Tuż przed rozpoczęciem II wojny światowej Niemcy i ZSRR podpisały pakt Ribbentrop-Mołotow, zapewniający o nieagresji między obiema potęgami i umożliwiający im realizację celów wojskowych bez wzajemnej ingerencji. 22 czerwca 1941 r. Hitler złamał pakt, najeżdżając Związek Radziecki.
Wydarzenia związane z paktem i jego złamaniem wpłynęły na decyzje kilku krajów o przystąpieniu do wojny, podobnie jak rozwój wojny w późniejszych latach wpłynął na decyzje tych krajów o przejściu na stronę aliantów.
Przyglądamy się tutaj 4 krajom, które walczyły po stronie Osi, a następnie po stronie Aliantów.
Rumunia
Na początku wojny Rumunia była sprzymierzona z Polską i pro-brytyjska. Jednak wraz z postępem wojny, aby uniknąć najazdu Związku Radzieckiego w połączeniu z elementami faszystowskimi w kraju, Rumunia przyjęła dyktaturę proniemiecką i stała się „państwem stowarzyszonym” z mocarstwami Osi. W listopadzie 1940 r. podpisała Pakt Trójstronny.
Od czerwca 1941 r. siły rumuńskie walczyły u boku Niemiec w Związku Radzieckim, ale po przewrocie w sierpniu 1944 r. zmieniły stronę. Następnie walczyły po stronie Sowietów przez resztę wojny, wspierając aliantów.
Watch Now
Bułgaria
Kolejne państwo stowarzyszone, przez większość wojny Bułgaria była sprzymierzona z Mocarstwami Osi. Wzrost bułgarskiej prawicy w latach 30. spowodował wzrost więzi z Niemcami, wspomagany przez niemieckie obietnice zwrotu tradycyjnie bułgarskich terytoriów w Tracji i Macedonii. Bułgaria podpisała Pakt Trójstronny w marcu 1941 r.
Chociaż Bułgaria uczestniczyła w niemieckiej inwazji na Jugosławię i Grecję, aczkolwiek tylko pozwalając Niemcom na atak przez terytorium Bułgarii, nie wypowiedziała wojny aliantom aż do czasu japońskiego bombardowania Pearl Harbour. Siły bułgarskie aktywnie uczestniczyły w okupacji Grecji i wykonały tam około 40 000 egzekucji.
Po ciężkich nalotach bombowych aliantów, we wrześniu 1944 roku do władzy doszedł nowy rząd bułgarski. Bułgaria ogłosiła swoją neutralność, wypędziła siły niemieckie i dążyła do pokoju z aliantami.
Nie stawiała oporu inwazji sowieckiej, a następnie przyłączyła się do aliantów, wypowiadając wojnę Niemcom.
Watch Now
Finlandia
Nigdy nie będąc sygnatariuszem Paktu Trójstronnego, Finlandia była jednak współwojownikiem po stronie Mocarstw Osi. Było to wynikiem sowieckiej inwazji na Finlandię, usankcjonowanej przez pakt Ribbentrop-Mołotow z 1939 r.
Przy niewielkim lub żadnym wsparciu ze strony innych mocarstw, Finlandia podpisała w listopadzie 1941 r. pakt antykominternowski, antykomunistyczne porozumienie głównie faszystowskich mocarstw. Głównym powodem, dla którego Finlandia opowiedziała się po stronie Niemiec, była chęć odzyskania terytorium utraconego na rzecz Sowietów w wojnie zimowej w latach 1939-1940.
W przeciwieństwie do państw Osi i państw stowarzyszonych, Finlandia udzieliła azylu Żydom i miała żydowskich żołnierzy służących w jej armii. Odmówiła również udziału w oblężeniu Leningradu.
W sierpniu 1944 roku Finlandia miała nowego prezydenta, który rozpoczął tajne rozmowy ze Związkiem Radzieckim, negocjując pokój do września, który wymagał również wydalenia wojsk niemieckich. Wynikiem tego była wojna lapońska między Finlandią a Niemcami (wrzesień 1944 – kwiecień 1945).
Włochy
Hitler z Mussolinim w Wenecji, 1934.
Mussolini i włoski faszyzm stanowiły inspirację dla Hitlera i nazistów na długo przed rozpoczęciem II wojny światowej. Włochy miały własne ambicje imperialne – częściowo oparte na imperium rzymskim i podobne do niemieckiej polityki lebensraumu – które ścierały się z ambicjami Wielkiej Brytanii i Francji.
Mussolini i Hitler dążyli do sojuszu między Niemcami i Włochami, ale niemieckie zjednoczenie z Austrią było punktem spornym.
27 września 1940 r. Japonia, Niemcy i Włochy podpisały pakt trójstronny, oficjalnie tworząc mocarstwa osi. Choć Niemcy rozpoczęły wojnę od inwazji na Polskę, Włochy przystąpiły do niej dopiero w czerwcu 1940 r., a ich głównym celem było przejęcie brytyjskich i francuskich kolonii w Afryce Północnej.
Watch Now
Po serii porażek militarnych, w lipcu 1943 roku Mussolini przekazał kontrolę nad siłami włoskimi królowi Wiktorowi Emanuelowi III, który go zdymisjonował i uwięził. Nowy rząd rozpoczął negocjacje z aliantami. Późniejsza brytyjska inwazja na Włochy nie spotkała się z żadnym sprzeciwem.
Do października Włochy znalazły się po stronie aliantów. Walki z siłami niemieckimi we Włoszech trwały do maja 1945 roku.