Geschat als een van de meest invloedrijke architecten en stadsplanners in de Amerikaanse geschiedenis, is Pierre “Peter” Charles L’Enfant het meest bekend voor het ontwerpen van de hoofdstad van het land, Washington, D. Enfant.Hoewel hij tegenwoordig meestal met zijn Franse geboortenaam, Pierre, wordt aangeduid, noemde L’Enfant zichzelf “Peter”, de verengelsde versie van zijn naam, nadat hij naar Amerika was gekomen om in de Revolutionaire Oorlog te vechten.1
L’Enfant werd op 2 augustus 1754 in Parijs geboren als zoon van de kunstenaar Pierre L’Enfant en Marie Charlotte Leullier. L’Enfant bracht zijn jeugd door in Parijs en ging uiteindelijk onder zijn vader studeren aan de Academie Royale de Peinture et de Scultpure.
In september 1776 bood L’Enfant, als luitenant der infanterie in de Franse Koloniale Troepen, zijn dienst aan voor de Amerikaanse zaak in de Revolutionaire Oorlog. Hij zou later dienst doen als officier in het korps genieofficieren onder George Washington in Valley Forge en Casimir Pulaski in Savannah. L’Enfant raakte ernstig gewond aan zijn been tijdens het beleg van Savannah in oktober 1779 en werd later krijgsgevangen genomen tijdens de slag om Charleston in mei 1780. Na zijn vrijlating en korte voorwaardelijke vrijlating in juli 1781 bleef hij in het Continentale Leger dienen in het genie-korps.
In april 1782 verzekerde L’Enfant zich van werk aan zijn eerste architectonische project in de Verenigde Staten, het ontwerpen van een hal in Philadelphia voor de viering van de Franse Dauphin, Louis XVI, door de Franse ambassadeur. Deze invloedrijke gebeurtenis leverde hem genoeg gunst van het Congres op om hem in mei 1783 tot majoor te bevorderen. Daarna ontwierp L’Enfant de insignes en het diploma voor de pas opgerichte Society of Cincinnati, een broederschap van officieren van het Continentale Leger.
Na zijn ontslag in januari 1784 verhuisde L’Enfant naar New York City en ging aan de slag als architect. Hij ontwierp het General Montgomery Monument en het nieuwe altaar voor de St. Paul’s Church in Manhattan. Paul’s Church in Manhattan. In 1788 kreeg L’Enfant de opdracht Federal Hall te verbouwen toen New York werd gekozen als de eerste locatie van de nieuwe federale regering onder de grondwet.
L’Enfant is het meest bekend geworden door zijn samenwerking met George Washington bij het ontwerpen van de nieuwe federale stad die Washington D.C. werd. Hij schreef Washington voor het eerst in september 1789 om zijn diensten aan te bieden voor het ontwerpen van de toekomstige federale stad.2 In de Residence Act van 1790 werd de plaats voor de regeringszetel vastgesteld aan de oevers van de Potomac-rivier, en Washington benoemde L’Enfant bijna een jaar later om de stad te ontwerpen. L’Enfants plan voor Washington zou traditionele Europese stedenbouwkundige elementen, zoals grote boulevards en pleinen, combineren met republikeinse symboliek in de plaatsing van nationale overheidsinstellingen. De omvang van het plan deed geen enkele andere Europese of Amerikaanse stad uit die tijd in de schaduw staan en paste in de visie van Washington en hemzelf op de hoofdstad van een uitgestrekt rijk. In een brief aan Thomas Jefferson in februari 1792 beschreef L’Enfant zijn ambitieuze visie: “Een wildernis veranderen in een stad om gebouwen op te richten en te verfraaien … tot de graad van perfectie die nodig is om de regeringszetel van zo’n groot rijk te ontvangen, in de korte tijd die ons nog rest om deze doelstellingen te verwezenlijken, is een even grote als nieuwe onderneming.”3
Met een plan in handen begon L’Enfant samen met de drie federale commissarissen van het District aan de opmeting van het land. De spanning tussen hen nam echter toe toen L’Enfant de commissarissen trotseerde door te weigeren zijn plan voor de stad te delen en het huis van Daniel Carroll uit Duddington, Maryland, in december 1791 af te breken.4 In februari 1792 schreef commissaris David Stuart aan Washington een ultimatum dat de commissarissen “tot een unaniem besluit waren gekomen, om onze zeer benijdenswaardige ambten neer te leggen” als L’Enfant niet zou ondergeschikt worden.5 In antwoord daarop vroeg Washington aan Alexander Hamilton om een brief op te stellen voor Thomas Jefferson om L’Enfant te berispen voor zijn voortdurende insubordinatie. L’Enfant verkoos liever ontslag te nemen dan de controle over te dragen aan de commissarissen, die hij als een bedreiging voor zijn plan beschouwde. Washington wenste niet dat L’Enfant het project zou verlaten en schreef: “De voortzetting van uw diensten . . . zou mij verheugd hebben. “6
Na zijn vertrek uit het federale stadsproject voltooide L’Enfant het ontwerp voor Paterson, New Jersey, en het onvoltooide Morris Mansion in Philadelphia. Tijdens de oorlog van 1812 werkte hij aan de ontwerpen voor Fort Washington om het District Columbia te verdedigen tegen de Britten.
