Little League is een organisatie die al tientallen jaren bestaat en de autoriteit is geworden op het gebied van de meeste aspecten van jeugdhonkbal. Onlangs hebben we het officiële regelboek van de Little League bekeken om vragen te beantwoorden over de afmetingen van het veld en de afstand tussen de honken. We vroegen ons af welke afstand de bond had bepaald van thuis tot de werpheuvel.
Dus, wat is de werkelijke afstand van de werpheuvel tot de thuisplaat in little league? Van de heuvel tot de thuisplaat, is het 46 voet. En de afstand tussen de honken is 60 voet.
Deze afstanden zijn korter dan die op de hogere Little League-niveaus of de middelbare school, de universiteit en de Major League Baseball. Op professioneel niveau is de afstand van honk tot honk 90 voet, en de afstand van de werpheuvel tot de thuisplaat 60 voet.
Inhoudsopgave
Little League honkbaldiamant vs Major League afmetingen
De regels van de Little League betreffende de afmetingen van het honkbaldiamant zijn verschillend, afhankelijk van de leeftijd van de spelers. De afstand van 46 voet wordt gemeten van de voorste rand van het werprubber tot de achterkant van de thuisplaat. Dat is maar liefst 14 voet korter dan in de Major League.
Er zijn 6 divisies in de Little League gebaseerd op leeftijd, en de afstanden tussen de honken en van de werpheuvel tot de thuisplaat worden groter naarmate de spelers ouder worden. Bijvoorbeeld, de Minor League divisie bestaat uit spelers in de leeftijd van 5 – 11 jaar en is een “Machine pitch” of “coach pitch” divisie. In de Minor League Division speelt de afstand van de werpheuvel tot de thuisplaat geen rol, omdat de spelers van veel dichterbij worden geworpen.
In de volgende divisie, Major (kinderen van 9 – 12 jaar), beginnen we specificaties te zien voor afstanden tussen honken en regels betreffende de afstand van de werpheuvel tot de thuisplaat, de grootte van het infield en de maximum afstand tot de buitenveldmuur.
In de Major League divisie is de ruit 60 voet rond en de omheining van het outfield kan tot 200 voet van de thuisplaat zijn. Bovendien stelt de Little League grenzen aan het aantal worpen dat elke speler in een wedstrijd mag gooien. Spelers van 8 jaar en jonger mogen bijvoorbeeld slechts 50 worpen per wedstrijd gooien. Spelers van 11 en 12 jaar mogen maximaal 85 worpen in één wedstrijd gooien.
Er zijn nog meer beperkingen aan het gooien van worpen in de Little League. Als een werper meer dan 66 worpen in één wedstrijd gooit, moet hij vier dagen rust nemen voordat hij weer vanaf de heuvel mag werken. Werpt een speler 51-65 worpen in één wedstrijd, dan moet hij of zij drie dagen rust nemen voordat hij of zij weer mag werpen.
Welke gezondheidsrisico’s lopen Little League-spelers?
- Pitch Count
Het aantal worpen wordt in elke leeftijdsgroep bijgehouden, ook op de middelbare school en op de universiteit. Major League Baseball-managers houden het aantal worpen van hun werpers nauwlettend in de gaten. De enige reden voor dit toezicht en deze controle heeft te maken met spierspanning en de blessures die kunnen ontstaan als gevolg van overwerpen, met name blessures aan de elleboog.
Deze zorgen zijn nog acuter voor jongere spelers, die nog in de groei zijn en die nog lang niet in staat zijn om de constante belasting van de gewrichten, spieren en pezen van hun werparmen aan te kunnen.
Sportmedische artsen hebben een duidelijke toename gerapporteerd van elleboog- en schouderblessures als gevolg van overbelasting van de arm in het honkbal. Met name tussen 2007 en 2011 was er een toename van 10% in ulnaire collaterale ligament reconstructie, ook bekend als Tommy John chirurgie. Tommy John was een 4-voudige Major League Baseball All Star werper voor 6 pro honkbalploegen van 1963 tot 1989. John was de eerste speler die ooit een reconstructie-operatie onderging voor schade aan zijn elleboogband.
