De term ischias beschrijft symptomen van pijn in het been (en mogelijk tintelingen, gevoelloosheid of zwakte) die beginnen in de onderrug en doorlopen via de billen en de grote ischiaszenuw aan de achterkant van het been.
Ischias is een symptoom van een onderliggende medische aandoening – het is geen medische diagnose op zich.
Sciatica
Sciatica wordt vaak gekenmerkt door de aanwezigheid van een of meer van de volgende symptomen:
- Aanhoudende pijn in slechts één bil of één been (kan zelden in beide benen voorkomen)
- Pijn die heviger wordt bij zitten
- Brandend of tintelend gevoel dat zich naar beneden in het been verplaatst (in plaats van een doffe pijn)
- Weakheid, gevoelloosheid of moeite met het bewegen van het been of de voet
- Aanhoudende pijn in een bil
- Stekende pijn die het moeilijk kan maken om te staan of te lopen
Sciatica-pijn kan variëren van zelden en irritant tot constant en invaliderend. De specifieke symptomen van ischias variëren ook sterk wat betreft het soort symptoom, de plaats en de ernst ervan; alles hangt af van de aandoening die de ischias veroorzaakt. Hoewel de symptomen zeer pijnlijk kunnen zijn, leiden ze zelden tot blijvende schade (weefselschade) aan de ischiaszenuw.
De ischiaszenuw en ischias
Sciatica-symptomen worden veroorzaakt door irritatie van de grote ischiaszenuw. De heupzenuw is de grootste zenuw in het lichaam en bestaat uit afzonderlijke wortels die uit verschillende delen van de wervelkolom ontspringen en dan samenkomen om de “heupzenuw” te vormen.
- De nervus ischiadicus begint in de onderrug bij segment nummer 3 van de lendenwervels (L3).
- Er komt een zenuwwortel uit elk niveau van de onderrug van binnenuit de wervelkolom, en deze wortels komen samen en vormen de grote nervus ischiadicus.
- De nervus ischiadicus loopt van de onderrug naar de achterkant van elk been.
- In elk been vertakken delen van de nervus ischiadicus zich om bepaalde delen van het been van zenuwen te voorzien; bijvoorbeeld de bil, dij, kuit, voet en tenen.
De symptomen van ischias (bv. pijn in het been, gevoelloosheid, tintelingen, zwakte, en mogelijk pijn in de voeten) zijn verschillend, afhankelijk van welk deel van de zenuw is beklemd. Een beknelling van de zenuw ter hoogte van het vijfde lumbale segment (L5) kan bijvoorbeeld leiden tot zwakte in het strekken van de grote teen en mogelijk de enkel (steppage gang).
De progressie van ischias
De prevalentie van ischias neemt toe bij mensen van middelbare leeftijd. Het komt zelden voor voor de leeftijd van 20 jaar. De kans op ischias neemt toe tot het vijftigste levensjaar en neemt daarna af.1
In het algemeen wordt ischias niet veroorzaakt door een op zichzelf staande gebeurtenis of verwonding, maar ontwikkelt zich meestal in de loop van de tijd.
De overgrote meerderheid van de mensen met ischias geneest binnen een paar weken of maanden en bereikt verlichting van de pijn met niet-chirurgische behandelingen. Anderen lijden echter aan ernstige en slopende ischias als gevolg van beknelling van de heupzenuw.
Er zijn enkele symptomen die onmiddellijk medisch (en mogelijk chirurgisch) ingrijpen vereisen, zoals voortschrijdende neurologische symptomen (bijvoorbeeld beenzwakte) of darm- of blaasfunctiestoornissen.
Aangezien ischias wordt veroorzaakt door een onderliggende medische aandoening, richt de behandeling zich op het verlichten van de onderliggende oorzaken van de symptomen. De behandeling bestaat meestal uit zelfzorg of niet-chirurgische behandelingen, maar voor ernstige of behandelingsresistente gevallen kan een operatie een optie zijn.
Zie Behandeling van ischias
Behandeling van ischias
Behandeling van ischias
Behandeling van ischias
Sciatica.