Guinguette Marais Poitevin

De Tudors zijn ongetwijfeld een van de meest gevierde dynastieën in de Engelse en Welshe geschiedenis. Hun 118-jarige heerschappij heeft een onuitwisbare stempel gedrukt op de opbouw van het moderne Groot-Brittannië: politiek, religieus en cultureel. In architectonisch opzicht is de erfenis van de Tudors overal op het eiland terug te vinden, zowel in onze grootste steden als in de landelijke omgeving. Van Pembrokeshire tot East Anglia, en van Cornwall tot Northumberland, elk deel van Engeland en Wales bezit zijn eigen juweeltje van de Tudors dat erop wacht om ontdekt te worden. Nathen Amin, historicus en oprichter van de Henry Tudor Society, heeft acht kastelen uitgekozen die elke liefhebber ten minste één keer in zijn leven zou moeten bezoeken, Letterlijk in de voetsporen van de meest fascinerende familie – de Tudors…

Hampton Court Palace is de typische Tudor-locatie, onherroepelijk verbonden met Hendrik VIII. Vanaf het eerste moment dat u het grote poortgebouw met de uitgestrekte gevel van rode bakstenen ziet, wordt u betoverd door het grootste bestaande bewijs van de pracht en praal van de Tudors.

Hampton Court zoals wij het kennen, ligt aan de oevers van de Theems, een tiental kilometers stroomopwaarts van het centrum van Londen, en dankt zijn ontstaan aan de imposante favoriet van Hendrik VIII, kardinaal Wolsey, die in 1515 opdracht gaf voor de bouw. Hampton Court, geïnspireerd door de grote Italiaanse renaissancepaleizen, werd pas na zeven jaar voltooid en was het mooiste paleis in zijn soort in Engeland. In 1528 werd het paleis eigendom van de koning en tussen 1532 en 1535 bouwde Henry de prachtige Grote Zaal, met misschien wel het meest opvallende 16e-eeuwse hamerbalken dak dat er bestaat, gevolgd door een nieuw poortgebouw in 1540, met daarop een buitengewone astronomische klok. Andere overgebleven kenmerken van het Tudor paleis zijn de enorme keukens die eens Henry’s hof voedden, en de ongeëvenaarde Chapel Royal met zijn betoverende blauwe en met goud bespannen houten plafond.

De drie kinderen van Henry VIII – Edward VI, Mary I, en Elizabeth I – maakten allen gebruik van hun vaders paleis. Edward werd in Hampton Court geboren in oktober 1537. Zijn moeder Jane Seymour overleed twee weken later op tragische wijze in haar kamer. Hoewel delen van het paleis aan het eind van de 17e eeuw een barokke opknapbeurt kregen, is geen andere locatie in Engeland herkenbaarder vanwege zijn Tudor-connecties.

Ludlow Castle staat bekend om zijn schilderachtige ligging in de Welshe March hoog boven de rivier de Teme, ooit de zetel van de invloedrijke Mortimer-familie, voorouders van het Huis van York, en van waaruit generaties Anglo-Normandische heren hun rusteloze Welshe buren probeerden te onderwerpen. Oorspronkelijk gebouwd in de 11e eeuw en in de eeuwen daarna regelmatig uitgebreid, was Ludlow in de Tudor-periode de thuisbasis van de raad in de Marche van Wales, een bestuursorgaan dat nominaal werd bestuurd door de Prins van Wales.

Henry VII schonk Ludlow in 1493 aan zijn oudste zoon Arthur, en het was hier dat de erfgenaam van de Tudor-troon in 1501 terugkeerde na zijn ostentatief huwelijk met Katherine van Aragon, en tijdens de kerstfestiviteiten die winter hof hield als man en vrouw. Ludlow werd zo het toneel van een van de grootste ‘deden-ze-het of deden-ze-het-niet’ vragen uit de Engelse geschiedenis – was hun huwelijk geconsumeerd? –

De verwachting was dat deze verbintenis met Europa’s belangrijkste koninklijke dynastie een gouden tijd voor de Tudors zou inluiden, maar helaas zou het noodlot, mogelijk in de vorm van de pest of zelfs tuberculose, ingrijpen en zowel Arthur als Katherine treffen. Tussen zes en zeven uur op de ochtend van 2 april 1502 overleed prins Arthur, slechts 15 jaar oud, binnen de muren van Ludlow Castle. Katherine herstelde echter van haar eigen ziekte en trouwde met Arthur’s jongere broer, Henry.