Over het geheel genomen zijn de belangrijkste blessures die Little League werpers (en infielders in mindere mate) oplopen, de blessures aan de elleboog, omdat de ulnaire collaterale band van jonge honkbalspelers nog niet voldoende ontwikkeld is. Door het grote aantal herhalingen breekt het ligament af en scheurt uiteindelijk, waardoor een operatie nodig is.
Little League beschouwt de veiligheid van de spelers als een hoge prioriteit en heeft medisch onderbouwde bulletins uitgegeven waarin ouders worden geadviseerd over de risicofactoren voor traumatisch letsel. Naar aanleiding van hun eigen beperkingen van het aantal worpen op basis van de leeftijd van de spelers, hebben ze er bij de ouders op aangedrongen de volgende richtlijnen in acht te nemen om ernstige blessures bij hun kinderen te voorkomen.
- Baseball het hele jaar door
De artsen waarschuwen dat de grootste risicofactor voor armblessures nog steeds het hele jaar door baseball spelen is. Als een kind naast het reguliere honkbalseizoen ook nog honkbalt in de winter, krijgt de arm, en dan met name het ulnaire collaterale ligament en het schouder rotator cuff, weinig tot geen rust. Rust voor de arm, het stoppen van constant repeterend gebruik van ligamenten, is cruciaal om traumatisch letsel te voorkomen. De Little League raadt minstens twee maanden rust aan, waarin het kind geen sport speelt waarbij het boven het hoofd moet gooien. Zij geven de voorkeur aan maximaal vier maanden zonder bovenhands werpen per jaar. De aanbevolen hoeveelheid rust is gebaseerd op onderzoek bij spelers in verschillende leeftijdsgroepen.
Professionele spelers nemen minstens vier maanden vrij van bovenhands werpen, en de meeste teammanagers staan niet toe dat hun werpers meer dan 100 worpen per wedstrijd gooien. Na het werpen hebben beginnende Major League werpers meestal vier dagen rust voordat ze weer gaan werpen.
Radar Gun. Radargeweren worden gebruikt in de major league honkbal en in andere niet-sportieve activiteiten. De politie gebruikt radarpistolen om de snelheid van automobilisten op de weg te bepalen. Pitchers gebruiken de informatie van radar guns om hun snelheid te bepalen. Het moedigt hen ook aan om harder te gooien, waardoor de schouder en elleboog meer worden belast.
Little League vindt niet dat spelers zich moeten concentreren op hun werpsnelheid. Zij beroepen zich op het feit dat spelers een onderontwikkelde elleboog-ulnaire band hebben, en dat constant hard gooien kan leiden tot een traumatische elleboogband waarvoor een operatie nodig is.
Volwassenen gebruiken thuis vaak radar guns om de snelheid van de worpen van hun kinderen te testen. Veel coaches gebruiken ook radar guns. Het verlangen van een kind om te behagen en zijn competitieve aard zal hem zo hard mogelijk doen gooien totdat hij geblesseerd raakt. Kinderen kunnen zichzelf niet reguleren, dus het is aan de ouders en hun coaches om het juiste te doen door radar guns niet toe te staan.
Showcase Events. Showcase-evenementen lijken uitstekende plaatsen om jeugdspelers te promoten en op te laten vallen. Zelfpromotie is vaak noodzakelijk vanwege de grote concurrentie bij het werven van spelers voor de Hoofdklasse. Sommigen zijn goed georganiseerd en gaan verantwoordelijk te werk. Maar er zijn er ook, waar de blessurepercentages erg hoog zijn, waar spelers over hun grenzen worden gedreven.
Op het eind zijn showcases niet allemaal wat ze pretenderen te zijn. Het eindigt als een geld-winst onderneming voor de organisatoren, een gehypte illusie die alleen de organisatoren ten goede komt. Ouders zouden eens serieus moeten nadenken over andere manieren om de talenten van hun kind onder de aandacht te brengen.
