Zuigt. Echt waardeloos. Niet Zuigt.
Toen ik gescheiden was en me op het daten stortte, was ik absoluut doodsbang. En onwetend. Uitgaan is nogal veranderd sinds de laatste keer dat ik single was. Ik was niet klaar voor het avontuur. Het was alsof ik een meerdaagse trektocht zou maken met slechts een waterfles, een paar elastiekjes en een lepel. Niets had zin.
Ik had absolute horrorverhalen gehoord van een goede vriend van me die 83 eerste afspraakjes had gehad. Ze waren slecht. Echt slecht.
Mijn vriend had zelfs een afspraakje met een meisje dat echt geloofde dat ze een druïde was en hem daarvan probeerde te overtuigen.
Ik herinnerde hem eraan dat ik pas vrijgezel was en dat zijn verhalen voor mij vernederend waren. Het gaf me weinig hoop voor de toekomst, ondanks het feit dat hij een absoluut geweldige vrouw had ontmoet en ze nu heel gelukkig zijn samen. Hij is een overlever. Druïden zijn verdoemd.
Hij lachte en zei me dat ik me geen zorgen moest maken. Hij legde uit dat er drie stadia van afspraakjes waren die ik zou doorlopen. Ik schudde ze van me af. Ik wist niet hoezeer hij gelijk had.
Het duurde zes maanden na de scheiding voordat ik zelfs maar kon overwegen om uit te gaan. Het idee deed mijn huid zowat kriebelen. Dit is geen goed uitgangspunt. Niemand wil je zeikerds. Stop dat weg. Je moet wachten tot dat voorbij is.
Als het voorbij is, ga je naar fase één. Dit is waar je jezelf oppept. Er zullen spiegel peptalks zijn. Dat hebben we allemaal gedaan.
Het voordeel is dat als je eindelijk de beslissing neemt om te daten, het eigenlijk spannend is. Het besef dat je niet langer de rest van je leven met één persoon hoeft door te brengen, dringt tot je door en dat is heerlijk. Je ontmoet nieuwe mensen. Je gaat met ze zoenen. Misschien ontmoet je zelfs iemand die je absoluut verrukkelijk vindt.
Je veegt er vrolijk op los. Je laat je vrienden je matches zien. Je besteedt veel tijd aan het klaarmaken voor dates. Je voelt je weer een tiener en het is godverdomme geweldig.
Als je in deze fase zit, God zegene je, jij glanzend mooi ding. Ik ga me nu verontschuldigen voor wat er later gebeurt, want aan fase één komt uiteindelijk een einde.
Hoop is moeilijk te dragen. Het is glibberig. Hoop is een angstaanjagend iets dat optimisme vereist. Het betekent dat je de moed moet hebben om in het diepe te springen. Wees blij dat je bent gaan zwemmen. Weet alleen wanneer je uit het water moet komen.
De tweede fase is depressie.
Dit is het moment waarop een van de twee dingen met je is gebeurd.
1) Je hebt ongeveer 83 eerste afspraakjes gehad die helemaal nergens toe hebben geleid. Je voelt een overweldigend gevoel van wanhoop dat je nooit iemand gaat ontmoeten en de rest van je leven in eenzaamheid met je acht katten zult doorbrengen. Je legt je erbij neer dat je die oude vent bent die in een tuinstoel zit en tegen kinderen schreeuwt.
2) Je bent door de hoopfase geleid door een schijnbaar geweldig persoon die je hand vasthield en je regelrecht de depressie in leidde. Dit is waar ik belandde toen hoop van het toneel verdween alsof het iemand van achteren aanreed en geen verzekering had.
Mijn eerste post-scheidingsrelatie eindigde niet bijzonder goed. Er was veel geduw en getrek en weer aan, weer uit. Ik was bang om hem te verliezen en bang om los te laten.
Achteraf gezien was het niet zo dat ik hem niet kwijt wilde. Ik wilde de hoop niet verliezen. Eenmaal verloren, vervangt depressie de hoop.
Ik zal je dit vertellen: Het wordt vreemd in fase twee. Je zult dingen zeggen en doen die niet goed zijn. Woorden zullen uit je mond komen en je zult dan achter je kijken om te zien wie dat zei. Je vrienden zullen bezorgd worden. Ik verstopte me vaak in mijn huis. Ik dronk veel proteïneshakes omdat kauwen me gewoon energie kostte.
De laatste fase is vreugde.
De wolken zullen wijken. Je hersenen schakelen over.
Je zit eindelijk lekker in je vel, geeft er geen moer meer om, staat meer open voor mensen, weet wat je wilt, en hebt er geen moeite mee dat te uiten. Je bent afgestudeerd van de rare dingen.
Mijn vriendin, Niki Marinis, noemt dit het IDGAF-eiland. Toen ik op de kust landde, begroette ze me met confetti.
Je verlaat Fase Twee omdat je je realiseert dat de negatieve energie je tijd gewoon niet waard is. In Fase Drie, wordt daten minder belangrijk. Het is een bijzaak. De kracht ervan is afgenomen. Mijn emotionele investering op dit moment is in mij, niet dating. Ik weet zeker dat er mannen zullen zijn die die investering verdienen en mij toestaan die te geven.
Interessant is dat mensen in Fase Drie het aantrekkelijkst zijn. Er is een zelfvertrouwen dat gepaard gaat met een verminderde bezorgdheid over het vinden van een partner. Ik probeer andere mensen in Fase Drie te vinden. Zij zijn het leukst.
Ik sta mezelf toe plezier te hebben en gewoon te leven. Het is prachtig. Waar je ook bent, beweeg met gratie. En altijd vooruit. Achteruit is een verliezende propositie. Vreugde is een hel van een partij om te krijgen.