Sommige mensen (meestal kinderen van 4 tot 8 jaar) zijn gevoelig voor de toxinen (giftige stoffen) die door de S. pyrogenes-bacterie worden geproduceerd en ontwikkelen een helderrode huiduitslag die aanvoelt als schuurpapier. Uitslag veroorzaakt door de S. pyrogenes bacterie staat bekend als roodvonk (ook wel scarlatina genoemd). Hoewel de uitslag meestal volgt op keelpijn, kan deze ook ontstaan na een zweertje op school (impetigo).
Hoe wordt de diagnose keelpijn gesteld?
Een keelswabje dat door een arts wordt afgenomen en vervolgens in een laboratorium wordt gekweekt, is de enige manier om definitief vast te stellen of het bij keelpijn om een streptokok gaat. Als de uitslag positief is, zal uw arts antibiotica voorschrijven om complicaties te voorkomen, de symptomen te verminderen en verspreiding naar andere mensen te voorkomen.
Is keelpijn besmettelijk?
Ja, keelpijn is besmettelijk en de bacterie wordt gemakkelijk overgedragen en verspreid door hoesten of niezen of door in contact te komen met besmette druppeltjes en vervolgens uw mond, neus of ogen aan te raken. Overdracht van de bacterie kan ook plaatsvinden via contact met mensen met roodvonk of andere huidinfecties van groep A.
Zonder behandeling kunnen mensen met keelontsteking de bacterie nog één tot twee weken na het optreden van de symptomen aan anderen doorgeven. De beste manier om besmetting te voorkomen is uw handen vaak en altijd te wassen voordat u gaat eten of nadat u in contact bent geweest met een besmet persoon. Deel geen keukengerei, linnengoed of persoonlijke voorwerpen. Mensen met keelontsteking of roodvonk moeten ten minste 24 uur thuisblijven nadat ze met antibiotica zijn begonnen of totdat ze zich goed genoeg voelen om weer naar school of werk te gaan.
Wat is roodvonk?
Scarlet fever is de naam die wordt gegeven aan een helderrode uitslag die ontstaat na een keelontsteking, hoewel deze ook kan ontstaan na een zweertje op school (impetigo).
Scarlet fever komt minder vaak voor dan honderd jaar geleden vanwege het gebruik van antibiotica en komt alleen voor bij mensen die gevoelig zijn voor de giftige stoffen die door de Streptokokkenbacterie worden geproduceerd. De ziekte komt meestal voor bij kinderen van 4 tot 8 jaar. Tegen de leeftijd van 10 jaar heeft meer dan 80% van de kinderen levenslang beschermende antilichamen tegen streptokokkentoxine ontwikkeld, terwijl zuigelingen jonger dan 2 jaar nog antilichamen hebben tegen het toxine dat zij van hun moeder hebben gekregen. Dit betekent dat als twee kinderen in één gezin streptokokken krijgen, slechts één kind roodvonk krijgt.
Koorts is een helderrode uitslag die aanvoelt als schuurpapier. De uitslag begint meestal in de hals, onder de oksels of liezen als kleine, platte rode vlekjes die geleidelijk overgaan in fijne bultjes en ruw aanvoelen. In de lichaamsplooien (zoals in de oksels, ellebogen en liezen) kan de uitslag helderder rood zijn (Pastia’s lijnen genoemd). Blozen in het gezicht komt vaak voor, hoewel er rond de mond een bleke plek kan blijven. Na zeven dagen vervaagt de uitslag en kan er in de loop van de volgende maand of langer huidschilfering optreden, met name rond de vingertoppen, tenen en liesstreek.
Als de ziekte niet wordt behandeld, kan roodvonk overgaan in:
- oor-, sinus- en huidinfecties
- gewrichtsontsteking
- Rheumatische koorts (een ontstekingsziekte die blijvende schade aan het hart kan veroorzaken en ook de hersenen kan aantasten, gewrichten en huid)
- Otitis media
- Pneumonie
- Septicemie
- Glomerulonefritis
- Osteomyelitis.
In het pre-antibioticatijdperk kwam de dood voor bij 15-20% van de mensen met roodvonk. Tegenwoordig herstellen de meeste mensen binnen vier tot vijf dagen volledig met antibiotica.
Wat is reumatische koorts?
Reumatische koorts kan ontstaan na een keelontsteking met streptokokken of roodvonk. Hoewel zeldzaam in de aangrenzende VS, komt de ziekte nog steeds veel voor bij kinderen van Samoaanse afkomst die op Hawaï wonen en bij inwoners van Amerikaans-Samoa.
De symptomen van reumatische koorts doen zich gewoonlijk 14 tot 28 dagen na een streptokokkeninfectie voor. Omdat de bacterie het immuunsysteem van het lichaam ertoe aanzet gezonde weefsels aan te vallen, kan de ziekte het hart, de gewrichten, de huid en de hersenen aantasten.
Symptomen van reumatische koorts zijn onder meer:
- koorts
- buikpijn
- pijn in de borst of kortademigheid
- gewrichtszwelling, pijn, roodheid, of warmte
- Nosebloedingen
- Uitslag op het bovenste deel van de armen of benen (meestal ringvormig of slangachtig)
- Huidknobbels of knobbels
- Ongewoon huilen of lachen of snelle schokkerige bewegingen van het gezicht, handen of voeten.
Rheumatische koorts kan levenslange hartproblemen veroorzaken als de ziekte niet snel of goed wordt behandeld. Antibiotica zijn effectief in het voorkomen van de ziekte als ze binnen negen dagen na de symptomen worden toegediend. Kinderen die reumatische koorts ontwikkelen, hebben tot hun 21e of tot 10 jaar na de diagnose regelmatig penicilline-injecties nodig.