Deel dit:
We zitten vast in een emotioneel verstoken sleur. En Planet Fitness helpt daar niet bij.
Ik ben er helemaal voor om mijn medemensen te overladen met medeleven en empathie. Anderen behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden is geen slechte manier van doen.
Hoewel we de politiek buiten beschouwing laten1, is het een veilige constatering dat we in een tijdperk leven waarin we de neiging hebben mensen af te schermen voor “slechte” gevoelens of voor het ervaren van mislukking of tegenspoed.
Sociale media spelen hierin een rol. Ik bedoel, iedereen op Facebook en Instagram leeft in een wereld van vlinderkusjes en regenbogen (en heerlijk uitziende voorgerechten), en het is moeilijk om niet te vergelijken en je goed te voelen tussen de hunky-doriness van alle anderen.
De maatschappij, in het algemeen, speelt ook een enorme rol. We hoeven alleen maar te kijken naar het idee van deelname-trofeeën en “veilige ruimtes” om te zien hoe we mensen schijnbaar ongevoelig maken voor een breder spectrum van gevoelens en ongemakkelijkheid.
NOOT: Ik raad ten zeerste aan om de Pixar-film Inside Out te bekijken. De hele sfeer van de film is dat hij laat zien dat verdrietig, boos of bang zijn oké is… en dat het een normaal, ja zelfs noodzakelijk onderdeel van je groei is.
In het gastbericht van vandaag van de in Texas gevestigde personal trainer Shane McLean, duikt hij kort in het fenomeen Planet Fitness en laat hij zien hoe dit fenomeen veel van het bovenstaande gevoel weerspiegelt.
I.e., mensen afschermen van mislukkingen en ongemakkelijke situaties. Helpt het echt?
Gelieve niet bang te zijn, het is geen anti-Planet Fitness diatribe. Het is niet nodig om hier tegen het koor te preken. Echter, het brengen van de (zij het lichte) snode kant van waarom Planet Fitness zelfs bestaat is iets wat ik erg interessant vind en iets wat de moeite waard is om te bespreken.
Genieten.
De Planet Fitness Mythe
De eerste keer dat ik een fitnessruimte binnenstapte, had ik absoluut geen idee wat ik moest doen of hoe ik moest beginnen. Maar is dat niet het geval met bijna alles wat we voor het eerst doen?
Het begin van het nieuwe jaar brengt een stormloop van nieuwe sportschoolgangers met zich mee, die voor het eerst een sportschool binnenstappen en teleurgesteld zijn over hun steeds groter wordende taille. Meestal gaan ze meteen naar de cardioapparaten om tv te kijken of naar het halterrek om eindeloze variaties van biceps curls te doen in de hoop dat hun buikje op magische wijze zal verdwijnen.
De vaste sportschoolbezoekers kunnen zich ergeren wanneer ‘hun’ sportschool vol is, of de apparaten allemaal bezet zijn, of wanneer de grootste grootvader van allemaal, het squatrek, wordt gebruikt voor biceps curls. Hier word ik gek van. Hoe boos? Zo kwaad.
Deze nieuwelingen willen wat kilo’s kwijt en denken dat eindeloze sets curls doen geen probleem is. Ze willen er gewoon naakt beter uitzien en zijn (meestal) niet geïnteresseerd in kracht of prestatiedoelen.
De nieuwelingen kunnen zich veroordeeld of geïntimideerd voelen door de blikken die ze krijgen van de vaste klanten of door het gebrek aan hulp die ze krijgen van het sportschoolpersoneel. Of deze gevoelens nu echt of ingebeeld zijn, ze hebben geleid tot een opkomst van sportscholen, zoals Planet Fitness, die zichzelf op de markt brengen als de “non-gym.”
Planet Fitness, dat in 1992 begon in Newington, New Hampshire, heeft nu meer dan 1000 locaties en 7 miljoen leden, waardoor het een van de grootste gezondheidsclubs in de V.S. is.S.
Met hun goedkope per-maand-lidmaatschap en hun gladde reclame slogans zoals Judgement Free Zone®, Gymtimidation® en hun wereldberoemde Lunk™ alarm, doet Planet Fitness een geweldige job in het aantrekken van deze rechteloze sporters.
Planet Fitness heeft zijn reputatie gebouwd op het handhaven van een niet-competitieve werkomgeving die heeft geleid tot het verbieden van bepaalde oefeningen (die toevallig mijn favorieten zijn) en bepaalde soorten lifters.
