Oh jeetje! Amy… Ik zit met een dilemma en ik kan bij niemand terecht…
Ik slikte de pil toen ik 17 was, ging over op een andere pil, en weer een andere… en gaf gewichtstoename en andere dingen de schuld van de pil. Toen ben ik overgestapt op de ring, waar ik niet van hield, maar ook niet haatte… behalve dan dat ik het absoluut haatte om anticonceptie te gebruiken. Het veranderde mijn sex drive-(welke sex drive?) en bovenal, mijn man en ik willen heel graag een baby.
Om terug te komen, ik nam per ongeluk de ring een week eerder uit, op 31 oktober-Ik had toen een volledige normale menstruatie op 6 november. Ik heb de hele maand de b/c niet vervangen en werd 14 december ongesteld. Het was ‘laat’ en ik dacht dat ik zwanger kon zijn… Maar tegelijkertijd ben ik er niet echt zeker van hoe ‘normaal’ mijn menstruaties zijn, of hoe ver ze uit elkaar zouden liggen.
Ik heb toen de draad weer opgepakt en ben met mijn man verhuisd naar zijn huis in Europa. Verrassend genoeg ging al mijn stress weg-ik ben over het algemeen een of andere controlefreak met geld-verhuizen-geen-banen-eeeek! Maar, ik heb deze tijd genomen als een grote pauze, terwijl we onze sh*t bij elkaar krijgen… Vrij zijn van de b/c gaf ons de kans om een normaal seksleven te hebben, yay! Maar toen…werd ik niet ongesteld. We wisten zeker dat ik zwanger was, en waren dan ook helemaal van slag toen ik op 22 januari een test deed, op 26 januari nog een keer en op 4 februari. Na de eerste negatieve test gaf ik de hoop op dat ik zwanger was. Zorgde ervoor dat ik ontspannen en kalm was en aan werkelijk niets dacht… En toen begon ik, op 8 februari.
Mijn vraag, na al deze langdradige uitleg is- Wat is er aan de hand?! Is het goed dat ik een volle maand overgeslagen heb? Zal ik normaal ovuleren? Ik wil zo graag baby’s… Ik weet het, het is nog veel te vroeg om bang te zijn dat het niet gaat lukken, maar gaaah.
Vertel me alsjeblieft dat het goed is…
Oh mijn hemel, het is ZO OKAY. Haal diep adem, stop met je handen in de knoop te wringen (ik zie het je doen door het computerscherm heen) en chill. Dit is volkomen, 100% normaal en te verwachten als je lichaam gewend raakt aan het stoppen met anticonceptie en zichzelf probeert te reguleren.
Zeker, sommige vrouwen worden zwanger van de pil. Sommige vrouwen raken zwanger in de eerste maand na het stoppen met de pil. Maar sommige vrouwen hebben een paar cycli nodig – soms wel zes maanden of zelfs een jaar – om weer “normale” cycli en een regelmatige ovulatie te krijgen.
Het is…hoeveel…vier maanden geleden dat je de ring hebt verwijderd? Je had de menstruatie die je die maand toch zou krijgen. En dan … een soort van late menstruatie en dan een droge periode. Allemaal tijdens een stressvolle en levensveranderende tijd. Het lijkt me dat je lichaam nog een paar maanden nodig heeft om weer op gang te komen.
Natuurlijk kan ik je niet allerlei wetenschappelijke dingen vertellen die echt uitleggen waarom dit gebeurt, maar als je het gewoon op het meest basale niveau bekijkt – je hebt de eisprong (toch al een delicaat en temperamentvol proces om mee te maken) al sinds je tienerjaren onderdrukt. Nu verwacht je plotseling dat je lichaam na al die jaren weer bij de les komt en iets doet (perfect, als een klok). Ik denk dat er voor elke Christina Aguilera met haar super-ei en super-sperma praatjes, er waarschijnlijk veel meer vrouwen zoals jij zijn.
De ENIGE reden voor enige bezorgdheid zou zijn als je menstruatie al zo onregelmatig was VOORDAT je aan de pil ging. Altijd te laat, geen echt waarneembaar patroon, en maanden en maanden ertussen. Dit was ik, vanaf dat ik 13 was. Dus na het stoppen met de pil, had ik een paar regelmatige menstruaties direct daarna en dan … niets. Mijn cyclussen waren gemiddeld 75 dagen… of langer. Dus voor mij, annovulatie was mijn lichaam’s natuurlijke ritme, en het was klote. Maar het is duidelijk geen onoverkomelijk probleem, noch met een medische behandeling, noch met heel veel geduld.
Als je menstruatie als tiener regelmatig was, zal die waarschijnlijk snel weer op niveau komen. (En vergeet niet dat zelfs vrouwen die klokvaste menstruaties hebben, om de een of andere reden nog wel eens een annovulatoire cyclus hebben. Stress wordt meestal als schuldige aangewezen, hoewel je weet dat ik mezelf nog liever met lipliner in het oog prik dan een andere vrouw die zwanger probeert te worden, te vertellen dat ze zich moet “ontspannen”). Als je na zes maanden nog steeds niet zwanger bent en je menstruatie nog steeds heel onregelmatig is, moet je zeker met je arts praten. Maar veel artsen zullen je vertellen dat je zes maanden tot een jaar na de geboortebeperking moet wachten. (Natuurlijk moet je in deze periode ook nog steeds een uitstrijkje laten maken en regelmatig je bekken laten onderzoeken, zeurpiet.)
Als je het gevoel hebt dat je in de tussentijd iets moet doen, anders word je gek, ga dan naar Whole Foods en haal wat prenatale vitamines en frambozenblaadjesthee. Prenatale vitamines zijn altijd een goed idee voor iedereen die probeert zwanger te worden, en ze corrigeren eventuele onderliggende tekortkomingen die je lichaam uit balans kunnen houden. De frambozenblaadje thee is slechts een van de vele crockpot natuurlijke remedies die ik probeerde (het “ondersteunt het vrouwelijk systeem” en wordt naar verluidt al eeuwenlang gebruikt door inheemse Amerikaanse vrouwen om onregelmatige menstruatie te corrigeren). Ik weet het niet. Ik dronk zeker niet de aanbevolen drie kopjes per DAG, maar ik dronk ’s morgens af en toe een kopje en tja…huh. Ik werd zwanger. (Ik heb trouwens geen frambozenblad gebruikt om zwanger te worden van mijn eerste zoon, Noah. Die keer kreeg ik een hond. Dus dat zou je ook kunnen proberen). (Hiermee eindigt het mogelijk speculatieve logica-gedeelte van de Smackdown.)
Maar serieus: het is oké. Je beschrijft iets dat veel vrouwen is overkomen. Je bent niet alleen of een of andere onvruchtbare freak van de natuur. Het is zenuwslopend, als je eenmaal hebt besloten dat je echt heel graag een baby wilt, om te ontdekken hoe willekeurig en delicaat het hele ei-ontmoet-sperma proces is. (Zelfs mijn gynaecoloog heeft meermaals gezegd dat het verbazingwekkend is dat iemand van ons er ooit in slaagt geboren te worden). Maar het is nog geen tijd voor paniek. Zelfs als je uiteindelijk de ART-route kiest, is er nog genoeg tijd om te flippen en te hergroeperen en een plan te bedenken en om te gaan met alle obstakels die je in de weg staan. Maar nu, op dit moment, is er gewoon geen reden om niet optimistisch te zijn dat alles wel goed komt.