Henry en Katherine’s enige overlevende kind, Prinses Mary (later Mary I), was de enige andere koninklijke Tudor die geruime tijd in Ludlow verbleef, tussen 1525 en 1528 tijdens haar periode als vermoedelijke erfgenaam. Ludlow is dus ooit het thuis geweest van twee toekomstige Tudor-koninginnen van Engeland. Het kasteel bezit nog steeds aanzienlijke ruïnes die herkenbaar zouden zijn geweest voor Arthur, Katherine en Mary, waaronder het suggestieve Solar Block waarin zij woonden, de Great Tower en Hall, en het fascinerendst van alles, de ronde Normandische kapel gewijd aan Maria Magdalena.

Thornbury Castle in Zuid-Gloucestershire is naar verluidt het enige Tudor-fort dat als hotel fungeert. Het biedt gasten de eigenzinnige ervaring om in dezelfde slaapkamer te slapen als waar Henry VIII en Anne Boleyn ooit verbleven.

Hoewel het in de 15e eeuw deel uitmaakte van de landgoederen van de Stafford familie, was het kasteel korte tijd in handen van Jasper Tudor, een oom van Henry VII, tijdens de minderjarigheid van zijn stiefzoon Edward Stafford, 3e Hertog van Buckingham. Jasper overleed zelfs in Thornbury op 21 december 1495.

Als volwassene groeide Buckingham uit tot een stoutmoedig en hooghartig individu, en met zijn uitzonderlijke rijkdom begon hij aan een ambitieus wederopbouwprogramma in Thornbury dat, wanneer het voltooid was, zijn gelijke niet zou kennen. Een paranoïde koning als Hendrik VIII voor de gek proberen te houden was echter nooit een goed idee, en in april 1521 werd Buckingham gearresteerd wegens verraad en geëxecuteerd op Tower Hill in Londen. Het gevolg was dat het gereedschap in Thornbury werd neergehaald en de bouw voor onbepaalde tijd werd stilgelegd.

In augustus 1535 bezocht Henry VIII Thornbury voor 10 dagen met zijn nieuwe koningin Anne Boleyn, waarbij hij vermoedelijk verbleef in een achthoekige torenkamer die nu bekend staat als de slaapkamer van de hertog. Het kasteel, dat nooit volledig werd voltooid vanwege Buckingham’s vroege dood, raakte geleidelijk in verval, voordat het in de 20e eeuw werd gerestaureerd en heropend als luxe hotel.

• De verrassende plek waar Henry VIII begraven ligt

Sudeley Castle is een ander kasteel in Gloucestershire met een opmerkelijke aanspraak op roem – het is de enige particuliere residentie in Engeland waar een voormalige koningin begraven ligt.

Aan het eind van de 15e eeuw was Sudeley korte tijd in handen van de toekomstige Richard III, die het kasteel gebruikte als uitvalsbasis voor de slag bij Tewkesbury in 1471, en later van Jasper Tudor, hoewel het aan het begin van de regeerperiode van Hendrik VIII weer in handen van de kroon was. De machtige koning bezocht het met Anne Boleyn tijdens zijn westelijke opmars in 1535.

