Inleiding: De publieke bezorgdheid over nadelige gezondheidseffecten door blootstelling aan kwik uit tandheelkundige amalgaamvullingen staat nog steeds hoog op de agenda. Patiënten met aspecifieke neuropsychiatrische symptomen kunnen hun klachten ten onrechte toeschrijven aan kwikvergiftiging, en sommige alternatieve medische aanbieders stellen de diagnose kwikvergiftiging met behulp van niet-gevalideerde tests of helemaal zonder tests.
Casusverslag: We rapporteren het geval van een 37-jarige vrouw die door haar huisarts naar onze polikliniek voor medische toxicologie werd verwezen nadat een wellness-arts die betrokken was bij haar zorg een dimercaptopropanesulfonzuur (DMPS) challenge-urineonderzoek had besteld dat een “verhoogd” kwikgehalte liet zien.
Discussie: Het gebruik van postchelator challenge urinetesten om kwikvergiftiging vast te stellen is niet gevalideerd. Het gebruik van dergelijke tests kan leiden tot foutief verhoogde kwikspiegels in de urine, wat resulteert in een verkeerde diagnose van kwikvergiftiging en onnodige, dure en mogelijk gevaarlijke chelatietherapie.
Conclusie: Huisartsen kunnen te maken krijgen met patiënten die zich zorgen maken over kwikvergiftiging na het ondergaan van postchelator challenge urinetesten. Bij patiënten met een lage verdenking op kwikvergiftiging is geruststelling afdoende. Bij patiënten met een matige tot hoge verdenking op kwikvergiftiging is een gevalideerde test op kwik, zoals een 24-uurs urine kwikspiegel, of doorverwijzing naar een medisch toxicoloog de meest geschikte aanpak.