Slechte werpmechanieken. De eerste worp die een jonge werper leert is een fastball. Als hij eenmaal bedreven is, probeert hij worpen te gooien die moeilijker te volgen zijn voor slagmensen en om zijn expertise verder op te bouwen.
Er is veel discussie en controverse over jeugdspelers die curveballs gooien. Sommige studies tonen aan dat curveballs geen negatieve invloed hebben op de banden van de elleboog, terwijl er artsen zijn die ernstig waarschuwen tegen het gooien van curveballs.
Een curveball, zo stellen deze artsen, is een zeer verfijnde gecontroleerde worp die moeilijk te gooien is, waardoor het neuromusculaire systeem van het lichaam wordt belast. Proberen hem te perfectioneren zal op een gegeven moment tot blessures leiden, concluderen zij.
Het probleem is dat spelers vaak een slechte mechaniek gebruiken in hun poging hun curve te verbeteren, en dit is wanneer blessures optreden. Zelfs met behulp van een goede pitching-coach die hen een goede techniek kan aanleren, zijn oefening en herhaling nodig om de curve te perfectioneren, waardoor de gewrichten nog meer worden belast.
De Little League-organisatie wordt door artsen geprezen om hun aandacht voor de gezondheid en veiligheid van de spelers, waarbij veiligheid een prioriteit is en toch spannend honkbal wordt aangeboden om naar te kijken en te volgen.
Wat zijn de afmetingen van de Little League honkbaldiamant?
De Junior Divisie van Little League is voor spelers van 12-13 jaar. Op deze leeftijd? kan de afstand van de werpheuvel tot de thuisplaat oplopen tot 60 feet six inches, maar er is een tussenliggende 50/70 honkbal divisie voor het reguliere seizoen.
In de 50/70 categorie van spelers is de afstand van de werpheuvel tot de thuisplaat 50 feet, en de honkpaden zijn maximaal 70 feet. Bovendien neemt de afstand van de thuisplaat tot de omheining van het buitenveld toe van 200 voet tot 300 voet.
De Little League Organisatie geeft instructies voor het omzetten van een standaard Little League veld naar een gemiddeld 50/70 veld.
In een standaard veld is de afstand van de werpheuvel tot de thuisplaat 46 voet, en 60 voet van honk tot honk. De omheining van het outfield is 200 voet van de thuisplaat.
De eerste stap bij het ombouwen van het veld is het verwijderen van een deel van het outfield gras, waardoor het kleigebied van het infield groter wordt.
Daarna wordt een touw of ketting gebruikt. Het wordt verlengd van de pitcher’s plate voor 69 voet tot de outfield foul line. Deze lengte tot de outfield foul line bepaalt hoeveel gras moet worden verwijderd uit het infield. De afstand van de pitcher’s stake op de heuvel tot aan de rand van het infield zal dus 69 voet bedragen.
Bases worden rondom het infield geïnstalleerd. De meeste mensen weten niet welke bescherming er nodig is om een honkbalzak te plaatsen op het eerste, tweede en derde honk. Onder elk honk is een laag-profiel rubber pad dat in een metalen paal gaat.
De metalen paal en de metalen huls zijn verankerd in een grote betonnen voet die zich verderop in de grond bevindt. De basis moet uit de betonnen verankeringen kunnen worden gehaald om te kunnen worden verplaatst. Deze voorzorgsmaatregelen zijn nodig om de honkbalzak op zijn plaats te houden bij alle spelbeurten, en wanneer de spelers in de honken glijden.
De heuvel van de werper wordt dan vergroot. Een paal wordt in de grond geslagen. De nieuwe heuvel heeft een diameter van 12 voet en ligt iets minder dan 50 voet van de achterkant van de thuisplaat.
Waarom zouden kinderen in de Little League spelen?
Het spelen in de Little League biedt veel voordelen voor kinderen, ongeacht in wat voor gemeenschap ze opgroeien. De gemeenschap zelf heeft baat bij een georganiseerde sport omdat er ouders en andere volwassenen bij betrokken zijn, die allemaal gericht zijn op het verbeteren van de groei en ontwikkeling van kinderen.