Toen Edward VI op de troon kwam, schonk hij Sudeley aan zijn oom Thomas Seymour, die slechts een paar maanden na de dood van de oude koning in het geheim was getrouwd met Henry VIII’s beschaafde weduwe Katherine Parr. Katherine werd al snel zwanger en trok zich terug in Sudeley om op 30 augustus 1548 te bevallen van een kind, dat Mary werd genoemd. De 36-jarige koningin overleed slechts zes dagen later aan de gevolgen van complicaties

De voormalige koningin van Engeland werd gebalsemd en in doeken gewikkeld begraven in St Mary’s Chapel op het kasteelterrein, samen met haar eerste rouwende Lady Jane Grey, de latere Tudor koningin-die-er-niet-was. Haar fraaie marmeren graftombe is nog steeds te zien in de kapel, en is bijzonder aangrijpend vanwege de rustige, afgelegen locatie.

Van alle Tudor-koninginnen spreekt Anne Boleyn het meest tot de verbeelding. Het is een verfijnde, intelligente en innemende vrouw die Hendrik VIII dwong tot een beroemde breuk met Rome om haar hand te krijgen.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat Annes ouderlijk huis in Kent ongetwijfeld een van de populairste Tudor-locaties in Engeland is, een adembenemend juweel in de goed opgesmukte kroon van het zuidoosten. Hever was vanaf het midden van de 15e eeuw een huis van de familie Boleyn en werd in 1505 geërfd door Thomas Boleyn, die er ging wonen met zijn vrouw Elizabeth en drie kinderen, George, Mary en Anne. De meningen van de wetenschappers blijven verdeeld over de vraag of Anne in Hever is geboren, hoewel bezoekers de nederige ervaring kunnen opdoen het persoonlijke getijdenboek van de tragische koningin te zien, compleet met haar eigen handschrift.

Hoewel de belangrijkste attractie van het kasteel Anne Boleyn blijft, kwam het pand tussen 1540 en haar dood in 1557 in bezit van Henry VIII’s vierde vrouw, Anne of Cleves, als onderdeel van haar genereuze scheidingsregeling. Ironisch genoeg was er ook een verborgen katholieke kapel die in 1584 werd gebouwd door de toenmalige bewoners, de Waldegraves, recusante pausgezinden die heimelijk hun erediensten hielden tijdens het bewind van Annes dochter Elizabeth I, toen het katholicisme vogelvrij was verklaard.

De kastelen van Deal en Warmer, gelegen aan de Kentse kust tegenover het vasteland, zijn uniek in deze lijst omdat er nooit een Tudorvorst heeft gewoond. Desalniettemin zijn de forten historisch fascinerend vanwege hun ontwerp; vanuit de lucht, vanwege hun halfronde bastiontorens, lijken ze allebei opvallend veel op de Tudor Rose, een extreme maar innovatieve poging om de Tudor dynastie te brandmerken. De havens, die iets minder dan twee mijl uit elkaar liggen, werden in 1539 op bevel van Hendrik VIII gebouwd om het rijk te verdedigen tegen eventuele Franse agressie of agressie van het Heilige Roomse Rijk na de breuk van de koning met Rome. De forten, gebouwd van Kentish ragstone en Caen stone gerecycled uit plaatselijk opgeheven kloosters, waren strikt militair, bestonden uit wachtvertrekken en geschutsmagazijnen, met tientallen kanonnen op het dak gericht op zee.

Henry VIII, die zichzelf altijd een militair heeft gevonden, heeft de forten na voltooiing persoonlijk geïnspecteerd, hoewel de invasiedreiging uiteindelijk nooit echt is uitgekomen tijdens zijn leven. Ook zijn dochter Elizabeth I bezocht Deal in 1573 om zich ervan te vergewissen dat het kasteel nog steeds geschikt was voor zijn taak tijdens haar eigen problemen met haar buren op het vasteland, in haar geval Filips II, de katholieke koning van Spanje die de protestantse Engelse koningin uit de weg wilde ruimen.

Buitengewoon letterlijk de geboorteplaats van de Tudor-dynastie, hoewel niemand zoveel had verwacht in de winternacht van 28 januari 1457 toen Margaret Beaufort, een weduwe van net 14 jaar, beviel van een jongen die op 28-jarige leeftijd de troon zou bestijgen door Richard III te doden.

