William Masters was een 20e eeuwse gynaecoloog en seksonderzoeker die pionierde met de klinische studie van seks als onderdeel van het Masters en Johnson onderzoeksteam.
Professioneel leven
William H. Masters werd geboren op 27 december 1915 in Cleveland, Ohio. Zijn vader stuurde hem op 15-jarige leeftijd naar een kostschool en hij ging naar het Hamilton College als student. In 1943 studeerde hij af met een medisch diploma aan de Universiteit van Rochester. In 1947 trad Masters toe tot de faculteit van de medische faculteit van de Washington University in St. Louis, Missouri.
Masters deed onderzoek en doceerde verloskunde en gynaecologie aan de Washington University, en in 1954 nam hij Virginia Johnson in dienst als onderzoeksassistent. Samen bestudeerden Masters en Johnson de menselijke seksualiteit op ongekende manieren: ze observeerden en registreerden de reacties op seksuele stimuli bij proefpersonen in hun laboratorium. In 1964 richtten Masters en Johnson een non-profit organisatie op om fondsen te werven voor hun studies, de Reproductive Biology Research Foundation. Masters en Johnson trouwden in 1971 en waren vervolgens mede-directeuren van het Masters and Johnson Institute.
Masters en Johnson hebben in de loop der jaren vele paren therapeutisch behandeld, en zij deelden hun expertise met de wereld in hun bestsellers, Human Sexual Response en Human Sexual Inadequacy. Het echtpaar scheidde in 1993, in der minne, en ze werkten niet meer samen. Masters overleed in 2001.
Bijdrage aan de psychologie
Masters & Johnson’s jarenlange werk leidde tot baanbrekende vooruitgang op het gebied van de seksuele psychologie en de behandeling van seksuele problemen. Alfred Kinsey bestudeerde menselijke seksualiteit een decennium eerder, maar zijn onderzoek was gebaseerd op feedback van studiedeelnemers; Masters en Johnson tilden het seksonderzoek naar een hoger niveau door hun onderzoek in een laboratorium uit te voeren om de correlatie tussen seksueel gedrag en psychologie te evalueren.
Gebetaalde vrijwilligers-homo, lesbische en heteroseksuele paren en individuen-werden geobserveerd tijdens geslachtsgemeenschap en masturbatie om de menselijke seksuele respons te bestuderen. Het resultaat was dat Masters en Johnson vele mythes ontkrachtten over seksueel gedrag gebaseerd op geslacht, seksuele geaardheid en leeftijd. Zij identificeerden vier stadia van de menselijke seksuele reactie die vandaag de dag veel gebruikt worden.
- De opwinding/arousal fase: Seksuele opwinding treedt vaak op als gevolg van fysieke of psychologische stimulatie of seksuele gedachten, maar het kan ook schijnbaar willekeurig optreden. Opwinding verhoogt de hartslag en de bloeddruk. Zowel mannen als vrouwen vertonen erecte tepels, en mannen beginnen erecties te ontwikkelen, terwijl vrouwen vaginale smering afscheiden.
- De plateaufase: Voorafgaand aan het orgasme, markeert deze fase volledige seksuele opwinding. Mannen kunnen pre-ejaculatoire vloeistof afscheiden, en beide geslachten ervaren spiersamentrekkingen in hun genitaliën.
- Orgasme: Een extreem gevoel van genot valt samen met ritmische spiersamentrekkingen in de geslachtsorganen.
- De oplossingsfase: Seksuele interesse begint af te nemen. Masters en Johnson merkten op dat mannen tijdens de oplossingsfase in een refractaire periode terechtkwamen waarin ze niet meer tot een orgasme konden komen. Hoewel vrouwen ook een refractaire periode kunnen ervaren, wezen Masters en Johnson erop dat het vermogen van vrouwen om meerdere orgasmen te bereiken meestal resulteert in een kortere refractaire periode of helemaal geen.
Daarnaast ontwikkelden Masters en Johnson een klinisch therapieprogramma om paren te helpen die seksuele disfunctie aanpakken. In het verleden was de behandeling beperkt tot langdurige therapiesessies voor één lid van het paar; in 1959 begonnen Masters en Johnson als een team te werken om beide leden van het paar te behandelen in een twee weken durend programma, met een follow-up van vijf jaar. Koppels hadden een succespercentage van meer dan 80% met de Masters en Johnson counseling techniek. Zij beschreven deze techniek in 1970 in het boek Human Sexual Inadequacy.
Criticism and Controversy
Het werk van het team was niet zonder controverse. Masters deed een korte poging om homoseksualiteit te behandelen, en conservatieve groeperingen verweten Masters en Johnson dat zij een seksuele revolutie inluidden. Hun werk was echter razend populair. Human Sexual Response, het boek dat hun onderzoek bundelde, werd gedrukt in een populaire uitgave voor het grote publiek.