De Little League-organisatie stelt gratis trainingsmaterialen ter beschikking om organisatoren op te leiden. Deze materialen omvatten regelboeken, catalogi, leermiddelen voor coaches, voorbeeldroosters en scheidsrechtersboeken, en gebruikshandleidingen.
Het organiseren van teams in gemeenschappen zorgt er niet alleen voor dat kinderen betrokken raken, ook volwassenen worden bij de inspanning betrokken als coaches en vrijwilligers. Bovendien wordt de Little League-organisatie nationaal erkend.
Ook als een gemeenschap besluit zelf jeugdcompetities op te richten, kunnen de voordelen voor de kinderen niet genoeg worden benadrukt.
Welke gezondheidsvoordelen heeft een kind dat honkbalt in de Little League?
- Fun, fitness en honkbalbeginselen
Kinderen die op jonge leeftijd aan honkbal doen, beginnen hun spieren te gebruiken om met een honkbalknuppel te slaan, hun benen om over de honken te rennen en hun armen en voeten om grondballen en vangballen te slaan. Hun cardiovasculaire systeem is ook betrokken, omdat honkbal “explosieve” bewegingen met zich meebrengt wanneer ze van een inerte naar een actieve toestand gaan. Dit gebeurt in bijna elke situatie in elke wedstrijd.
Bij voorbeeld, wanneer een speler op de thuisplaat staat met een knuppel in zijn hand, in een inerte toestand, en op het moment dat er een worp op hem afkomt die hij met zijn knuppel wil raken, komen in minder dan een seconde zijn benen, buik, schouders, onderarmen en polsen tot ontploffing. De bal wordt geraakt, de knuppel valt op de grond en de slagman stormt naar het eerste honk.
Als hij eenmaal op het eerste honk is aangekomen, keert hij terug naar een inerte toestand. Misschien neemt hij een voorsprong vanaf het eerste honk. Hij kan gecoacht worden om te proberen het tweede honk te stelen. Als hij het probeert, is het weer een explosieve beweging, want ik spring en ren naar het tweede honk.
Als de volgende slagman de bal slaat, komt hij in actie en rent naar het tweede honk en kan een sliding proberen.
Als een speler in de verdediging op het veld staat, komt hij in actie, van een inerte naar een actieve toestand als hij de bal vangt. Hij kan een worp naar het eerste of tweede honk maken, een andere explosieve beweging.
Geen van de bewegingen van de speler is willekeurig. Het zwaaien van een knuppel en het contact maken met de honkbal wordt beschouwd als een van de moeilijkste vaardigheden om te leren. De bewegingen van de onderarmen, schouders en polsen in één vloeiende zwaaibeweging vereisen een grote mate van coördinatie. Om de bal met zijn ogen op de thuisplaat te krijgen, is een goede coördinatie tussen hand en oog nodig.
- Kinderen die in het internet- en gametijdperk zijn geboren
Kinderen die in de 21e eeuw zijn geboren, zien sociale media, sms’jes, smartphones en computerspelletjes als een constant en natuurlijk onderdeel van het leven. Ze beschouwen elektronica niet als iets nieuws. Hun vrienden hebben dezelfde apparatuur, en ze zijn zich er niet van bewust dat er een tijd was dat mensen niet met telefoons rondliepen of op internet zochten.
Het leven met overal elektronica om zich heen, de alomtegenwoordige aantrekkingskracht van sociale media, het constante sms’en en online gaan, zijn allemaal sedentaire activiteiten. Om deze dingen te kunnen doen, moeten kinderen stil blijven zitten, waardoor hun lichaam niet de broodnodige beweging en ontwikkeling krijgt.
De neveneffecten van elke dag urenlang online zijn, snacks en fastfood eten, veroorzaken gezondheidsproblemen in hun tienerjaren. Gezondheidsrisico’s zijn onder meer zwaarlijvigheid, slaapproblemen, agressief gedrag en een kortere aandachtsspanne.