Geplaagd door financiële problemen gedurende zijn hele leven, stierf L’Enfant als een arm man op 71-jarige leeftijd op 14 juni 1825. Hoewel zijn invloed op het ontwerp van de federale stad een eeuw lang in de vergetelheid was geraakt, was de herontdekking van zijn oorspronkelijke plan bijzonder invloedrijk voor de herontwikkeling van Washington in het kader van het McMillan Commission Plan for Washington in 1901. Het plan herstelde de grootse visie van L’Enfant, wat resulteerde in het herontwerp van de National Mall en diverse gedenktekens die tot op de dag van vandaag het kenmerk van Washington D.C. vormen.7
Chance Losee
George Washington University
Noten:
1. Kenneth R. Bowling, Peter Charles L’Enfant and Male Friendship in the Early American Republic (Washington, D.C.: The Friends of GW Libraries, 2002), 1.
2. “Van Pierre L’Enfant aan George Washington, 11 september 1789.” The Papers of George Washington Digital Edition, ed. Theodore J. Crackel. Charlottesville: University of Virginia Press, Rotunda, 2008. http://rotunda.upress.virginia.edu/founders/GEWN-05-04-02-0010 (geraadpleegd 23 maart, 2015).
3. “Aan Thomas Jefferson van Pierre Charles L’Enfant, 26 februari 1792,” Founders Online, National Archives (http://founders.archives.gov/documents/Jefferson/01-23-02-0148 ).
4. “Aan Pierre L’Enfant, 2 december, 1792.” The Papers of George Washington Digital Edition, ed. Theodore J. Crackel. Charlottesville: University of Virginia Press, Rotunda, 2008. http://rotunda.upress.virginia.edu/founders/GEWN-05-09-02-0146 (geraadpleegd 23 mrt 2015).
5. “Van David Stuart, 26 februari 1792.” The Papers of George Washington Digital Edition, ed. Theodore J. Crackel. Charlottesville: University of Virginia Press, Rotunda, 2008. http://rotunda.upress.virginia.edu/founders/GEWN-05-09-02-0365 (geraadpleegd 14 apr 2015).
6. “George Washington aan Pierre L’Enfant, 28 februari, 1792.” The Papers of George Washington Digital Edition, ed. Theodore J. Crackel. Charlottesville: University of Virginia Press, Rotunda, 2008. http://rotunda.upress.virginia.edu/founders/GEWN-05-09-02-0369 (geraadpleegd 23 mrt 2015).
7. “The L’Enfant & McMillan Plans,” geraadpleegd 27 maart 2015, http://www.nps.gov/nr/travel/wash/lenfant.htm.
Bibliografie:
Bowling, Kenneth R. Peter Charles L’Enfant and Male Friendship in the Early American Republic. Washington, D.C.: The Friends of GW Libraries, 2002.
Caemmerer, H. Paul. Het leven van Pierre Charles L’Enfant: Planner of the City Beautiful, the City of Washington.Washington, D.C.: National Republic Publishing Company, 1950.
L’Enfant, Pierre C. Plan van de stad Washington. Plattegrond. Philadelphia, PA: Thackara & Vallance, 1794. Bibliotheek van het Congres Divisie Geografie en Kaarten. http://lccn.loc.gov/88694120 (geraadpleegd 23 februari, 2015).
Seat of Empire: Planning Washington, 1790-1801″ aan The George Washington University & Textile Museum.
“The L’Enfant & McMillan Plans,” accessed 27 March 2015, http://www.nps.gov/nr/travel/wash/lenfant.htm.