De spelers van de WNBA hebben een moment. Pundits en politici uit het hele spectrum wijzen erop dat Rev. Raphael Warnock zonder de steun van de basketbalbond zou terugkeren naar de Ebenezer Baptist Church in Atlanta in plaats van naar Washington, D.C., als Georgia’s allereerste zwarte senator.
Het verhaal is inmiddels bekend. WNBA speelsters brachten hun zomer en herfst door met het dragen van Vote Warnock shirts, als steunbetuiging aan zijn kandidatuur tegen WNBA franchise eigenaar Kelly Loeffler. Dit gold ook voor speelsters van het team waar Loeffler een belang van 49 procent in heeft, de Atlanta Dream. De WNBA speelsters waren niet zozeer tegen Loeffler vanwege haar Republikeinse politiek als wel vanwege het feit dat ze een lelijke campagne voerde tegen de Black Lives Matter beweging – de “bende”, zoals ze diegenen omschreef die protesteerden tegen de politiemoord op George Floyd – en zelfs tegen het recht van haar eigen speelsters om een politieke stem te hebben. Ze poseerde ook voor foto’s met een vooraanstaande Klansman, steunde de couppogingen van Donald Trump en weigerde WNBA-speelsters te ontmoeten die haar uitnodigden voor een gesprek over de campagne.
Een van die speelsters was Layshia Clarendon van de New York Liberty, die tegen me zei nadat de resultaten van Georgia bekend waren: “Holy shit, we hebben net een senaatszetel omgedraaid! We hebben niet alleen Leoffler afgezet, maar we hebben ook een progressieve kandidaat waar we echt in geloven helpen winnen. Dat is iets waar ik duidelijk over wil zijn in onze intentie als bond – dit was niet simpelweg het aanpakken van een eigenaar voor één opmerking, maar een organisatie rond het handhaven van onze waarden als leden van de WNBA. Ik heb het gevoel dat de kracht van collectieve actie van atleten nu pas aan de oppervlakte begint te komen – het land kan zich er maar beter op voorbereiden.”
Een van die speelsters was Atlanta Dream point guard Renee Montgomery. Montgomery nam dit jaar vrijaf van spelen vanwege zorgen over racisme en de pandemie. Ze is een toegewijde activiste en, voorspelbaar, in een staat van wat ik zou noemen opgewonden opluchting. Ik heb een reactie van haar kunnen krijgen over de stemming: “Ik ben blij met de overwinning voor Warnock, die een uitstekende senator zal zijn, maar ik ben evenzeer blij met de overwinning voor de democratie. Onze gemeenschap is onze macht aan het terugnemen, stem voor stem. Dit is nog maar het begin.”
Huidige uitgave
Schrijf je vandaag nog in en bespaar tot $129.
Montgomery’s woorden zijn zeer opzettelijk. Ze zei “winst voor Warnock,” niet “verlies voor Loeffler.” Clarendon zei ook heel duidelijk: “We hebben niet alleen Kelly Leoffler afgezet, maar we hebben ook een progressieve kandidaat waar we echt in geloven helpen winnen.” De WNBA speelsters namen veel moeite om Warnock te steunen en niet alleen hun verzet te uiten tegen Loeffler’s gebruik van hen alsof ze Sister Souljah waren met een jump shot. Ze zoomden in op Warnock, debatteerden en bespraken zijn politiek, en steunden hem uiteindelijk. Dat had niet alleen de kracht om Loeffler onderuit te halen – wie kent een baas immers beter dan zijn werknemers? – maar ook om Warnock, die op de dag dat de WNBA speelsters campagne voor hem gingen voeren op 9 procent stond, in een positieve stemming te brengen.
Montgomery zegt: “Het is nog maar het begin.” Dat kan van alles betekenen. Het zou kunnen betekenen dat dit het begin is van een nieuw tijdperk van atletenactivisme in het electorale domein. Het zou kunnen betekenen dat Ds. Warnock de eerste van een nieuwe golf van zwarte senatoriale kandidaten zal zijn. Maar het zou ook iets veel gevaarlijkers kunnen betekenen voor de “verzorgers” van de sport. Het zou kunnen betekenen dat franchise-eigenaren – miljardairs wier geld vaak op de meest onfrisse manieren is verdiend – niet langer carte blanche krijgen om hun competitie als progressief en “wakker” aan de man te brengen, terwijl ze ook politici steunen die in verdeeldheid en onverdraagzaamheid handelen. Deze franchise-eigenaren zijn vaak, zoals Loeffler het zelf trots omschreef, “rechts van Genghis Khan.” Het zal hen niet langer toegestaan worden om straffeloos tekeer te gaan. Niet langer zullen profsportteams witwasoperaties worden waar de franchisehouders miljoenen aan overheidsgeld krijgen en dat geld gebruiken om politici te financieren die “het publiek” anders nooit zou steunen.
Dit is een heel andere situatie dan in 2014, toen Donald Sterling, franchise-eigenaar van de Los Angeles Clippers, op band werd betrapt toen hij allerlei racistisch gewauwel uitsprak en gedwongen werd zijn team te verkopen. Niemand heeft Loeffler op band betrapt. Ze liet geen scheldwoorden vallen tussen haar foto ops met Klansmannen. Dit was een regelrechte afwijzing van haar politiek en een verklaring dat ze niet thuishoort in de WNBA en niet in de Senaat van de Verenigde Staten. De volgende stap, die op dit moment onvermijdelijk lijkt, zal zijn dat Loeffler haar belang van 49 procent in de Atlanta Dream verkoopt en Georgia net zo snel verlaat als ze uit Chicago verhuisde om een zetel in de Senaat te bemachtigen. Wat de sportwereld betreft, hebben de WNBA speelsters de eigendoms klasse op de hoogte gebracht: Jullie doen je politieke zaken niet langer in de schaduw, terwijl wij de andere kant op kijken. Atleten hebben lang de macht gehad om de lelijke kant van de eigenaars te onthullen. Maar de WNBA speelsters zijn de eersten die dat doen. Ze zullen niet de laatste zijn.