Ze houden hun kosten laag door het weglaten van fancy dingen zoals sap bars en personal trainers en door niet elke oefening rage te volgen. Ze vullen hun faciliteiten met goede ouderwetse cardio, gewichtsmachines, halters en barbells en niet veel anders.
Ik denk dat Barney de dinosaurus en LSU hun kleurenschema zouden goedkeuren. Ik ben echter geen fan van paars.
Ze bieden ook gratis pizza, bagels en zelfs broodjes aan hun leden aan op de fitnessvloer. Wat een ingenieus idee. Kun je je voorstellen dat je een stuk pizza in je ene hand houdt en met de andere hand curls doet?
Het is niet mijn bedoeling om Planet Fitness af te kraken, want de feiten spreken voor zich. Ze doen het heel goed en hebben hun deel van de markt veroverd, en ze blijven maar groeien.
Hoe dan ook, ik maak bezwaar tegen de manier waarop ze niet-paarse commerciële sportscholen afschilderen.
Onze eerste commerciële sportschoolervaringen waren waarschijnlijk vergelijkbaar. We werden omringd door mensen die veel beter in vorm waren dan wij. Ze waren groter, sneller en sterker en de meesten van hen wisten wat ze moesten doen.
We scanden de ruimte en realiseerden ons: “Shit, ik heb nog wat werk te doen.”
Tuurlijk, we voelden ons in het begin misschien wat geïntimideerd of misschien zelfs veroordeeld door de andere stamgasten, maar die gevoelens vervagen met de tijd en het zweet.
Uit je “comfortzone” treden is nodig om te groeien, vind je niet?
In plaats van me in een hoekje te verschuilen en op gratis pizza te wachten, heb ik dit als motivatie gebruikt om beter te worden. Mensen die de tijd, de moeite en de opoffering hebben genomen om in vorm te komen, moeten een voorbeeld voor anderen zijn en niet uit de sportschool worden gezet omdat ze ‘te gespierd’ zijn of omdat ze te veel lawaai maken.
De sportschool is tenslotte geen kerk.
Daar komt nog bij dat dit soort mensen in mijn ervaring meer dan bereid zijn om te helpen en hun tips, trucs en technieken te delen. Ze zijn misschien wat intimiderend, maar als je ze eenmaal kent, zijn ze zo zacht als een poes.
Planet Fitness past helemaal in het tijdperk waarin we trofeeën uitdelen voor deelname en lintjes voor als laatste eindigen. Niemand houdt ervan te verliezen en niemand wil gekwetst worden.
Dit klopt echter niet met het echte leven. We verliezen. Onze gevoelens worden gekwetst. We worden veroordeeld. We worden geïntimideerd door een situatie of een persoon. Of we pakken onze koffers en gaan naar huis, of we gebruiken dit als een leermoment en gaan verder en hoger.
Ik neem aan dat ik hier preek voor de bekeerden. U neemt uw gezondheid en fitness serieus en investeert er tijd, geld, moeite en zweetvermogen in. Als je echter een vriend, familielid of collega hebt die bij Planet Fitness wil gaan werken, vertel hem dan het volgende
- De deadlift is een geweldige oefening die het hele lichaam sterker maakt. Laat ze DIT lezen.
- Als je je laat verleiden om iets te veranderen, misluk je zeker.
- Als je bepaalde mensen uitsluit van de sportschool, betekent dat nog niet dat het oordeel en de intimidatie ophouden.
- De beschreven gevoelens zijn niet blijvend. Of ze nu echt zijn of ingebeeld, gebruik ze voor positieve verandering.
- Hoe weet je eigenlijk of mensen je veroordelen? Misschien kijken ze alleen maar naar je.
Wrapping Up
Er zullen altijd sportscholen zijn die alleen concurreren op prijs en prijs alleen. Maar de gezondheid en fitness van de meeste mensen is veel meer waard dan $10 per maand en gratis tootsie rolls.
Om het even hoe lekker ze zijn.
Over de auteur
Shane “The Balance Guy” McLean, is een A.C.E Certified Personal Trainer die diep in het hart van Texas werkt. Shane gelooft in het in evenwicht brengen van lichaamsbeweging met het leven, terwijl hij het plezier terugbrengt in beide.