De betrokkenheid van de Tudors bij Pembroke, gelegen op een rotsachtig voorgebergte naast de charmante monding van de Cleddau, begon in 1452 toen Jasper Tudor, Henry’s toegewijde oom, het graafschap van Pembroke kreeg toegewezen. Na de dood van zijn broer Edmund, vier jaar later, nam Jasper de zorg voor zijn zwangere schoonzus op zich. Volgens de overlevering werd het jonge kind van de Tudor in een van de robuuste buitenste vertrekken van het kasteel bij het poortgebouw geboren, een moeilijke bevalling voor de jonge en slanke moeder, die Margaret waarschijnlijk onvruchtbaar maakte voor de rest van haar tumultueuze leven.

Henry Tudor bracht zijn eerste jaren door onder de hoede van zijn oom, totdat de nationale politiek, en de komst van het Huis van York in 1461, hem dwong te verhuizen door Zuid-Wales naar Raglan Castle. Een decennium later zou hij kort met zijn oom naar Pembroke terugkeren, toen het paar achter de kasteelmuren een schuilplaats zocht tegen achtervolgende Yorkers, voordat hij over het Kanaal in ballingschap vluchtte, een ballingschap die pas eindigde tijdens zijn onwaarschijnlijke opmars naar de troon in 1485.

Henry’s band met Pembroke werd echter nooit vergeten: zijn zoon Henry VIII’s tweede vrouw Anne Boleyn voerde kortstondig de titel Markies van Pembroke. Meer recentelijk werd in de schaduw van een van de machtigste middeleeuwse forten van het koninkrijk een trots standbeeld van een meter hoog opgericht van de enige Welshe koning van Engeland.

Raglan Castle is een grandioze Welshe ruïne dicht bij de Engelse grens, die in 1587 door Thomas Churchyard treffend werd omschreven als een “zeldzaam en nobel schouwspel”, deels vanwege het spectaculaire poortgebouw, mogelijk een van de mooiste van het land. Belangrijker voor het verhaal van de Tudors is dat Raglan de eer heeft het ouderlijk huis te zijn van de eerste Tudor-monarch Henry VII, die hier in 1461, slechts vier jaar oud, bij de familie Herbert werd ondergebracht.

Hoewel William Herbert een toegewijde Yorkist was, een gezworen vijand van Henry’s Lancastrian relaties en een rol speelde bij de dood van de vader van de jongen in 1456, genoot de jonge Tudor niettemin een eervolle opvoeding in Raglan gedurende het volgende decennium. Henry kreeg een goede opvoeding, zodat zijn hofbiograaf Bernard André er later aan herinnerde hoe het kind “zijn leeftijdsgenoten snel overtrof”. Toen hij koning werd, vergat Henry zijn opvoeding in Monmouthshire niet. Hij ontbood de weduwe Lady Herbert aan het hof, waar zij in de nadagen van haar leven genadig werd beloond. Henry keerde nooit terug naar Raglan, maar in 1502 bracht zijn koningin Elizabeth van York wel een kort bezoek.

• 9 van de beste kastelen van Groot-Brittannië

Architectonisch zijn de overblijfselen van Raglan omvangrijk, met name de vijf verdiepingen tellende, zeshoekige donjon in Franse stijl en het uitzonderlijke poortgebouw – met twee half-hexagonale torens bekroond met aanzienlijke machicoulis – zijn het vermelden waard. Een vlaag van Tudor-open haarden, samen met overgebleven Elizabethaanse erkers, de lange galerij, en het bewijs van de ooit schilderachtige Fountain Court zijn getuigen van het eens zo rijke verleden van het kasteel, toen het hielp een Tudor-koning groot te brengen.

Nathen Amin is de auteur van de eerste volledige biografie van de Beaufort-familie, The House of Beaufort, uitgebracht in 2017 en een Amazon #1 Bestseller voor Wars of the Roses. Hij is ook auteur van Tudor Wales (2014) en werkt momenteel aan zijn vierde boek, Pretenders to the Tudor Crown, dat in 2019 moet uitkomen.

Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd door HistoryExtra in januari 2018