Wanneer het tijd is om iets te doen waarvoor kritisch denken nodig is, zijn veel kinderen ten einde raad en zijn ze geneigd om overal antwoorden op te zoeken door er online naar te zoeken. Het internet biedt grote voordelen, maar het is uiteindelijk geen betrouwbare bron van informatie.
Het verborgen probleem van het gebruik van elektronica en het voortdurend op sociale media zitten, is het gebrek aan socialisatie dat kinderen krijgen. Als ze het grootste deel van hun vrije tijd doorbrengen met andere mensen via elektronische media in plaats van face-to-face, zijn ze minder geneigd om met mensen in de echte wereld om te gaan en geven ze de voorkeur aan interactie via elektronische bronnen.
Het gebrek aan contact met echte mensen, het onvermogen om problemen op te lossen, het gebrek aan aandachtsspanne, zal na verloop van tijd resulteren in geestelijke gezondheidsproblemen. Het lichaam en de geest brengen dagelijks lange uren in een inerte toestand door. Het is bijna alsof kinderen online in een halfbewuste toestand verkeren. Problemen in het echte leven die relatief eenvoudig op te lossen zijn, kunnen voor sommige kinderen catastrofaal lijken. Angstproblemen manifesteren zich, en, lichamelijk ongezond en geestelijk losgekoppeld, zullen kinderen het moeilijk hebben om als volwassenen de problemen op te lossen die het dagelijks leven vereist.
Honkbal spelen, een spel dat groepsdenken en teamwork vereist, reset een kind, althans voor een deel van hun tijd, en de voordelen zijn immens, zelfs in de relatief korte periode van oefenen en spelen.
Als ouders hun kinderen op zeer jonge leeftijd bij honkbal inschrijven, speelt het een even belangrijke rol in hun natuurlijke leven en omgeving als computers en sms’jes dat doen. Little League heeft een honkbalcompetitie waarmee kinderen al vanaf hun vijfde jaar aan sport kunnen doen. Ze spelen, gecoacht door vrijwillige volwassenen, en op jonge leeftijd beginnen ze liefde voor het spel te krijgen.
Door vroeg te beginnen raken ze “verslaafd” aan honkbal, en zullen ze het spel elk jaar willen spelen. Ze zitten in teams waarin ze omgaan met andere kinderen van hun leeftijd, en leren sociale vaardigheden, de waarde van teamwerk, en de wens om bij te dragen aan het gemeenschappelijke doel. Ondertussen gebruiken ze hun lichaam, ontwikkelen spieren en coördinatie, wat de tijd die ze op de computer doorbrengen compenseert.
Welke andere voordelen heeft het spelen van Little League Baseball voor kinderen?
Nieuwe vrienden maken. Kinderen die in het internettijdperk leven, besteden hun tijd online en maken connecties, “vrienden” genaamd, die soms duizenden kilometers ver weg wonen en zelfs in andere landen. Hoewel het goed is om mensen te leren kennen, hoe dan ook, is er niets dat een echte vriend vervangt die hen kan aankijken en met hen kan praten.
Sommige vrienden kunnen een positieve invloed op kinderen uitoefenen, en er in het proces voor zorgen dat ze minder tijd online doorbrengen. Misschien willen ze zelfs buiten het seizoen gaan sporten (waarbij ze bij voorkeur hun armen niet of nauwelijks hoeven te bewegen). Hun teamworkvaardigheden zullen worden versterkt wanneer ze in een andere sportsituatie spelen en ze zullen nog meer vrienden krijgen.
Een kind denkt niet aan zijn computer wanneer hij aan de slag is en probeert een slag te slaan. Evenmin is zijn geest bezig met een abstract videospel, helemaal alleen, alleen hij of zij en de computer. In plaats daarvan maakt hij deel uit van een collectief van andere jonge mensen, bewaakt en geïnstrueerd door een volwassene die zijn spelers tijdens de honkbaltraining bezig houdt met dills en leuke wedstrijden.
