Red Sox-legende Dustin Pedroia moet deze winter een grote beslissing nemen
Er ligt veel op tafel voor de Red Sox dit offseason en ik weet zeker dat er niet veel vrije dagen zullen zijn voor Chaim Bloom en zijn team. Tussen spelers die terugkeren van blessures, vrije spelers die komen en gaan, en een wereldwijde pandemie, zal het een lange winter worden. Er staat nog één ding op het programma waar Boston aandacht aan moet besteden, en dat is de toekomst van Dustin Pedroia.
De oude Red Sox tweede honkman heeft het grootste deel van de afgelopen drie seizoenen op de plank gelegen. Hij heeft in slechts negen wedstrijden gespeeld sinds een knieblessure in 2017 dankzij een vuile sliding van Manny Machado. Sindsdien is het een myriade van behandelingen, revalidatieopdrachten, pogingen tot terugkeer en uitschakelingen geweest. Pedroia deed zelfs geen poging om naar de voorjaarstraining te komen na een andere tegenslag vroeg in het jaar.
Dus, wat heeft de toekomst in petto van Dustin en de Red Sox? Zoals we de afgelopen seizoenen hebben gezien ligt de beslissing over zijn toekomst uitsluitend in zijn handen. Zowel Bloom als zijn voorganger Dave Dombrowski hebben duidelijk gemaakt dat wat Pedey hierna doet aan hem is. Als je het de fanbase vraagt, is het op dit moment fifty-fifty verdeeld of hij terugkeert of met pensioen gaat.
Als iemand die nooit in de buurt van zijn spelniveau is gekomen, kan ik hem niet vertellen wat hij moet doen. Maar het is pijnlijk om te zien hoe hij alles op alles zet en dan weer op een teleurstelling stuit. Ik ben een grote fan van Dustin en wil niets dan het beste voor een jongen die alles in zijn hoofd, lichaam en ziel aan dit team heeft gegeven. Jammer genoeg is die speelstijl de reden waarom hij in de situatie zit waarin hij nu zit. We hadden natuurlijk niet kunnen voorspellen dat zijn knie verbrijzeld zou worden door de sliding, maar het leek een kwestie van tijd gezien zijn stijl.
Nu gaan we het laatste jaar in van Pedey’s huidige deal, want hij wordt een vrije speler in de klasse van 2022. Hij zal dit seizoen 12 miljoen dollar verdienen en misschien niet één keer het speelveld zien. Met nog maar één jaar te gaan op het contract, betwijfel ik of we hem zullen zien weglopen, zeker nu zijn speeltoekomst ernstig in twijfel wordt getrokken. Ik weet zeker dat ik dat zou doen en ik weet zeker dat velen van jullie dat ook zouden doen.
Over de laatste paar seizoenen hebben we het gesprek moeten voeren over een mogelijke comeback van hem, maar deze winter is er een nieuwe versie van het gesprek. Krijgt hij wel een kans om weer voor de Red Sox te spelen?
Het afgelopen seizoen was 60 wedstrijden lang een teleurstelling, maar het gaf ons wel de kans om een aantal van de beste vooruitzichten te zien opbloeien. Wat het tweede honk betreft, een eens vacante positie voelt nu ongelooflijk krap aan. Christian Arroyo werd opgeëist van de Cleveland Indians en verspilde geen minuut om zijn plaats voor 2021 op te eisen. En dan is er nog Jonathan Arauz, die Triple-A volledig oversloeg en er vanaf dag één uitzag alsof hij in de Majors thuishoorde.
Arroyo begon dit jaar 13 wedstrijden op het tweede honk en eindigde met een perfect 1.00 Fld% in 108.2 innings. Wat zijn werk aan de plaat betreft, was hij een monster in de slagzone en bewees een sterke toevoeging aan de ploeg te zijn. Hij sloot 2020 af met een .240/.296/.440/.736-lijn met 3 homeruns, 8 RBI en slechts 11 strikeouts in 54 slagbeurten. Zoals ik hierboven al zei, raakte hij ongelooflijk snel gewend aan Boston en was hij een spannende toevoeging om naar te kijken.
Voor Arauz was 2020 een campagne die de hype rond zijn naam ondersteunde en bewees dat hij kan klappen en slaan op Major League-niveau. Hij is meer een veelzijdige infielder, omdat hij in 2020 op het tweede, korte en derde honk heeft gespeeld. Jonathan had vergelijkbare cijfers als Arroyo, want hij had een slash van .250/.325/.319/.644 met 1 homer en 9 RBI tijdens zijn 80 plaatbeurten. Wat zijn verdediging betreft, was hij perfect op shortstop en derde, terwijl hij een Fld% van .965 had op het tweede.
Tijd verdelen op het tweede met Arroyo is misschien de beste optie voor nu als de Red Sox proberen de juiste combinatie van het duo te vinden. Het is moeilijk voor te stellen dat Rafael Devers of Xander Bogaerts snel ergens heen zullen gaan, en Bobby Dalbec heeft het eerste honk in een mum van tijd veroverd. Michael Chavis was in de running voor het tweede honk, maar het lijkt erop dat hij naar het outfield wordt verschoven. Terwijl Boston een jaar geleden geen tweede honkman kon vinden, hebben ze nu twee veelbelovende talenten die het stokje ruimschoots hebben overgenomen.
Dit brengt me terug bij de Pedroia discussie. Het is duidelijk dat de beslissing over zijn toekomst volledig aan hem zal zijn, zoals het hoort, maar er is misschien niet veel van een beslissing te maken. Hij heeft de laatste jaren duidelijk gemaakt dat, hoe graag hij ook weer zou willen spelen, zijn uiteindelijke doel is om met zijn kinderen te kunnen spelen en een goede kwaliteit van leven te hebben. Ooit was hij de enige keuze voor de Red Sox, maar die tijd lijkt voorbij.
Aan het eind van de dag wil ik niets dan het beste voor Dustin Pedroia. Wat hij heeft gedaan voor dit team tijdens zijn ambtstermijn zal onmogelijk te evenaren zijn. Van zijn debuut in 2007 tot de knieblessure die 10 jaar later misschien wel het einde van zijn carrière betekende, was hij het hart van de Red Sox. Nu er een grote lichting talent is aan wie hij de sleutels van het kasteel kan overhandigen, is het misschien tijd om de zonsondergang tegemoet te rijden.