AustraliëEdit
In New South Wales kan een rechter een dagvaarding geheel of gedeeltelijk nietig verklaren op grond van het feit dat het om een “fishing expedition” gaat. In Lowery v Insurance Australia Ltd oordeelde het NSW Court of Appeal dat wanneer documenten waarom in het overzicht van een dagvaarding wordt verzocht, geacht worden geen relevantie te hebben voor de betwiste procedure, de dagvaarding kan worden vernietigd omdat zij geen legitiem forensisch doel heeft. Ook werd geoordeeld dat het niet de taak van de rechter was om de dagvaarding te herformuleren en de reikwijdte ervan te beperken tot de punten waarover een geschil bestaat. In Victoria wordt een dagvaarding gewoonlijk uitgevaardigd door een griffier van de rechtbank, en is geen verlof van de rechtbank vereist.
Nieuw-ZeelandEdit
In Nieuw-Zeeland worden dagvaardingen beheerst door de regels van de rechtbank waarin de dagvaarding wordt uitgevaardigd.
Verenigde StatenEdit
Dagvaardingen worden gewoonlijk uitgevaardigd door de griffier van de rechtbank, in naam van de rechter die de zaak voorzit. Daarnaast kunnen advocaten volgens de regels van de rechtbank zelf dagvaardingen uitvaardigen in hun hoedanigheid van functionaris van de rechtbank. Gewoonlijk worden dagvaardingen “in blanco” afgegeven en is het de verantwoordelijkheid van de advocaat die de eiser of de verweerder vertegenwoordigt namens wie de getuigenis moet worden afgelegd, om de getuige de dagvaarding te overhandigen. Als een getuige weigerachtig is om te getuigen, dan is de persoonlijke betekening van de dagvaarding gewoonlijk vereist met bewijs van betekening door een niet-partij server.
De dagvaarding zal gewoonlijk op het briefhoofd van de rechtbank zijn waar de zaak wordt gedeponeerd, de partijen bij de zaak noemen, en bij naam worden geadresseerd aan de persoon wiens getuigenis wordt gevraagd. De dagvaarding zal de volgende bewoordingen bevatten: “U wordt hierbij gelast u persoonlijk te melden bij de griffie van deze rechtbank” of iets soortgelijks, met een beschrijving van de specifieke plaats, de geplande datum en het tijdstip van de verschijning. Sommige uitvaardigende jurisdicties voegen een vermaning toe waarin de betrokkene wordt gewezen op de strafrechtelijke sanctie voor het niet naleven van een dagvaarding, en waarin hem of haar eraan wordt herinnerd de gerechtsgebouwen niet te verlaten voordat hij of zij door een bevoegde autoriteit is verontschuldigd, vaak eindigend met de archaïsche dreiging “Niet-nakoming op eigen risico”. In sommige situaties wordt de persoon die moet getuigen of documenten moet overleggen betaald.
Pro se litigants die zichzelf vertegenwoordigen, moeten, in tegenstelling tot advocaten, een griffier vragen om hen officieel dagvaardingsformulieren te verstrekken wanneer zij getuigen telefonisch of persoonlijk moeten oproepen, of wanneer zij officieel moeten verzoeken om documenten naar hen of rechtstreeks naar de rechtbank te sturen. Alle documenten die niet zijn gedagvaard of door een getuige zijn geverifieerd, kunnen door de tegenpartij als van horen zeggen worden verworpen, tenzij de regels inzake van horen zeggen uitzonderingen maken of de rechter dit toestaat. Indien de getuige wordt opgeroepen via een interlokaal telefoongesprek, dan is de verzoekende partij verantwoordelijk voor het initiëren van het gesprek en voor de betaling met een prepaid telefoonkaart. De meeste staten (waaronder Californië) hebben verdere beperkingen op het gebruik van dagvaardingen in strafzaken.