Respecteren van autoriteit. Kinderen hebben een ouder of ouders in huis die autoriteitsfiguren zijn. Wanneer ze in een honkbalwedstrijd spelen, zullen er echter andere autoriteitsfiguren zijn die hen instrueren en hen vertellen wat ze moeten doen tijdens de training. De coach heeft het respect van zijn jeugdspelers nodig, en tijdens een wedstrijd zullen er scheidsrechters en misschien nog meer coaches op de eerste en derde honklijn staan die hun loopinstructies geven.
Hoe meer positieve autoriteitsfiguren een kind in zijn leven heeft, hoe beter. Op een dag zal het kind volwassen zijn en met andere gezagsdragers te maken krijgen, waarbij er voor hem of haar veel meer op het spel staat. Iedereen heeft autoriteitsfiguren zoals supervisors, winkelmanagers of afdelingshoofden.
Niemand is onafhankelijk van een baas. Zelfs zelfstandigen moeten verantwoording afleggen aan hun klanten en verantwoordelijk handelen om succesvol te worden. Teamsporten, vooral een spel als honkbal, waarbij tussen de spelmomenten tijd is om strategieën te bespreken, helpen kinderen bij het ontwikkelen van probleemoplossende vaardigheden.
Honkbal is een spel dat gebruik maakt van statistieken en de natuurwetenschappen als manieren om te leren hoe je beter kunt slaan en gooien. Kinderen ontwikkelen observatievaardigheden naarmate ze meer van de fijne kneepjes van het spel leren. Ze beginnen de hogere analytische vaardigheden te begrijpen die honkbal vereist, zoals hoe ze uit slechte situaties in het spel kunnen komen. Als ze leren hoe ze het spel onder controle moeten houden als de tegenstander lopers op de honken heeft, motiveert dat ze om te spelen en zo het scoren van de tegenpartij te beperken.
Having Fun. Er is weinig dat beter is dan de uitbundigheid van een groep spelers die samenkomt wanneer het team een wedstrijd wint tegen hoge verwachtingen in. Maar honkbal gaat niet echt over winnen. Het gaat om de ervaring, de vreugde om een geweldige fastball te kunnen gooien, de schouderklopjes als een speler opvalt en het team en zelfs zichzelf verrast met een geweldig spel.
De ervaring om in een team te zitten leert je geweldige levensvaardigheden, maar de spelers zijn zich er niet van bewust, in plaats daarvan hebben ze samen plezier, al is het maar voor een uur of twee per keer.
Wat zijn de leeftijdsgroepen voor Little League?
Little League speelt in 6 leeftijdsgroepen op basis van leeftijd.
- Leeftijden 4 – 7: Tee ball League
- Leeftijden 5 – 11: Minor League
- Leeftijden 9 – 12: Major Division
- Leeftijden 12 – 13: Intermediate Division (50/70)
- Leeftijden 12 – 14: Junior League
- Leeftijden 13 – 16 Senior League
Tee Ball. Honkbalvaardigheden die nodig zijn om goed te kunnen spelen komen aan bod in de Tee Ball League. Kinderen beginnen liefde voor het spel te leren. Maar het idee is om plezier te hebben, fysiek fit te zijn en de basis van het spel te leren, de regels, en het begrijpen van de spelersposities op het veld, en het idee dat goed slaan het team helpt.
De tee ball competitie is co-ed, omdat kinderen leuke oefeningen krijgen om met elkaar te doen zoals gooien en basis veldwerk. Ze slaan ook honkballen van een slagmeestertje en leren over oorzaak en gevolg. Spiergeheugen begint al op deze leeftijd, omdat het centrale zenuwstelsel van het lichaam elke beweging die het lichaam maakt bijhoudt en onthoudt, en deze sorteert voor later wanneer ze op een hoger, meer competitief niveau komen.
Voeders worden sterk aangemoedigd om betrokken te raken bij de sport op instapniveau, hetzij door zich aan te melden als vrijwilliger voor administratieve diensten of door hun eigen team te coachen. Alle volwassenen worden aangemoedigd zich aan te melden, ongeacht hun ervaring.
