Artroplastyka stawu CMC kciuka jest metodą leczenia choroby zwyrodnieniowej stawu nadgarstkowo-śródręcznego (CMC) znajdującego się u podstawy kciuka. Staw CMC zapewnia kciukowi szeroki zakres ruchu – w górę, w dół i w poprzek dłoni, a także możliwość szczypania.
Staw składa się z dwóch kości, z których każda pokryta jest chrząstką (twardą, śliską tkanką, która służy jako amortyzator umożliwiający płynne ruchy). W chorobie zwyrodnieniowej chrząstka ulega zniszczeniu, co powoduje uwalnianie w stawie substancji wywołujących stan zapalny i ból.
Kontynuuj czytanie, aby uzyskać bardziej szczegółowe informacje na temat artroplastyki CMC kciuka. Aby dowiedzieć się więcej o przyczynach i objawach zapalenia stawu CMC kciuka, kliknij przycisk poniżej:
Opcja leczenia chirurgicznego: Artroplastyka CMC kciuka
Artroplastyka CMC kciuka polega na usunięciu małej kości nadgarstka, która jest częścią stawu CMC i zastąpieniu jej ścięgnem zginacza nadgarstka.
- Podczas zabiegu wykonuje się małe nacięcie (około 1,5 cala) nad stawem CMC i usuwa się kość trapezową nadgarstka.
- Następnie wykonuje się małe nacięcie na przedramieniu w celu uwolnienia ścięgna zginacza nadgarstka. Najpierw jest ono mocowane do podstawy kości śródręcza kciuka za pomocą kotwicy kostnej, a następnie pozostała część ścięgna jest zwijana w kulkę i umieszczana w pustej przestrzeni pozostawionej przez kość trapezową. Tworzy to poduszkę pomiędzy pozostałymi kośćmi.
- Nacięcia zamykane są szwami wchłanialnymi, a dłoń pokrywana jest opatrunkiem i gipsem w celu unieruchomienia nadgarstka i części kciuka.
Artroplastyka CMC kciuka wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym z „blokiem”. Kroplówka zostanie uruchomiona w ramieniu nieoperacyjnym w celu dostarczenia leku, który usypia, więc będziesz nieprzytomny i nie będziesz w stanie nic poczuć podczas operacji. Przed udaniem się na salę operacyjną, „blok” (dodatkowe znieczulenie) zostanie wstrzyknięty do ramienia w celu dodatkowego znieczulenia, głównie w celu kontroli bólu pooperacyjnego. Ręka może pozostać nieco zdrętwiała przez okres do jednego dnia po operacji.
Przygotowanie do zabiegu artroplastyki CMC kciuka
- Należy unikać przyjmowania leków przeciwzapalnych lub rozrzedzających krew (takich jak aspiryna) przez co najmniej pięć dni przed operacją. W większości przypadków, będzie można wznowić przyjmowanie tych leków po zabiegu.
- Nie należy jeść po północy w noc poprzedzającą zabieg. Jeśli jesteś cukrzykiem, dołożymy wszelkich starań, aby zaplanować procedurę jako pierwszy przypadek w ciągu dnia. Będzie Pan/Pani mógł/a powoli wznowić spożywanie posiłków zaraz po zabiegu.
- Zaplanuj obecność przyjaciela lub członka rodziny po zabiegu, aby otrzymać instrukcje dotyczące wypisu i odwieźć Pana/Panią do domu.
Czego należy się spodziewać po zabiegu plastyki stawu kciuka CMC
Kastra i szyna: Ważne jest, aby podczas kąpieli pod prysznicem utrzymywać kastrę w suchości i z dala od bezpośredniego strumienia wody. Dwa tygodnie po operacji odbędzie się pierwsza wizyta pooperacyjna. Na tej wizycie gips zostanie zdjęty, a Ty udasz się na fizykoterapię w celu dopasowania szyny, którą będziesz nosić przez cztery tygodnie.
Ćwiczenia i terapia: Otrzymasz instrukcje dotyczące delikatnych ćwiczeń do wykonywania w domu. Formalna terapia rozpocznie się sześć tygodni po operacji.
Ograniczenia w prowadzeniu pojazdów: Nie powinieneś prowadzić samochodu podczas przyjmowania leków przeciwbólowych i powinieneś ograniczyć do minimum prowadzenie samochodu, gdy jest założona początkowa szyna.
Ograniczenia dotyczące powrotu do pracy: Jeśli Twoja praca nie wymaga używania operowanej ręki, możesz wrócić do pracy po tygodniu lub dwóch. Jeśli jednak praca wymaga używania tej ręki, prawdopodobnie nie będzie Pan/Pani w stanie pracować przez co najmniej sześć tygodni po operacji.
Wyniki: Chociaż będziesz mógł zacząć używać ręki i kciuka sześć tygodni po operacji, może minąć od sześciu miesięcy do jednego roku, zanim kciuk poczuje się normalnie, a siła będzie się poprawiać przez kilka lat. Badania długoterminowe nie wykazują żadnych deficytów funkcjonalnych związanych z użyciem ścięgna zginacza przedramienia, ponieważ istnieją inne ścięgna, które wykonują tę samą pracę.