In sommige staten (zoals Florida) moet de dagvaardende partij eerst een Notice of Intent to Serve Subpoena, of een Notice of Production from Non-Party indienen, tien dagen voordat de dagvaarding wordt uitgevaardigd, zodat de andere partij ruim de tijd heeft om bezwaar aan te tekenen.
Ook heeft de gedagvaarde partij het recht bezwaar te maken tegen de uitvaardiging van de dagvaarding, indien deze een oneigenlijk doel heeft, zoals het dagvaarden van stukken die niet relevant zijn voor de procedure, of het dagvaarden van personen die geen bewijs hebben om te presenteren, of het dagvaarden van stukken of getuigenissen die vertrouwelijk of bevoorrecht zijn.
Standing committees in beide huizen van het Congres van de Verenigde Staten hebben de bevoegdheid om dagvaardingen uit te vaardigen voor legitieme wetgevings- en onderzoeksdoeleinden. Dit dwingt tot het afleggen van een getuigenis of het overleggen van stukken, en het niet reageren is minachting van het Congres.
Er zijn verschillende uitzonderingen op het verplicht zijn om voor de rechter te getuigen, waaronder de volgende voorbeelden:
Vijfde Amendement – Volgens het Vijfde Amendement van de Amerikaanse grondwet kan niemand worden gedwongen om tegen zichzelf te getuigen. Getuigen kunnen niet worden gedwongen te getuigen als de getuigenis hen zal beschuldigen. Dit recht kan echter worden ontzegd als de getuige immuniteit wordt verleend. Deze immuniteit stelt hen in staat om te getuigen, en maakt hen immuun voor vervolging voor misdaden die zij bekennen.
Spousal privilege – In de meeste gevallen kan een persoon niet worden gedwongen om tegen zijn echtgenoot te getuigen. Deze regel vloeit voort uit het Vijfde Amendement en het “één vlees”-concept van het huwelijk. Volgens deze regel zijn gehuwde echtgenoten verbonden in één vlees, en kunnen zij dus niet worden gedwongen tegen elkaar te getuigen. Uitzonderingen op deze regel zijn gevallen van huiselijk geweld of seksueel misbruik.
Counselors or Priests – Communicatie met een counselor of priester wordt als bevoorrecht beschouwd, omdat beide banen inhouden dat cliënten volledig eerlijk zijn, zonder bang te hoeven zijn voor de gevolgen.
Advocaten – Om het beste juridische advies te krijgen, moeten cliënten hun advocaat alle details vertellen zonder bang te hoeven zijn voor consequenties, dus daarom is communicatie met een advocaat beschermd, en een advocaat kan niet worden gedwongen om tegen een cliënt te getuigen.
Dokters – Dokters mogen geen patiëntendocumenten openbaar maken zonder toestemming van de patiënt, onder de wet op het patiëntengeheim. Daarom is een getuigenis van een arts tegen een patiënt een schending van hun eed. Daarom kunnen artsen nooit worden gedwongen medische dossiers openbaar te maken.
Diplomaten – Buitenlandse diplomaten kunnen nooit worden gedwongen voor de rechter te getuigen, op grond van de Diplomatieke Immuniteit.
Incompetente getuige of bewijsmateriaal – Een getuige kan geheugenproblemen hebben, waardoor zijn of haar vermogen om zich gebeurtenissen naar waarheid te herinneren kan worden aangetast. Het kan ook zijn dat zij lichamelijk niet in staat zijn om voor de rechter te verschijnen.
Ontoelaatbaar bewijs – Als het bewijs illegaal is verkregen, is het niet toelaatbaar in de rechtszaal. Iemand die bijvoorbeeld een privé-terrein binnensluipt en een privé-gesprek tussen twee echtgenoten afluistert, mag niet voor de rechter getuigen. Hetzelfde geldt voor illegaal opgenomen gesprekken, illegaal gemaakte foto’s, of afgeluisterde gesprekken. Als bijvoorbeeld een inbreker in een huis inbreekt en binnen drugs ontdekt, zal zijn bewijs niet in de rechtbank worden toegelaten, omdat het illegaal is verkregen.