Minor League. Dit niveau introduceert meer verfijning bij de spelers en krijgen soft tosses van coaches in plaats van een batting tee en worden geconfronteerd met echte pitching. Veldvaardigheden worden ontwikkeld als kinderen leren hoe ze grondballen en pop flies moeten vangen.
Veel kinderen zijn angstig voor honkballen die hen benaderen, bang dat ze geblesseerd raken. Deze angst wordt overwonnen door oefening en blootstelling, wanneer kinderen zich realiseren dat er geen echte dreiging is en in plaats daarvan leren controle te hebben over de honkbal en hun eigen bewegingen.
Het lichaam blijft leren door middel van spiergeheugen en het centrale zenuwstelsel registreert alle bewegingen van het lichaam. Kinderen ontwikkelen hun werpvaardigheid evenals hun slagvaardigheid en worden zich bewust van het verschil tussen een goede en een ineffectieve bal. Hun lichaam wordt meer uitgedaagd dan bij tee ball, en hun niveau van fitheid neemt toe.
Belangrijkste divisie. Kinderen leren hogere spelersfuncties, zoals het stelen van honken en het slaan van snellere worpen. Op deze leeftijd leren ze strategieën te bedenken en ballen van het buitenveld naar het binnenveld te slaan. Cutoff situaties worden geïntroduceerd. Naarmate hun lichamen groeien, worden ze sterker, zodat het slaan verbetert en werpers sneller gooien.
Coaches instrueren hun spelers door middel van meer uitgebreide drills. Repetitieve acties, zoals het gooien in een pitchback machine en het slaan van honkballen vanaf een slagmeetpaal laten spelers zien dat verbetering mogelijk is met oefening en herhaling.
Intermediaire Divisie. Het veld wordt groter gemaakt zoals hierboven beschreven en de spelers beginnen het spel van oudere spelers en zelfs professionals in de Major Leagues na te bootsen. Drills worden uitdagender omdat hun lichaam zwaarder wordt getraind, waardoor ze fit en gezond blijven
Pitchers hebben meer overhead bewegingen en gooien meer worpen, en de snelheid van hun worpen is sneller. Kinderen ontwikkelen vaardigheden van een hoger niveau, zoals het veld nemen van snel geslagen grondballen, ballen die naar hun zijkant worden geslagen, en leren wat ze moeten doen in verschillende echte spelsituaties.
Hun lichamen ontwikkelen spieren, en ze maken kennis met concepten als het belang van belasting en pas bij het slaan, waarbij ze zich richten op de lichaamsdelen die nodig zijn om met kracht te slaan. Ze worden aangemoedigd naar professionele honkbalwedstrijden te kijken en de spelers te observeren bij het slaan, het veldspel en het werpen. Op deze leeftijd beginnen ze toe te passen wat ze hebben geleerd.
Junior en Senior League. Ouders die hun tieners zien spelen, kunnen gemakkelijk zien welke vaardigheden hun kinderen hebben geleerd, en in welke spelaspecten zij uitblinken. Ouders worden aangemoedigd om met coaches te praten die een grote bron van waardevolle informatie zijn. De coach kan spreken over sterke en zwakke punten die hij probeert te ontwikkelen bij zijn spelers en adviseert ouders wat ze kunnen doen om te helpen tussen de wedstrijden en trainingen.
De snelheid van de worpen in Junior en Senior League zijn ongeveer 65 mijl per uur, maar sommige werpers kunnen gooien met een nog hogere snelheid dan dat. Batters moeten in staat zijn om hun ogen op de bal te houden als die dichterbij komt, en met kracht en snelheid te slaan. Begrippen als afslagsnelheid worden geïntroduceerd en spelers werken aan het verbeteren van hun snelheid en hun kracht.
Bij sommige spelers zie je echt talent groeien, een uitzonderlijk vermogen dat alleen hij of zij bezit. Hij kan worden aangemoedigd om verder te spelen op de middelbare school, en vervolgens op de universiteit. Of de droom om in de majors te spelen waar te maken.