Een topspits in de NBA moet beschikken over een zeldzame combinatie van vaardigheid en talent. Hij moet groot en sterk zijn, maar ook snel en fijngevoelig. LaMarcus Aldridge van de Portland Trailblazers combineert deze kwaliteiten, en nog iets meer. Hij begrijpt het spel net zo goed als veel scouts en coaches in de competitie. En zoals al die scouts en coaches je zullen vertellen, dat is wat de goede 4’s van de groten scheidt. Is LaMarcus op weg naar grootheid? Fans in Rip City geloven dat hij de juiste man op de juiste plaats op het juiste moment is. Het slimme geld – en LaMarcus – zegt dat zij ook gelijk hebben. Dit is zijn verhaal…
OOPGROEI
LaMarcus Nurae Aldridge is geboren op 19 juli 1985 in Dallas, Texas. (Klik hier voor een volledig overzicht van de sportverjaardagen van vandaag.) Niemand was verbaasd toen hij ter wereld kwam met een gewicht van 11 pond en meer dan 22 centimeter. Zijn moeder Georgia is 1.90 m, en zijn vader Marvin is 1.90 m.
LaMarcus groeide op als voetbalfan en was fan van de Cowboys. Het team was bijna elk seizoen een kanshebber voor de Super Bowl, met Troy Aikman, Michael Irvin en Emmit Smith in hun topjaren.
Niettegenstaande de Cowboys, was basketbal het familiespel. Marvin was een high school basketbal legende, en na verloop van tijd werd dat ook LaMarcus’ broer, LaVontae, die zes jaar ouder was. LaMarcus had de grootte om te spelen, maar niet het spel. Hij ging pas bij zijn eerste competitie toen hij in de 4e klas zat. In pick-up wedstrijden, was hij vaak de laatst gekozen jongen. Een groot deel van zijn jeugd was basketbal een les in vernedering.
Het leven thuis was ook niet zo makkelijk. Marvin’s vader had een drankprobleem. Soms werden de rekeningen niet betaald en het licht uitgedaan. Marvin was niet erg betrokken bij het leven van LaMarcus. Tegen de tijd dat LaMarcus zijn tienerjaren bereikte, schopte Georgia Marvin het huis uit.
Het deel van Marvin dat bij LaMarcus bleef, waren zijn basketbalgenen. LaVontae, ondertussen, gaf zijn basketbal kennis door. LaMarcus was lang, maar hij miste de coördinatie. Zijn oudere broer benadrukte het belang van de grondbeginselen. LaVontae legde uit dat basketbal een spel was van anticipatie en snelheid- en een spel van intelligentie.
LaMarcus bleek een fabelachtige student te zijn op het veld en in de klas. Toen hij in de achtste klas zat, was hij 1,80 m en begon hij vertrouwen te krijgen in zijn basketbalcapaciteiten. Hij schreef zich in 2000 in op Seagoville High School en liet zien dat hij goed was in postmoves, voetenwerk, een hookshot en een jumper. Hij was ook een slimme verdedigende speler.
LaMarcus werd een kracht aan beide kanten van het veld in zijn tweede jaar. De 800-pond gorilla van North Texas high school hoops was Chris Bosh, een senior op Lincoln High – het top team in het land. In hun eerste varsity confrontatie, liet LaMarcus 20 op Bosh vallen en verzamelde 11 rebounds. Bosh’s cijfers waren minder indrukwekkend, maar zijn team won in een overweldigende overwinning. Hoewel gefeliciteerd voor zijn prestatie door schoolmaten, was LaMarcus ontevreden. Hij begon videobanden van Bosh te verslinden ter voorbereiding op hun volgende ontmoeting.
Tegen die tijd was LaMarcus in zijn lichaam gegroeid en beschikte hij over een angstaanjagend arsenaal aan bewegingen voor iemand van zijn lengte. Hij had niet veel tijd nodig om een impact speler te worden in zijn high school team. Hij was dankbaarheid verschuldigd aan zijn coach, Robert Allen, die een soort vervangende vader werd. LaMarcus speelde het hele jaar door voetbal, startte in de varsity en ontwikkelde zijn vaardigheden in de plaatselijke AAU ball.
Gericht op het omgaan met Bosh, paste LaMarcus zijn spel aan en ontwikkelde een hoofdfout voor zijn rivaal. In hun tweede ontmoeting scoorde hij 26 punten, pakte 15 rebounds en sloeg zeven schoten af. Daarna begonnen velen de twee te vergelijken. Allen kende de spelers zo goed als ieder ander, hij had Bosh gecoacht als eerstejaars. Hoewel hun vaardigheden opmerkelijk gelijk waren, had LaMarcus een breder frame, dat op een dag meer spieren zou dragen. LaMarcus had een gemiddelde van 22 punten, 12 rebounds en negen blocks als tweedejaars in 2001-02.
Als junior leidde LaMarcus Texas Class 4A spelers in het gebied met 27 punten per wedstrijd. Hij was ook de beste rebounder van de regio met 13.4 per wedstrijd. LaMarcus schoot 66 procent van het veld en had een gemiddelde van vier blocks. Na het seizoen sloot hij zich aan bij Team USA voor de Wereldkampioenschappen voor junioren in Douai, Frankrijk.
LaMarcus ging door met zijn verbetering in 2002-03, waarbij hij zijn scoringspercentage opvoerde tot 28,9 punten. Hij leidde Seagoville naar de District 10-4A titel en de kwartfinale van het staatstoernooi. LaMarcus werd uitgeroepen tot McDonald’s en Parade All-American, en tot Texas Association of Basketball Coaches Class 4A Player of the Year. Hij was lid van de National Honor Society en een uitstekende student die werd verkozen tot Dallas ISD Scholar-Athlete of the Year.
ON THE RISE